الأسماء و الصفات: تفاوت میان نسخه‌ها

كتاب در سه جزء (يك مجلد) سامان يافته و مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم محقق اثر؛ دكتر [[عمیرة، عبدالرحمن|عبدالرحمن عميره]]، خطبه مؤلف و حدود نود باب مى‌باشد.

از جمله مباحث مهم كلامى اسماء و صفات خداوند است كه از قرن دوم هجرى در محافل كلامى اماميه و اهل سنت، از جمله معتزله مطرح شد. اسماء و صفات معمولا از ديدگاه پديدارشناسى و معناشناسى و هستى‌شناسى بررسى مى‌شود. متكلمان و محدثان، از جمله [[بیهقی، احمد بن حسین|ابوبكر بيهقى]] بيشتر ديدگاه نخست را اختيار كرده‌اند. شيوه مؤلف بيشتر روايى است. وى با ذكر احاديث نبوى به نقل و توضيح روايات پرداخته و در بسيارى از موارد از صحاح سته بهره گرفته و بدان‌ها استناد جسته است. بيهقى چنانكه در مقدمه اثر خود اشاره كرده، قايل به توقيفى بودن اسماء و صفات الهى است. او نيز همچون معتزليان بغداد و برخى از متكلمان اماميه بر اين اعتقاد است كه در ناميدن و وصف كردن خداوند نبايد از اسماء و صفات منصوص در كتاب و سنت و اجماع البته اجماع سلف قبل از ظهور بدعت‌ها تجاوز كرد. وى در اثر خود نيز مقيد بوده است كه از اين حد فراتر نرود.