۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی'
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد') |
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
«اللمع»، به لحاظ قدمت تأليف، به‌ويژه در زبان عربى، جامعيت مطالب، نثر متين و سنجيده، رعايت اعتدال، تلفيق بين استدلال و استنباط، كوشش براى مطابقت طريقت با شريعت و استناد و استدلال به قرآن و حديث و اصالت انديشه‌ها و نقل قول‌ها، جزو تأثيرگذارترين ميراث علمى صوفيانه از زمان انتشار تا كنون است.<ref>همو، ص31 - 38 مقدمه مترجم</ref> | «اللمع»، به لحاظ قدمت تأليف، به‌ويژه در زبان عربى، جامعيت مطالب، نثر متين و سنجيده، رعايت اعتدال، تلفيق بين استدلال و استنباط، كوشش براى مطابقت طريقت با شريعت و استناد و استدلال به قرآن و حديث و اصالت انديشه‌ها و نقل قول‌ها، جزو تأثيرگذارترين ميراث علمى صوفيانه از زمان انتشار تا كنون است.<ref>همو، ص31 - 38 مقدمه مترجم</ref> | ||
تأثير لفظى و معنوى كتاب بر ادبيات عرفانى زبان | تأثير لفظى و معنوى كتاب بر ادبيات عرفانى زبان فارسی و آثارى مانند«كشف المحجوب» هجويرى و «بوستان» و «گلستان» سعدى و... بس عميق و گسترده است. [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] يكى از مهم‌ترين جلوه‌گاه‌هاى اين أثرگذارى است، زيرا بسيارى از منابع انديشه‌هايش را از كتاب «اللمع» برگرفته و سخت تحت تأثير اوست.<ref>همو، ص39 - 43، مقدمه مترجم</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
كتاب را دكتر مهدى محبتى، با رعايت دقت و امانت، در سال 1382ش، به زبان | كتاب را دكتر مهدى محبتى، با رعايت دقت و امانت، در سال 1382ش، به زبان فارسی ترجمه و به همراه مقدمه‌اى تحقيقى و نيز ترجمه و تلخيص مطالب مقدمه نيكلسون منتشر كرده است. اين ترجمه، رسا و شيواست. | ||
نسخه‌هاى متعدد كتاب عبارت است از: | نسخه‌هاى متعدد كتاب عبارت است از: | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
#مجموعه رسائل | #مجموعه رسائل فارسی خواجه عبدالله أنصارى، به كوشش محمد سرور مولائى، تهران، دوم، انتشارات توس؛ | ||
#جمعى از مؤلفان (1388ش)، تاريخ و جغرافياى تصوف، تهران، نشر كتاب مرجع؛ | #جمعى از مؤلفان (1388ش)، تاريخ و جغرافياى تصوف، تهران، نشر كتاب مرجع؛ | ||
#دهباشى، مهدى و ميرباقرى‌فرد، سيدعلىاصغر (1386ش)، تاريخ تصوف(1)، تهران، دوم، سمت؛ | #دهباشى، مهدى و ميرباقرى‌فرد، سيدعلىاصغر (1386ش)، تاريخ تصوف(1)، تهران، دوم، سمت؛ | ||