جرعه‌ای از بیکران زمزم (پژوهشی پیرامون اسرار حج): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان =‏جرعه‏ای از بیکران زمزم (پژوهشی پیرامون اسرار حج)

[[جوادی آملی، عبدالله]] (نويسنده)

'''جرعه‌اى از بى‌كران زمزم (پژوهشى پيرامون اسرار حج)'''، اثر آيت‌الله عبدالله [[جوادی آملی، عبدالله|جوادى آملى]] (متولد آمل، 1312ش) است كه آن را [[حجتی کرمانی، علی|على حجتى کرمانى]] از عربى به فارسى ترجمه كرده است.

در اين كتاب، توضيحاتى درباره نظام حج و برخى از اسرار آن به‌صورت مستند و همراه با تحليل بيان شده است. نويسنده، نگارش اين اثر را در سال 1361ش، به پايان رسانده است. عنوان متن عربى عبارت است از: «وجيزة حول أسرار الحج».

كتاب حاضر، از مقدمه ناشر، مترجم و نويسنده و متن اصلى (شامل 10 پيوست) و خاتمه تشكيل شده است. روش نويسنده در اين اثر، نقلى و تحليلى است و از كتاب، سنت و عقل براى توضيح مطالبش بهره برده است.

#مترجم در مقدمه‌اش كه آن را در تهران، فروردين‌ماه 1371 نوشته، بر اين نكته تأكيد كرده است كه: «... نمى‌دانم چه شد كه من (با وجود دارا بودن كارهاى نسبتا فراوانى از اين دست و با سابقه‌اى متجاوز از سى سال)، ترجمه رساله جامع و جالب «وجيزة حول أسرار الحج»، اثر انديشمند عالى‌مقام، عالم جامع معاصر، حضرت آيت‌الله [[جوادی آملی، عبدالله|جوادى آملى]] را براى خود از مقوله همان «فرصت‌ها» و «نفحات» پنداشته و با وجود «كمى فرصت»، گرفتارى‌هاى گونه‌گون آن را به‌سرعت و بدون چون و چرا پذيرفته و اين «فرصت مغتنم» و غير منتظره را، مغتنم شمرده و با استمداد از الطاف و عنايات بى‌كران الهى و با الهام از ارواح طيبه اولياء الله، توانستم در كمترين ازمنه امكان چونان يك «نفحه الهى» متعرض آن گردم؛ آن‌طوركه آغاز و انجام آن بيش از دو ماه به طول نينجاميد...

#: متن اين كتاب، به زبان عربى تحت عنوان «وجيزة حول أسرار الحج» در مقدمه جلد دوم كتاب سه جلدى «كتاب الحج» تقريرات آيت‌الله [[محقق داماد، محمد|حاج سيد محمد محقق]] داماد به قلم حضرت آيت‌الله [[جوادی آملی، عبدالله|جوادى آملى]]، در سال‌هاى اول دهه 60، چاپ و منتشر شده است و من با بهره‌ورى از عبارت پايانى مؤلف عالى‌قدر: «... و لكنه جرعة من ماء زمزم الذي كان رسول‌الله(ص) يستهديه...»، آن را «جرعه‌اى از بى‌كران زمزم» - پژوهشى پيرامون اسرار حج - نام نهادم...»<ref>مقدمه كتاب، ص11-14</ref>

#كعبه پاك است و جز پاكان بر آن دست نمى‌سايند. خداوند به ابراهيم(ع) و فرزندش اسماعيل(ع) فرمود كه خانه كعبه را از پليدى و آلودگى پالوده سازند و از شرك و زشتى پاك كنند. خداوند تعالى در اين‌باره فرمايد: ''' «وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطّائِفِينَ وَ اَلْعاكِفِينَ وَ اَلرُّكَّعِ اَلسُّجُودِ» '''<ref>بقره: 125</ref>با وجود اين طهارت، هيچ مجالى براى پليدى و آلودگى شرك و مشرك و زشتى و لوث بت و بت‌پرست باقى نمى‌ماند؛ چون عابد و معبود هر دو در دوزخند كه: اين تطهير، پيمانى الهى است كه به ظالم نمى‌رسد؛ چنان‌كه ظالم هم بدان نايل نمى‌شود، بلكه اين خليل و ذبيح و كليم و مسيح و حبيب و ساير پيامبران و رسولان - عليهم أفضل صلوات المصلين - هستند كه بدين پيمان نايل مى‌آيند..<ref>متن كتاب، ص50-52</ref>

#حيات كعبه، حيات دين است و با حيات دين مردم زنده‌اند و با خراب شدن و انهدام و ترك كعبه، دين مى‌ميرد و با مرگ دين، مردم نيز خواهند مرد. مبناى همه اين سخنان، گفتار خداوند تعالى است كه فرمود: ''' «جَعَلَ اَللّهُ اَلْكَعْبَةَ اَلْبَيْتَ اَلْحَرامَ قِياماً لِلنّاسِ» '''<ref>مائده: 97</ref>اين آيه حاكى از آن است كه رونق و عمران كعبه با طواف به گرد آن و خواندن نماز به سمت آن و گزاردن حج با مناسك آن و قبله قرار دادن آن در امور عبادى و همانند آنها، عاملى مهم براى قيام مردم است و از طرفى بر اين نكته نيز دلالت دارد كه ويرانى و مهجور نهادن كعبه با ترك طواف به گرد آن و خواندن نماز به سمت آن و ديگر امورى كه رو به قبله بايد انجام پذيرد، موجب قعود مردم و ناتوانى آنها در دفع هواها و دشمنان است..<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>

#همچنان‌كه آن حضرت(ص) نماز گزارد و فرمود: نماز گزاريد چنان‌كه ديديد من نماز گزاردم و حج كرد و فرمود: مناسك خويش را از من فراگيريد، مردم را تأديب فرمود و در خطبه مبارک خويش در حجةالوداع نظام حج و اسرار آن را به مردم آموخت<ref>همان، ص172</ref>آنگاه نويسنده گران‌قدر پاره‌اى از اسرارى را كه در اين خطبه آمده (10 نكته) مورد اشاره قرار داده و به‌صورت اجمالى شرح كرده است<ref>ر.ک: همان، ص172-177</ref>

براى كتاب حاضر، فقط فهرست تفصيلى مطالب در آغاز آن، تنظيم شده و فهرست‌هاى فنى و حتى فهرست منابع نيز فراهم نشده است. كتاب حاضر، مستند است و نويسنده ارجاعات و توضيحاتش را به‌صورت پاورقى آورده است.

<references />