۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'براي' به 'برای'
جز (جایگزینی متن - ' | تعداد جلد =' به '| تعداد جلد =') |
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
شيوه بحث نويسنده بدين‌ترتيب است كه پس از ذكر آيه متشابه، سؤالاتى مطرح كرده و پاسخ گفته است. اشكالات و انتقاداتى را كه بر آن آيه شده، به‌طور دقيق مطرح كرده و در ادامه، اقوال علما را پيرامون آن اشكالات، نقل و در پايان، نظر خود را ذكر كرده است. از اين‌رو كتاب، به شكل مجموعه‌اى از پرسش‌هاى گوناگون درآمده و هر پرسمان، داراى استقلال علمى و فايده ويژه‌اى است. | شيوه بحث نويسنده بدين‌ترتيب است كه پس از ذكر آيه متشابه، سؤالاتى مطرح كرده و پاسخ گفته است. اشكالات و انتقاداتى را كه بر آن آيه شده، به‌طور دقيق مطرح كرده و در ادامه، اقوال علما را پيرامون آن اشكالات، نقل و در پايان، نظر خود را ذكر كرده است. از اين‌رو كتاب، به شكل مجموعه‌اى از پرسش‌هاى گوناگون درآمده و هر پرسمان، داراى استقلال علمى و فايده ويژه‌اى است. | ||
مؤلف براى هر آيه‌اى كه متشابه باشد، به‌صورت جداگانه بحث كرده، به‌گونه‌اى كه از آيات قبل و بعدش جداست و تنها از جهت همانندى، با ساير آيات اشتراك دارد. | مؤلف براى هر آيه‌اى كه متشابه باشد، به‌صورت جداگانه بحث كرده، به‌گونه‌اى كه از آيات قبل و بعدش جداست و تنها از جهت همانندى، با ساير آيات اشتراك دارد. بنابراین، كتاب حاضر شامل يك عده از مسائل متنوعه بوده و هر مسأله‌اى از جهت علمى، موضوعى جداگانه است و نكات ويژه‌اى دارد و همچون ساير كتاب‌هاى تفسيرى نيست. | ||
از جمله پايه‌ها و اصولى كه تفسير حاضر بر آن استوار است، مباحث زيباى ادبى و بحث‌هاى جذّاب ادبيات عرب است. بحث‌هاى لغوى و ريشه‌يابى لغات قرآنى، ارتباط يك لغت در يك آيه با همان لغت در آيات ديگر، استشهاد به اشعار جاهليت براى اثبات و يا ردّ اقوال تفسيرى و استدلال به نكات نحوى و قواعد ادبى براى پاسخگويى به اشكالات مخالفان، از جمله دستمايه‌هاى نويسنده است. | از جمله پايه‌ها و اصولى كه تفسير حاضر بر آن استوار است، مباحث زيباى ادبى و بحث‌هاى جذّاب ادبيات عرب است. بحث‌هاى لغوى و ريشه‌يابى لغات قرآنى، ارتباط يك لغت در يك آيه با همان لغت در آيات ديگر، استشهاد به اشعار جاهليت براى اثبات و يا ردّ اقوال تفسيرى و استدلال به نكات نحوى و قواعد ادبى براى پاسخگويى به اشكالات مخالفان، از جمله دستمايه‌هاى نويسنده است. | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
نويسنده با عنايت به اهميت روش تفسير قرآن به قرآن و با توجه به اينكه در آن روزگار، قرآن محكم‌ترين و استوارترين سند براى اقناع مخالفان و از سوى ديگر پذيرفتنى‌ترين سند و مدرك براى همگان بود، درجاى‌جاى تفسير خويش، از آن استفاده كرده است و از آنجا كه تفسيرش، آيات متشابه را دربردارد، برابر اصل خويش، مبنى بر ارجاع آيات متشابه به آيات محكم، خود را ملزم دانسته كه در پاسخ و اقناع اشكالات مخالفان، از خود قرآن مدد جويد و با استدلال به آيات محكم، آيات متشابه را تفسير كند. | نويسنده با عنايت به اهميت روش تفسير قرآن به قرآن و با توجه به اينكه در آن روزگار، قرآن محكم‌ترين و استوارترين سند براى اقناع مخالفان و از سوى ديگر پذيرفتنى‌ترين سند و مدرك براى همگان بود، درجاى‌جاى تفسير خويش، از آن استفاده كرده است و از آنجا كه تفسيرش، آيات متشابه را دربردارد، برابر اصل خويش، مبنى بر ارجاع آيات متشابه به آيات محكم، خود را ملزم دانسته كه در پاسخ و اقناع اشكالات مخالفان، از خود قرآن مدد جويد و با استدلال به آيات محكم، آيات متشابه را تفسير كند. | ||
بنابراین مى‌توان دريافت كه جايگاه تفسير قرآن به قرآن، در روش تفسيرى [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] اهميت كليدى مى‌يابد. | |||
حال به نمونه‌اى از اين روش تفسيرى مى‌پردازيم: | حال به نمونه‌اى از اين روش تفسيرى مى‌پردازيم: | ||