أفضل الدين: تفاوت میان نسخه‌ها

وى پس از ارائه معناى لغوى مروت، مصاديق آن را به تفصيل بيان كرده است. وى معتقد است كه مروت بر حسب زمان‌ها و مكان‌هاى مختلف ممكن است داراى مصاديق مختلفى باشد.

مروّت يعنى كمال انسانيت كه گاه به جوان‌مردى نيز تعبير مى‌شود. روش و رفتار جوان‌مردانه؛ يعنى انجام كارهايى كه زينت و كمال يك انسان فرهيخته باشد. بنا بر اين هر گونه عملى كه از نظر عرف جامعه دينى، عيب و نقص باشد، خلاف مروت و جوان‌مردى است؛ حتى اگر آن عمل عمل مباح باشد.

البته نویسنده تذكر مى‌دهد كه مروت از لوازم انسانيت است و منطبق بر فطرت پاك انسانى است و لذا اگر عموم مردم در اثر عدول از فطرت انسانى از برخى سنن شرعى روى‌گردان شدند، علما نبايد تابع چنين عرفى باشند. به همين خاطر [[شهيد ثانى]] در [[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|لمعه]] فرموده است: اگر شخصى مستحبات شرعى را رعايت كند، اشكالى ندارد هرچند عامه آن را زشت تلقى كنند؛ مانند حنا گذاشتن و غيره. وى سپس برخى از روايات مربوط به مروت را ذكر كرده است.

[[رده:کتاب‌شناسی]]