۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان'
جز (جایگزینی متن - 'كتابها' به 'کتاب‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
مطالب ابواب مختلف كتاب به شرح ذيل مى‌باشد: | مطالب ابواب مختلف كتاب به شرح ذيل مى‌باشد: | ||
باب اول كتاب 56 فصل دارد. در آغاز اين باب از سودها و زيانهاى داغ كردن و اينكه با كدام مزاج سازگار مى‌افتد، بحث شده است. به نظر [[زهراوی، خلف بن عباس|زهراوى]] داغ كردن براى هر مزاجى خوب است، مگر مزاج گرم و خشك؛ زيرا طبيعت آتش حرارت و خشكى است و كسى از بيمارى گرم و خشك با داروى گرم و خشك درمان نمى‌يابد و دراين‌باره آورده است: «داغ كردن با آتش بهتر از سوزاندن با دواى تند است؛ زيرا، آتش جوهرى است مفرد و فعل آن از عضوى كه داغ شده تجاوز نمى‌كند و به عضو مجاور آن زيانى فراوان نمى‌رساند؛ در حالى كه داغ كردن با دارو فعل آن تجاوز به اعضاى ديگر مى‌كند و چه بسا كه بيمارى صعب‌العلاج يا مرگ را به وجود بياورد». نويسنده در | باب اول كتاب 56 فصل دارد. در آغاز اين باب از سودها و زيانهاى داغ كردن و اينكه با كدام مزاج سازگار مى‌افتد، بحث شده است. به نظر [[زهراوی، خلف بن عباس|زهراوى]] داغ كردن براى هر مزاجى خوب است، مگر مزاج گرم و خشك؛ زيرا طبيعت آتش حرارت و خشكى است و كسى از بيمارى گرم و خشك با داروى گرم و خشك درمان نمى‌يابد و دراين‌باره آورده است: «داغ كردن با آتش بهتر از سوزاندن با دواى تند است؛ زيرا، آتش جوهرى است مفرد و فعل آن از عضوى كه داغ شده تجاوز نمى‌كند و به عضو مجاور آن زيانى فراوان نمى‌رساند؛ در حالى كه داغ كردن با دارو فعل آن تجاوز به اعضاى ديگر مى‌كند و چه بسا كه بيمارى صعب‌العلاج يا مرگ را به وجود بياورد». نويسنده در پایان اين قسمت درباره اهميت آتش آمده است: «اگر نه اين بود كه مناسب اين كتاب نبود، من براى شما سرّ غامض آتش و كيفيت فعل آن در اجسام و نفى امراض را با كلام فلسفى برهانى دقيق بيان مى‌كردم». | ||
او در | او در پایان مقدمه درباره جمله معروف «الكّى آخر الدواء» آورده است: «عامه مردم از اين جمله چنين دريافت مى‌كنند كه پس از داغ كردن ديگر دارويى سودمند نيست، درحالى كه چنين نيست؛ معنى اين جمله اين است كه اگر داروهاى گوناگون به‌كار برده شده و سودمند نيفتاد آنگاه بايد به آخرين درمان متوسل شد كه داغ كردن باشد». | ||
باب دوم كتاب جراحى 97 فصل دارد و عنوان آن «در بريدن و شكافتن و رگ زدن زخمها و مانند آن» است. وى پيش از آنكه وارد اصل مطلب شود به سفارشهاى لازم و دقت و احتياطهايى كه پزشک جراح بايد بكند، پرداخته است. او مى‌گويد: «در اين باب هم روش باب پيشين را برگزيده‌ايم و آن اينكه ترتيب درمان با عمل جراحى را از سر، آغاز و به پا ختم مى‌كنيم تا دانشجويان به آسانى بتوانند به آنچه از اين كتاب مى‌خواهند، دست يابند». | باب دوم كتاب جراحى 97 فصل دارد و عنوان آن «در بريدن و شكافتن و رگ زدن زخمها و مانند آن» است. وى پيش از آنكه وارد اصل مطلب شود به سفارشهاى لازم و دقت و احتياطهايى كه پزشک جراح بايد بكند، پرداخته است. او مى‌گويد: «در اين باب هم روش باب پيشين را برگزيده‌ايم و آن اينكه ترتيب درمان با عمل جراحى را از سر، آغاز و به پا ختم مى‌كنيم تا دانشجويان به آسانى بتوانند به آنچه از اين كتاب مى‌خواهند، دست يابند». | ||