نشأة الأشعرية و تطورها: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'مى‏' به 'مى‌‏'
جز (جایگزینی متن - ' | تعداد جلد =' به '| تعداد جلد =')
جز (جایگزینی متن - 'مى‏' به 'مى‌‏')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
| عنوان =نشأة الأشعرية و تطورها
| عنوان =نشأة الأشعرية و تطورها
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[موسي، جلال محمد]] (نويسنده)
[[موسي، جلال محمد]] (نویسنده)


| زبان =عربي
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏208‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏8‎‏ن‎‏5‎‏  
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏208‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏8‎‏ن‎‏5‎‏  
| موضوع =
| موضوع =
خط ۲۱: خط ۲۱:
| چاپ =1
| چاپ =1
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =24466
| کتابخانۀ دیجیتال نور =14763
| کتابخوان همراه نور =14763
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۳۱: خط ۳۲:
در واقع این اثر، رساله کارشناسی ارشد نویسنده است که عنوان آن با همکاری استادش علی سامی نشار انتخاب شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص7</ref>.
در واقع این اثر، رساله کارشناسی ارشد نویسنده است که عنوان آن با همکاری استادش علی سامی نشار انتخاب شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص7</ref>.


پایه‌گذار مکتب اشعرى، [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعرى]] (324–260ق) است. او متجاوز از چهل سال پیرو معتزله بود و دست‏پرورده یکى از سران اعتزال به نام ابوعلى جبائى (م 303ق) بشمار مى‏‌آمد، ولى در سال 305ق، در بصره بر بالاى منبر قرار گرفت و از اینکه از مکتب معتزله پیروى مى‏‌کرد، توبه کرد و پیروى خود را از مکتب [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] اعلام نمود. وى درحالی‌که خود را پیرو مکتب اهل حدیث معرفى مى‌کرد، در عقاید آنان تعدیلى به وجود آورد که هرگز آنان به این تعدیل راضى نبودند. در حقیقت مکتب اشعرى، مکتبى است میانه‏‌رو بین معتزله و اهل حدیث<ref>ر.ک: سبحانی، جعفر، 1390، ص11</ref>.
پایه‌گذار مکتب اشعرى، [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعرى]] (324–260ق) است. او متجاوز از چهل سال پیرو معتزله بود و دست‏پرورده یکى از سران اعتزال به نام ابوعلى جبائى (م 303ق) بشمار مى‌‏‌آمد، ولى در سال 305ق، در بصره بر بالاى منبر قرار گرفت و از اینکه از مکتب معتزله پیروى مى‌‏‌کرد، توبه کرد و پیروى خود را از مکتب [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] اعلام نمود. وى درحالی‌که خود را پیرو مکتب اهل حدیث معرفى مى‌کرد، در عقاید آنان تعدیلى به وجود آورد که هرگز آنان به این تعدیل راضى نبودند. در حقیقت مکتب اشعرى، مکتبى است میانه‏‌رو بین معتزله و اهل حدیث<ref>ر.ک: سبحانی، جعفر، 1390، ص11</ref>.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۶۳: خط ۶۴:
با توجه به اینکه توضیح نه فصل از کتاب در اینجا امکان‌پذیر نیست، بنابراین به‌اختصار بخشی از باب دوم کتاب که به عقاید کلامی اشاعره اختصاص یافته است را توضیح می‌دهیم:
با توجه به اینکه توضیح نه فصل از کتاب در اینجا امکان‌پذیر نیست، بنابراین به‌اختصار بخشی از باب دوم کتاب که به عقاید کلامی اشاعره اختصاص یافته است را توضیح می‌دهیم:


دیدگاه [[اشعری، علی بن اسماعیل|شیخ ابوالحسن اشعرى]] درباره کارهاى انسان (همگى آفریده خداست و انسان در آن نقشى جز اینکه محل آفریدگارى خدا است، ندارد)، سبب شده است که با پیامد بدى همراه باشد و آن این است که انسان در کارهاى خودمختار و آزاد نبوده، بلکه کارها را ناخواسته انجام می‌‏دهد؛ در نتیجه تمام برنامه‏‌هاى اصلاحى مصلحان و پیامبران براى تربیت جامعه لغو بوده؛ چون انسان از خود اختیارى ندارد. [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعرى]] به این پیامد بد توجه پیدا کرده و براى خروج از این تنگنا نظریه «کسب» را مطرح نموده است؛ نظریه‏اى که پیش از وى نیز سابقه داشته است. حاصل این نظریه این است که: «خدا خالق و بندگان کاسب افعالند»؛ بنابراین، در کارهاى انسان خدا سهمى به نام آفرینندگى و بندگان سهمى به نام کسب دارند و دومى ملاک پاداش و کیفر است<ref>ر.ک: سبحانی، جعفر، 1395، ص7</ref>.
دیدگاه [[اشعری، علی بن اسماعیل|شیخ ابوالحسن اشعرى]] درباره کارهاى انسان (همگى آفریده خداست و انسان در آن نقشى جز اینکه محل آفریدگارى خدا است، ندارد)، سبب شده است که با پیامد بدى همراه باشد و آن این است که انسان در کارهاى خودمختار و آزاد نبوده، بلکه کارها را ناخواسته انجام می‌‏دهد؛ در نتیجه تمام برنامه‏‌هاى اصلاحى مصلحان و پیامبران براى تربیت جامعه لغو بوده؛ چون انسان از خود اختیارى ندارد. [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعرى]] به این پیامد بد توجه پیدا کرده و براى خروج از این تنگنا نظریه «کسب» را مطرح نموده است؛ نظریه‏‌اى که پیش از وى نیز سابقه داشته است. حاصل این نظریه این است که: «خدا خالق و بندگان کاسب افعالند»؛ بنابراین، در کارهاى انسان خدا سهمى به نام آفرینندگى و بندگان سهمى به نام کسب دارند و دومى ملاک پاداش و کیفر است<ref>ر.ک: سبحانی، جعفر، 1395، ص7</ref>.


کسب نزد اشعری صفت بنده است؛ زیرا او تفاصیل فعلش را ازهرجهت نمی‌داند؛ بلکه او تنها به بعضی از وجوه فعلش آگاه است و خلق صفتی برای رب است؛ زیرا خداوند از همه وجوه و جهات به فعل خویش آگاه است؛ بنابراین بنده خالق افعالی که از آثار و عاقبت آن آگاه نیست نمی‌تواند باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص238-237</ref>.
کسب نزد اشعری صفت بنده است؛ زیرا او تفاصیل فعلش را ازهرجهت نمی‌داند؛ بلکه او تنها به بعضی از وجوه فعلش آگاه است و خلق صفتی برای رب است؛ زیرا خداوند از همه وجوه و جهات به فعل خویش آگاه است؛ بنابراین بنده خالق افعالی که از آثار و عاقبت آن آگاه نیست نمی‌تواند باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص238-237</ref>.
خط ۸۱: خط ۸۲:


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references/>


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
خط ۸۸: خط ۸۹:
#[[:noormags:1121553|سبحانی، جعفر، «گریزگاهی از جبر به نام کسب و تفسیرهای گوناگون آن»، پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)، مجله: درس‌هایی از مکتب اسلام، فروردین 1395، شماره 659]].
#[[:noormags:1121553|سبحانی، جعفر، «گریزگاهی از جبر به نام کسب و تفسیرهای گوناگون آن»، پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)، مجله: درس‌هایی از مکتب اسلام، فروردین 1395، شماره 659]].


== وابسته‌ها ==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


   
   
خط ۹۹: خط ۱۰۰:
   
   
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]]
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]]
[[رده:25 اسفند الی 24 فروردین]]
[[رده:قربانی-اسفند96]]