۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً'
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً') |
||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
#:[[تفتازانی، مسعود بن عمر|تفتازانى]] در بحث صحابه براى اينكه دامن صحابۀ غاصب بر [[امام على(ع)|حضرت امیرالمؤمنین(ع)]] را پاك كند مى‌گويد«قد استقرت آراء المحققين من علماءالدين على ان البحث عن احوال الصحابة و ما جرى بينهم من الموافقة و المخالفة ليس من العقائدالدينية و القواعد الكلامية و ليس له نفع فى‌الدين بل ربما يضر باليقين».<ref>(ج /5ص 304)</ref> | #:[[تفتازانی، مسعود بن عمر|تفتازانى]] در بحث صحابه براى اينكه دامن صحابۀ غاصب بر [[امام على(ع)|حضرت امیرالمؤمنین(ع)]] را پاك كند مى‌گويد«قد استقرت آراء المحققين من علماءالدين على ان البحث عن احوال الصحابة و ما جرى بينهم من الموافقة و المخالفة ليس من العقائدالدينية و القواعد الكلامية و ليس له نفع فى‌الدين بل ربما يضر باليقين».<ref>(ج /5ص 304)</ref> | ||
#افضليت حضرت زهرا(س):مؤلف گرچه در جاى جاى كتاب با فضائل و كرامات اهل‌بيت(ع) با تعصب برخورد نموده است ولى با اينكه اكثر اهل تسنن در بين بانوان عايشه را تفضيل مى‌دهند، بعد از خلفاء قائل است كه حضرت زهرا(س) و فرزندان ايشان افضل هستند.او مى‌گويد«و اما بعدهم فقد ثبت ان فاطمة الزهراء سيدة نساء العالمين و ان الحسن و الحسين سيدا شباب اهل الجنة و...»<ref>ج5 ص 300</ref> | #افضليت حضرت زهرا(س):مؤلف گرچه در جاى جاى كتاب با فضائل و كرامات اهل‌بيت(ع) با تعصب برخورد نموده است ولى با اينكه اكثر اهل تسنن در بين بانوان عايشه را تفضيل مى‌دهند، بعد از خلفاء قائل است كه حضرت زهرا(س) و فرزندان ايشان افضل هستند.او مى‌گويد«و اما بعدهم فقد ثبت ان فاطمة الزهراء سيدة نساء العالمين و ان الحسن و الحسين سيدا شباب اهل الجنة و...»<ref>ج5 ص 300</ref> | ||
#شبهۀ جذر اصم: گرچه مؤلف از سوى علماء به عنوان شارح و مدرس افكار علماء سابق شناخته شده است و او را صاحب فكر جديدى نمى‌دانند اما با اين حال در لابه‌لاى كلمات او به مباحثى ابداعى همچون شبهۀ جذر اصم برمى‌خوريم.شبهۀ جذر اصم را مؤلف براى نفى حسن و قبح ذاتى بيان نموده است.او قائل است حسن و قبح ذاتى افعال، مستلزم اجتماع حسن و قبح در يك فعل است، | #شبهۀ جذر اصم: گرچه مؤلف از سوى علماء به عنوان شارح و مدرس افكار علماء سابق شناخته شده است و او را صاحب فكر جديدى نمى‌دانند اما با اين حال در لابه‌لاى كلمات او به مباحثى ابداعى همچون شبهۀ جذر اصم برمى‌خوريم.شبهۀ جذر اصم را مؤلف براى نفى حسن و قبح ذاتى بيان نموده است.او قائل است حسن و قبح ذاتى افعال، مستلزم اجتماع حسن و قبح در يك فعل است، مثلاًوقتى مى‌گويم «من ديروز دروغ گفتم.» اگر اين خبر صادق باشد، حسن است با اينكه دروغ گفتن قبيح است. | ||
#بلكه در مواردى صدق و كذب جمع مى‌شوند، | #بلكه در مواردى صدق و كذب جمع مى‌شوند، مثلاًمى‌گويم «من هرآنچه مى‌گويم دروغ است.» اگر اين خبر صادق باشد خودش را تكذيب مى‌كند.مؤلف قائل است كسى نتوانسته اين شبهه را حل كند.<ref>ج 4 ص 287</ref> | ||
#جامعيت كتاب:اين كتاب را مى‌توان يكى از كامل‌ترين كتب كلامى اهل تسنن دانست.چنانكه اگر كسى اين كتاب را مطالعه كند از اكثر كتب كلامى كه براساس عقائد اشعرى قبل از [[تفتازانی، مسعود بن عمر|تفتازانى]] نوشته شده است بى‌نياز مى‌شود. | #جامعيت كتاب:اين كتاب را مى‌توان يكى از كامل‌ترين كتب كلامى اهل تسنن دانست.چنانكه اگر كسى اين كتاب را مطالعه كند از اكثر كتب كلامى كه براساس عقائد اشعرى قبل از [[تفتازانی، مسعود بن عمر|تفتازانى]] نوشته شده است بى‌نياز مى‌شود. | ||