۸۵
ویرایش
←معرفى اجمالى
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
پدر ايشان، عالمى جليل القدر، مرجع حوائج مردم و عارف به نسب بيت شريف خويش بود. مادرش نيز سيده آغابيگم، دختر سيد محمدعلى طباطبائى است كه بانويى متدينه، عالمه و پاكدامن بود. | پدر ايشان، عالمى جليل القدر، مرجع حوائج مردم و عارف به نسب بيت شريف خويش بود. مادرش نيز سيده آغابيگم، دختر سيد محمدعلى طباطبائى است كه بانويى متدينه، عالمه و پاكدامن بود. | ||
== اساتید == | |||
ايشان در هفت سالگى وارد مكتب‌خانه شد و «جامع المقدمات» را به خوبى آموخت و در ميان شاگردان از امتياز مخصوصى برخورددار شد، به طورى كه ذكاوت و تيزهوشى و متانت وى زبانزد خاص و عام گرديد. | ايشان در هفت سالگى وارد مكتب‌خانه شد و «جامع المقدمات» را به خوبى آموخت و در ميان شاگردان از امتياز مخصوصى برخورددار شد، به طورى كه ذكاوت و تيزهوشى و متانت وى زبانزد خاص و عام گرديد. | ||
پدرش چون پيشرفتش را ديد، او را به حوزه علميه نوربخش بروجرد برد و از معلم خواست تا بقيه علوم مقدماتى را به پسرش بياموزد. بدين‌گونه صرف و نحو، معانى بيان، بديع و منطق، فقه و اصول را در بروجرد آموخت و در سال 1310ق به اصفهان مهاجرت كرد. | پدرش چون پيشرفتش را ديد، او را به حوزه علميه نوربخش بروجرد برد و از معلم خواست تا بقيه علوم مقدماتى را به پسرش بياموزد. بدين‌گونه صرف و نحو، معانى بيان، بديع و منطق، فقه و اصول را در بروجرد آموخت و در سال 1310ق به اصفهان مهاجرت كرد. | ||
سيد محمد باقر درچه‌اى، ميرزا ابوالمعالى كلباسى، سيد محمد تقى مدرس، آخوند كاشى، جهانگيرخان قشقايى از اساتيد ايشان بوده‌اند. | سيد محمد باقر درچه‌اى، ميرزا ابوالمعالى كلباسى، سيد محمد تقى مدرس، آخوند كاشى، [[قشقایی، جهانگیر|جهانگيرخان قشقايى]] از اساتيد ايشان بوده‌اند. | ||
ايشان در ربيع الاول 1319ق، به بروجرد بازگشت و در 27سالگى به همراه برادر كوچكش سيد اسماعيل، روانه نجف شدند. پس از ورود به نجف، از محضر علمايى چون آيات عظام: آخوند ملا محمد كاظم خراسانى، سيد كاظم يزدى و شريعت اصفهانى در فقه و اصول و رجال كسب فيض كرد. | ايشان در ربيع الاول 1319ق، به بروجرد بازگشت و در 27سالگى به همراه برادر كوچكش سيد اسماعيل، روانه نجف شدند. پس از ورود به نجف، از محضر علمايى چون آيات عظام: آخوند ملا محمد كاظم خراسانى، سيد كاظم يزدى و شريعت اصفهانى در فقه و اصول و رجال كسب فيض كرد. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۸: | ||
ايشان در سال 1364ق، به دعوت چند نفر از فقهاى سرشناس حوزه علميه قم خصوصاً امام خمينى(ره)، جهت اقامت در قم و قبول مرجعيت جهان تشيع و رهبرى و مديريت حوزه علميه قم، وارد اين شهر شدند. | ايشان در سال 1364ق، به دعوت چند نفر از فقهاى سرشناس حوزه علميه قم خصوصاً امام خمينى(ره)، جهت اقامت در قم و قبول مرجعيت جهان تشيع و رهبرى و مديريت حوزه علميه قم، وارد اين شهر شدند. | ||
ايشان، شاگردان بسيارى را تربيت نمود كه هر كدام از آنها منشأ خير و بركات فراوان بوده و برخى از آنان، از مراجع طراز اول و برجسته جهان تشيع شدند؛ همانند حضرات آيات: امام خمينى(ره)، | == شاگردان == | ||
ايشان، شاگردان بسيارى را تربيت نمود كه هر كدام از آنها منشأ خير و بركات فراوان بوده و برخى از آنان، از مراجع طراز اول و برجسته جهان تشيع شدند؛ همانند حضرات آيات: [[امام خمینی|امام خمينى]](ره)، [[سیستانی، علی|سيستانى]]، [[صافی گلپایگانی، علی|صافى گلپايگانى]]، [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|فاضل لنكرانى]]، [[مکارم شیرازی، ناصر|مكارم شيرازى]]،[[ شبيرى زنجانى]] | |||
سرانجام اين مرجع بزرگ و عالم جليل القدر جهان تشيع، پس از عمرى پربركت، در سيزدهم شوال 1380ق برابر با دهم فروردين 1340ش، ديده از جهان فانى فروبسته، روحش به ملكوت اعلى پيوست و در شهر قم، در حرم حضرت معصومه(س) مدفون گرديد. | سرانجام اين مرجع بزرگ و عالم جليل القدر جهان تشيع، پس از عمرى پربركت، در سيزدهم شوال 1380ق برابر با دهم فروردين 1340ش، ديده از جهان فانى فروبسته، روحش به ملكوت اعلى پيوست و در شهر قم، در حرم حضرت معصومه(س) مدفون گرديد. | ||