۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'هبه‌الله' به 'هبةالله'
جز (جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهل‌بيت') |
جز (جایگزینی متن - 'هبه‌الله' به 'هبةالله') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
در مرحله دوم يعنى عصر تبويب اجتهاد و شكل‌گيرى مجامع روايى از عالمان، فقيهان و محدثانى مانند [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]]، محمد بن بابويه قمى، سعد بن عبدالله قمى، ابراهيم ثقفى، حسن بن ابى عقيل، على بن احمد كوفى، على بن بابويه صدوق اول، ابن جنيد، ابوحسين ناشى عياشى، ابن قولويه، صدوق، مفيد، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، ابوصلاح حلبى، ابويعلى ديلمى و محمد بن طوسى و آثار، مشايخ و شاگردان آنها نام مى‌برد و ضمن آن به معرفى اصول و مبانى فقهى، آراى خاص و ويژه، مبانى و اصول رجالى و حديثى و تأثيرات هر كدام بر بعدى‌ها مى‌پردازد و مراكز و نهادهاى فقهى ارزش‌مندى كه در شهرهاى مختلف در اين دوره كه از 260 تا460 را شامل مى‌شود بررسى كرده و روش‌مندى و تدوين نهايى فقه شيعى را در اين دوره مشخص -مى‌سازد. | در مرحله دوم يعنى عصر تبويب اجتهاد و شكل‌گيرى مجامع روايى از عالمان، فقيهان و محدثانى مانند [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]]، محمد بن بابويه قمى، سعد بن عبدالله قمى، ابراهيم ثقفى، حسن بن ابى عقيل، على بن احمد كوفى، على بن بابويه صدوق اول، ابن جنيد، ابوحسين ناشى عياشى، ابن قولويه، صدوق، مفيد، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، ابوصلاح حلبى، ابويعلى ديلمى و محمد بن طوسى و آثار، مشايخ و شاگردان آنها نام مى‌برد و ضمن آن به معرفى اصول و مبانى فقهى، آراى خاص و ويژه، مبانى و اصول رجالى و حديثى و تأثيرات هر كدام بر بعدى‌ها مى‌پردازد و مراكز و نهادهاى فقهى ارزش‌مندى كه در شهرهاى مختلف در اين دوره كه از 260 تا460 را شامل مى‌شود بررسى كرده و روش‌مندى و تدوين نهايى فقه شيعى را در اين دوره مشخص -مى‌سازد. | ||
در مرحله سوم (460 - 600ق) فقهاى بزرگى چون [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] طرابلسى، ابوعلى طوسى، فضل بن حسن طبرسى، [[قطب راوندی، سعید بن | در مرحله سوم (460 - 600ق) فقهاى بزرگى چون [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] طرابلسى، ابوعلى طوسى، فضل بن حسن طبرسى، [[قطب راوندی، سعید بن هبةالله |قطب راوندى]]، ابو[[الفتوح]] رازى، ابن حمزه، على بن حسن حلبى، [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] حلبى، كيدرى، حمصى، [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهر آشوب]] ظهور كردند و با نگارش متون استدلالى فقه شيعه را تكامل بخشيدند اما به دليل فشارهاى سياسى و فتنه‌هاى مخالفان در برخى حوزه‌هاى علمى شيعه ركور و افول اتفاق افتاد. در اين دوره به علم اصول و فقه الآيات توجه ويژه‌اى شد. | ||
در دوره سوم از قرن هفتم تا نيمه اول قرن يازدهم با ظهور[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] فقه شيعه توسعه وسيعى يافت. | در دوره سوم از قرن هفتم تا نيمه اول قرن يازدهم با ظهور[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] فقه شيعه توسعه وسيعى يافت. | ||