۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۰۳
، ۱۲ اوت ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهل‌بيت'
جز (جایگزینی متن - '== منابع مقاله== ' به '== منابع مقاله== ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهل‌بيت') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
در بخش چهارم كتاب به جنبه‌هايى از زندگانى [[امام سجاد(ع)]] نگريسته شده است. نويسنده بهره‌گيرى امام چهارم(ع) از حربه دعا را مهمترين ويژگى ايشان بيان كرده است. وى معتقد است هنگامى كه جامعه دچار انحراف شده، روحيه رفاه‌طلبى و دنيازدگى بر آن غلبه كرده و فساد سياسى، اخلاقى و اجتماعى، آن را در محاصره قرار داده، [[امام سجاد(ع)]] توانسته است از دعا براى بيان بخشى از عقايد خود استفاده كند و بار ديگر تحركى در جامعه براى توجه به معرفت، عبادت و بندگى خداوند ايجاد نمايد. به اعتقاد وى، گرچه ظاهراً مقصود اصلى در اين دعاها، همان معرفت و عبادت بوده، اما با توجه به تعابيرى كه وجود دارد، مى‌توان گفت كه مردم مى‌توانستند از لابلاى اين تعبيرات، با مفاهيم سياسى مورد نظر [[امام سجاد(ع)]] آشنا شوند. | در بخش چهارم كتاب به جنبه‌هايى از زندگانى [[امام سجاد(ع)]] نگريسته شده است. نويسنده بهره‌گيرى امام چهارم(ع) از حربه دعا را مهمترين ويژگى ايشان بيان كرده است. وى معتقد است هنگامى كه جامعه دچار انحراف شده، روحيه رفاه‌طلبى و دنيازدگى بر آن غلبه كرده و فساد سياسى، اخلاقى و اجتماعى، آن را در محاصره قرار داده، [[امام سجاد(ع)]] توانسته است از دعا براى بيان بخشى از عقايد خود استفاده كند و بار ديگر تحركى در جامعه براى توجه به معرفت، عبادت و بندگى خداوند ايجاد نمايد. به اعتقاد وى، گرچه ظاهراً مقصود اصلى در اين دعاها، همان معرفت و عبادت بوده، اما با توجه به تعابيرى كه وجود دارد، مى‌توان گفت كه مردم مى‌توانستند از لابلاى اين تعبيرات، با مفاهيم سياسى مورد نظر [[امام سجاد(ع)]] آشنا شوند. | ||
زندگانى امام باقر(ع) در بخش پنجم، مورد تحليل قرار گرفته است. پيرامون موقعيت علمى امام باقر(ع)، نويسنده معتقد است كه بى‌ترديد، از نظر بسيارى از علماى اهل سنت، اين امام بزرگوار(ع)، در زمان حيات خويش، شهرت فراوانى داشته و همواره محضر او از دوستدارانش، از تمامى بلاد و سرزمين‌هاى اسلامى، پر بوده است. وى بر اين باور است كه موقعيت علمى ايشان،، به مثابه شخصيتى عالم و فقيه، به‌ويژه به عنوان نماينده علوم | زندگانى امام باقر(ع) در بخش پنجم، مورد تحليل قرار گرفته است. پيرامون موقعيت علمى امام باقر(ع)، نويسنده معتقد است كه بى‌ترديد، از نظر بسيارى از علماى اهل سنت، اين امام بزرگوار(ع)، در زمان حيات خويش، شهرت فراوانى داشته و همواره محضر او از دوستدارانش، از تمامى بلاد و سرزمين‌هاى اسلامى، پر بوده است. وى بر اين باور است كه موقعيت علمى ايشان،، به مثابه شخصيتى عالم و فقيه، به‌ويژه به عنوان نماينده علوم اهل‌بيت(ع)، بسيارى را وامى‌داشت تا از محضر او بهره گيرند و حل اشكالات علمى و فقهى خود را از او بطلبند. | ||
چگونگى درگيرى و برخورد امام باقر(ع) با اختلافات فقهى بين فرق اسلامى، مبارزه آن حضرت(ع) با يهود و اسرائيليات، ميراث فرهنگى ايشان، وضع و موقعيت شيعه از ديدگاه امام(ع) و در نهايت رابطه ايشان با مسائل سياسى، از عناوين مطرح شده در اين بخش مى‌باشد. | چگونگى درگيرى و برخورد امام باقر(ع) با اختلافات فقهى بين فرق اسلامى، مبارزه آن حضرت(ع) با يهود و اسرائيليات، ميراث فرهنگى ايشان، وضع و موقعيت شيعه از ديدگاه امام(ع) و در نهايت رابطه ايشان با مسائل سياسى، از عناوين مطرح شده در اين بخش مى‌باشد. | ||
در بخش ششم، شخصيت اخلاقى و فقهى [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] مورد توجه قرار گرفته است. تكيه اصلى تفكر شيعى، از نظر فكرى و عقيدتى، بر [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] بوده و بخش بزرگى از احاديث و علوم | در بخش ششم، شخصيت اخلاقى و فقهى [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] مورد توجه قرار گرفته است. تكيه اصلى تفكر شيعى، از نظر فكرى و عقيدتى، بر [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] بوده و بخش بزرگى از احاديث و علوم اهل‌بيت(ع) توسط اين امام(ع) گسترش يافته است. | ||
نويسنده بر اين باور است كه درباره شخصيت علمى اين امام(ع)، شواهد فراوانى وجود دارد. وى بر اين نكته تأكيد دارد كه از نظر مكتب تشيع، نصب ايشان به مقام امامت، از جانب خداوند بوده و اين بدان معناست كه آن حضرت(ع) داراى شرايط لازم براى احراز اين منصب بوده است. آن حضرت در ميان اهل سنت، از نظر روايت حديث و فقاهت و افتاء، از موقعيت شامخى برخوردار بود، به‌طورى كه ايشان را از شيوخ مسلم ابوحنيفه، مالك بن انس و شمار فراوانى از محدثان بزرگ زمان خود به شمار آورده‌اند. | نويسنده بر اين باور است كه درباره شخصيت علمى اين امام(ع)، شواهد فراوانى وجود دارد. وى بر اين نكته تأكيد دارد كه از نظر مكتب تشيع، نصب ايشان به مقام امامت، از جانب خداوند بوده و اين بدان معناست كه آن حضرت(ع) داراى شرايط لازم براى احراز اين منصب بوده است. آن حضرت در ميان اهل سنت، از نظر روايت حديث و فقاهت و افتاء، از موقعيت شامخى برخوردار بود، به‌طورى كه ايشان را از شيوخ مسلم ابوحنيفه، مالك بن انس و شمار فراوانى از محدثان بزرگ زمان خود به شمار آورده‌اند. | ||