۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '==منابع مقاله== ' به '==منابع مقاله== ') |
جز (جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهلبيت') |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
كميت از صفات والايى برخوردار بوده كه شخصيت او را متمايز نموده است. حافظ قرآن بودن، فقيه، خطيب، سخنور، شاعر، نسبشناس و آگاهى به لغت و اخبار عرب از آن جمله است. اين ويژگىهاى برجسته، شخصيت وى را ممتاز و متمايز از ديگران ساخته و نشانه غناى محتوا و مضامين شعرى او گرديده است. | كميت از صفات والايى برخوردار بوده كه شخصيت او را متمايز نموده است. حافظ قرآن بودن، فقيه، خطيب، سخنور، شاعر، نسبشناس و آگاهى به لغت و اخبار عرب از آن جمله است. اين ويژگىهاى برجسته، شخصيت وى را ممتاز و متمايز از ديگران ساخته و نشانه غناى محتوا و مضامين شعرى او گرديده است. | ||
دليرى او در ورود به عرصه پرخطر انتقاد از حكام جور، و نشر فضايل | دليرى او در ورود به عرصه پرخطر انتقاد از حكام جور، و نشر فضايل اهلبيت(ع)، در شعر وى مشهوده بوده و بدين سبب، پيوسته در تعقيبش بودند و او پيوسته در هجوم و گريز، موسىوار، به هدايت مىپرداخته و در اين راه، خانه به دوش بوده است. | ||
سرودههاى وى، سرشار از روح حماسه و معنويت و فضيلت بوده و چونان درفشى افراشته، به حق فراخوانده و بىلياقتى بنى اميه و ناشايستگى آنان را براى حكومت بر مسلمين مطرح مىسازد. | سرودههاى وى، سرشار از روح حماسه و معنويت و فضيلت بوده و چونان درفشى افراشته، به حق فراخوانده و بىلياقتى بنى اميه و ناشايستگى آنان را براى حكومت بر مسلمين مطرح مىسازد. | ||
«[[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]» در مورد وى معتقد است كه او نخستين كسى است كه در شيعه، باب مناظره، احتجاج و جدل مكتبى و دينى را گشوده و ديگرى گفته است: كميت، اولين كسى است كه در شعرش، آشكارا از محبت | «[[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]» در مورد وى معتقد است كه او نخستين كسى است كه در شيعه، باب مناظره، احتجاج و جدل مكتبى و دينى را گشوده و ديگرى گفته است: كميت، اولين كسى است كه در شعرش، آشكارا از محبت اهلبيت(ع) دم زده است. | ||
اشعار او، گاهى پيش از خودش، سرزمينها و دلها را فتح مىكرد و آفاق را درمىنورديد و زبان به زبان، در ميان شيعيان مطرح مىشد و اين يكى از بزرگترين موفقيتهاى او در سرودن شعر مكتبى بود. گفتهاند كه در كوفه، هركس شعر كميت را نمىدانست، او را شيعه نمىدانستند. | اشعار او، گاهى پيش از خودش، سرزمينها و دلها را فتح مىكرد و آفاق را درمىنورديد و زبان به زبان، در ميان شيعيان مطرح مىشد و اين يكى از بزرگترين موفقيتهاى او در سرودن شعر مكتبى بود. گفتهاند كه در كوفه، هركس شعر كميت را نمىدانست، او را شيعه نمىدانستند. |
ویرایش