۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهل‌بيت'
جز (جایگزینی متن - '== منابع مقاله == ' به '== منابع مقاله == ') |
جز (جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهل‌بيت') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
در بخش دوم كتاب، نويسنده ابتدا به بررسى نفوذ و گسترش فرهنگ قرآن و احاديث و روايات اسلامى در شعر اين زمان پرداخته است. بى‌شك شعراى پارسى‌گوى كه غالباً از عالمان و انديشمندان مسلمان بوده‌اند، در سرودن اشعار خود از همان ابتدا به آيات قرآنى و احاديث اسلامى توجه داشته‌اند و آثار آنها همواره متأثر از فرهنگ دينى بوده است. نويسنده با ذكر آيات و رواياتى كه شعراى اين دوره با استفاده از آنها به سرودن شعر پرداخته‌اند سعى كرده ميزان تأثيرپذيرى شعراى دوره صفويه از اين منابع غنى اسلامى را تبيين نمايد<ref>همان، ص157 - 171</ref> | در بخش دوم كتاب، نويسنده ابتدا به بررسى نفوذ و گسترش فرهنگ قرآن و احاديث و روايات اسلامى در شعر اين زمان پرداخته است. بى‌شك شعراى پارسى‌گوى كه غالباً از عالمان و انديشمندان مسلمان بوده‌اند، در سرودن اشعار خود از همان ابتدا به آيات قرآنى و احاديث اسلامى توجه داشته‌اند و آثار آنها همواره متأثر از فرهنگ دينى بوده است. نويسنده با ذكر آيات و رواياتى كه شعراى اين دوره با استفاده از آنها به سرودن شعر پرداخته‌اند سعى كرده ميزان تأثيرپذيرى شعراى دوره صفويه از اين منابع غنى اسلامى را تبيين نمايد<ref>همان، ص157 - 171</ref> | ||
ذكر منقبت پيامبر(ص) و ائمه(ع) از قديم‌ترين ايام در شعر فارسى، معمول و رايج بوده و شعراى متعهد تا آنجا كه شرايط سياسى و علايق قلبى و اعتقادى آنها اجازه مى‌داده است، به ستايش اين بزرگان مى‌پرداختند<ref>همان، ص173</ref>؛ لذا نويسنده در فصل دوم اين اثر اشعارى را كه در منقبت حضرت زهرا(س) و فرزندان ايشان سروده شده و در انتهاى آن، اشعار مذمت دشمنان | ذكر منقبت پيامبر(ص) و ائمه(ع) از قديم‌ترين ايام در شعر فارسى، معمول و رايج بوده و شعراى متعهد تا آنجا كه شرايط سياسى و علايق قلبى و اعتقادى آنها اجازه مى‌داده است، به ستايش اين بزرگان مى‌پرداختند<ref>همان، ص173</ref>؛ لذا نويسنده در فصل دوم اين اثر اشعارى را كه در منقبت حضرت زهرا(س) و فرزندان ايشان سروده شده و در انتهاى آن، اشعار مذمت دشمنان اهل‌بيت(ع) را مورد بررسى قرار داده است<ref>همان، ص204 - 230</ref> | ||
نويسنده در فصل آخر كتاب به بحث درباره عناصر اساسى تفكر شيعه پرداخته و مواردى از ويژگى‌ها و عناصر خاص را كه مبيّن بارز فكر و فرهنگ شيعى است و در ديوان‌ها و دفترهاى شعر و تذكره‌هاى اين دوره ديده مى‌شود، مانند: ولايت، عدل، شفاعت و عصمت، مورد بررسى قرار داده است<ref>همان، ص231 - 246</ref> | نويسنده در فصل آخر كتاب به بحث درباره عناصر اساسى تفكر شيعه پرداخته و مواردى از ويژگى‌ها و عناصر خاص را كه مبيّن بارز فكر و فرهنگ شيعى است و در ديوان‌ها و دفترهاى شعر و تذكره‌هاى اين دوره ديده مى‌شود، مانند: ولايت، عدل، شفاعت و عصمت، مورد بررسى قرار داده است<ref>همان، ص231 - 246</ref> | ||