۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'روستاي' به 'روستای'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'روستاي' به 'روستای') |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
اما درباره وضعيت ظاهرى ايرانيان كاررى به نكاتى اشاره ورزيده كه در پاره‌اى از آن‌ها دچار خطا و اشتباه گرديده است و اين نشان از آن دارد كه نگاه او به عنوان ناظر جامعه ايران عصر صفوى تا بطن و متن واقعى حيات اجتماعى - فرهنگى فاصله‌اى پرناشدنى دارد. او درباره لباس متداول در ايران اگر چه به طبقات فرودست و فرادست توجه كرده، اما در ارائه تصويرى روشن از نوع لباس اهل حرف و مشاغل گوناگون و تفكيك لباس‌هاى زنان اعيان و زنان طبقات پايين بازمانده است. او مى‌نويسد: لباس متداول ايرانيان، جبه‌اى است كه تا قسمتى پايين‌تر از زانو را مى‌پوشاند؛ آستين‌هاى تنگ و دراز دارد و تا روى دست مى‌افتد. آستين‌ها دگمه ندارند و با نوارى كه روى آن‌ها دوخته شده بسته مى‌شود. | اما درباره وضعيت ظاهرى ايرانيان كاررى به نكاتى اشاره ورزيده كه در پاره‌اى از آن‌ها دچار خطا و اشتباه گرديده است و اين نشان از آن دارد كه نگاه او به عنوان ناظر جامعه ايران عصر صفوى تا بطن و متن واقعى حيات اجتماعى - فرهنگى فاصله‌اى پرناشدنى دارد. او درباره لباس متداول در ايران اگر چه به طبقات فرودست و فرادست توجه كرده، اما در ارائه تصويرى روشن از نوع لباس اهل حرف و مشاغل گوناگون و تفكيك لباس‌هاى زنان اعيان و زنان طبقات پايين بازمانده است. او مى‌نويسد: لباس متداول ايرانيان، جبه‌اى است كه تا قسمتى پايين‌تر از زانو را مى‌پوشاند؛ آستين‌هاى تنگ و دراز دارد و تا روى دست مى‌افتد. آستين‌ها دگمه ندارند و با نوارى كه روى آن‌ها دوخته شده بسته مى‌شود. | ||
او لباس ثروتمندان را از پارچه ابريشمى و با كمربندى با همين جنس توصيف كرده است؛ در حالى كه از اين كمربندها چند گل زرين نيز آويزان است. علاوه بر آن ثروتمندان عمامه خود را كه معمولا از حرير زربفت است، با سكه‌ها و سنگ‌هاى قيمتى تزئين مى‌كنند. لباس | او لباس ثروتمندان را از پارچه ابريشمى و با كمربندى با همين جنس توصيف كرده است؛ در حالى كه از اين كمربندها چند گل زرين نيز آويزان است. علاوه بر آن ثروتمندان عمامه خود را كه معمولا از حرير زربفت است، با سكه‌ها و سنگ‌هاى قيمتى تزئين مى‌كنند. لباس روستایيان ساده بوده و ساق پاى خود را با مچ پيچ‌پشمى مى‌پوشانده‌اند. لباس زنان از قسمت جلو باز و با كمربندى محكم مى‌شده است. زن‌ها كلاه‌هاى كوچكى بر سر مى‌گذاشتند كه بر آن‌ها سكه‌هاى زرين و سنگ‌هاى گرانبها مى‌دوختند. اغلب زنان جوان نيز نوارى را بر پشت خود داشتند كه به كيسه‌اى متصل بوده و گيسوان خود را در آن كيسه جاى مى‌دادند. | ||
كاررى در بخشى از اثر خود كه به مشاهداتش در اصفهان مربوط مى‌شود، به نكته‌اى اشاره كرده كه نشان از تحرك عمودى در جامعه عصر صفوى دارد و يكى از شيوه‌هاى معمول دستيابى به مشاغل مهم‌تر قلمداد مى‌شده است. او در ميدان نقش جهان مسابقه دو براى پذيرفته شدن در چاپارى ديوان بيگى (محكمه قضاوت) شاهد مى‌شود كه طى آن غلامان دستگاه ديوان‌بيگى براى دست يافتن به شغل چاپارى مى‌بايست از عالى قاپو تا ستون سنگى‌اى كه بر فراز تپه‌اى در پنج كيلومترى نقطه مبدا واقع شده بود را بدوند و اين فاصله را هفت بار بدون توقف بايد طى مى‌كردند. لباس اين افراد، شلوار كوتاهى بوده كه تا زانو آن‌ها امتداد داشته و زنگوله‌هاى كوچكى از كمر آن‌ها آويزان بوده و براى جلوگيرى از خستگى بر ماهيچه‌هاى ران خود روغن مخصوصى را مى‌ماليدند. | كاررى در بخشى از اثر خود كه به مشاهداتش در اصفهان مربوط مى‌شود، به نكته‌اى اشاره كرده كه نشان از تحرك عمودى در جامعه عصر صفوى دارد و يكى از شيوه‌هاى معمول دستيابى به مشاغل مهم‌تر قلمداد مى‌شده است. او در ميدان نقش جهان مسابقه دو براى پذيرفته شدن در چاپارى ديوان بيگى (محكمه قضاوت) شاهد مى‌شود كه طى آن غلامان دستگاه ديوان‌بيگى براى دست يافتن به شغل چاپارى مى‌بايست از عالى قاپو تا ستون سنگى‌اى كه بر فراز تپه‌اى در پنج كيلومترى نقطه مبدا واقع شده بود را بدوند و اين فاصله را هفت بار بدون توقف بايد طى مى‌كردند. لباس اين افراد، شلوار كوتاهى بوده كه تا زانو آن‌ها امتداد داشته و زنگوله‌هاى كوچكى از كمر آن‌ها آويزان بوده و براى جلوگيرى از خستگى بر ماهيچه‌هاى ران خود روغن مخصوصى را مى‌ماليدند. | ||