صيد الخاطر: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۰۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۸
لینک درون متنی
جز (جایگزینی متن - '}} «' به '}} «')
(لینک درون متنی)
خط ۲۷: خط ۲۷:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
«صيد الخاطر» اثر ابوالفرج عبدالرحمن بن على بن محمد مشهور به [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] (511- 597ق)، مشتمل بر موعظه‌ها و اندرزهايى است كه نفس را به سوى آرامش و سكون فرامى‌خواند. [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] با اينكه در فصولى مى‌كوشد مواعظ و اندرزهاى خود را معطوف به قشر خاصى (صوفيّه) نمايد اما بر سر تعليم همه انسانهاست و مخاطب او عموم مردم هستند.
'''صيد الخاطر''' اثر [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابوالفرج عبدالرحمن بن على بن محمد]] مشهور به [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] (511- 597ق)، مشتمل بر موعظه‌ها و اندرزهايى است كه نفس را به سوى آرامش و سكون فرامى‌خواند. [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] با اينكه در فصولى مى‌كوشد مواعظ و اندرزهاى خود را معطوف به قشر خاصى (صوفيّه) نمايد اما بر سر تعليم همه انسانهاست و مخاطب او عموم مردم هستند.


==ساختار==
==ساختار==




اثر از يك مقدمه‌ى نسبتاً مفصل به قلم «على طنطاوى» كه تعليقه اثر محسوب مى‌شود و متن اصلى مؤلف تشكيل يافته است. طنطاوى مطالب كتاب را در 372 شماره تدوين و عنوان‌بندى كرده است.
اثر از يك مقدمه‌ى نسبتاً مفصل به قلم «[[طنطاوی، علی|على طنطاوى]]» كه تعليقه اثر محسوب مى‌شود و متن اصلى مؤلف تشكيل يافته است. طنطاوى مطالب كتاب را در 372 شماره تدوين و عنوان‌بندى كرده است.


از آنجا كه انديشه‌ى [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] خوب شكل گرفته و ساختار يافته است لذا روش او در تدوين مباحث با عبارات كوتاه و روشن كه در خور يك دايرةالمعارف است، بيان مى‌شود. بالاخره اين‌كه از روشهايى كه خاص ادبيات اخلاقى است، مشتمل بر حكايات، اندرزها، كلمات قصار، اقوال بزرگان و قطعات منظوم كوتاه و به نحوى كاملاً سنتّى كه روش او در تأليفاتش مى‌باشد از آيات قرآنى و احاديث در استناد به مطالب و مباحث خود، فراوان استفاده كرده است.
از آنجا كه انديشه‌ى [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] خوب شكل گرفته و ساختار يافته است لذا روش او در تدوين مباحث با عبارات كوتاه و روشن كه در خور يك دايرةالمعارف است، بيان مى‌شود. بالاخره اين‌كه از روشهايى كه خاص ادبيات اخلاقى است، مشتمل بر حكايات، اندرزها، كلمات قصار، اقوال بزرگان و قطعات منظوم كوتاه و به نحوى كاملاً سنتّى كه روش او در تأليفاتش مى‌باشد از آيات قرآنى و احاديث در استناد به مطالب و مباحث خود، فراوان استفاده كرده است.
خط ۳۹: خط ۳۹:




على طنطاوى مقدمه‌اش بر كتاب از سير آشنايى خود با كتب [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] كه با كتاب سيره‌ى عمر بن عبدالعزيز شروع و بعد با تلبيس ابليس، الاذكياء، عقود الجواهر و [[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية]] ادامه مى‌يابد، آغاز مى‌كند و در آخر به «المنتظم فى تواريخ الامم من العرب و العجم» او مى‌رسد. شايد بتوان گفت او به معرّفى [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] از خلال كتب او پرداخته است. سپس ديدگاه بزرگان از جمله [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] را در مورد [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] مطرح مى‌كند. بعد به فصول 336، 184، 312، 308، 247، 71، 63، 53 اشاره مى‌كند كه در همين اثر [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] از آنها نام برده و از اين منابع در نگارش اثر سود جسته است. سپس به خرده گيرى و طعن علما در خصوص نقد آثار [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] پرداخته و از آنها جواب مى‌دهد. ذكر مجالس [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] و نقل بعضى از مشاهدات «[[ابن جبیر، محمد بن احمد|ابن جبير]]» و ديگران در خصوص مجالس او از ديگر مطالب مقدمه است. در ادامه به ذكر بعضى از خصوصيات شخصيتى [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] و در آخر به فوت و مراسم تشيع جنازه و ذكر اولاد او پرداخته مى‌شود و در آخرين صفحات اين مقدّمه‌ى چهل صفحه‌اى به معرّفى كتاب و فصول اين اثر مى‌پردازد.
[[طنطاوی، علی|على طنطاوى]] مقدمه‌اش بر كتاب از سير آشنايى خود با كتب [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] كه با كتاب سيره‌ى عمر بن عبدالعزيز شروع و بعد با تلبيس ابليس، الاذكياء، عقود الجواهر و [[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية]] ادامه مى‌يابد، آغاز مى‌كند و در آخر به «المنتظم فى تواريخ الامم من العرب و العجم» او مى‌رسد. شايد بتوان گفت او به معرّفى [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] از خلال كتب او پرداخته است. سپس ديدگاه بزرگان از جمله [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] را در مورد [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] مطرح مى‌كند. بعد به فصول 336، 184، 312، 308، 247، 71، 63، 53 اشاره مى‌كند كه در همين اثر [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] از آنها نام برده و از اين منابع در نگارش اثر سود جسته است. سپس به خرده گيرى و طعن علما در خصوص نقد آثار [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] پرداخته و از آنها جواب مى‌دهد. ذكر مجالس [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] و نقل بعضى از مشاهدات «[[ابن جبیر، محمد بن احمد|ابن جبير]]» و ديگران در خصوص مجالس او از ديگر مطالب مقدمه است. در ادامه به ذكر بعضى از خصوصيات شخصيتى [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] و در آخر به فوت و مراسم تشيع جنازه و ذكر اولاد او پرداخته مى‌شود و در آخرين صفحات اين مقدّمه‌ى چهل صفحه‌اى به معرّفى كتاب و فصول اين اثر مى‌پردازد.


در اينجا به مهمترين فصل‌هاى اين اثر كه تا حدودى بيانگر عقايد و آراى [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] است اشاره مى‌شود:
در اينجا به مهمترين فصل‌هاى اين اثر كه تا حدودى بيانگر عقايد و آراى [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] است اشاره مى‌شود:
خط ۷۰: خط ۷۰:


مقدمه و متن كتاب
مقدمه و متن كتاب


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش