۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'سبك' به 'سبک '
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
جز (جایگزینی متن - 'سبك' به 'سبک ') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
سرانجام وى در 1021ق در 63 سالگى در بُرهان‌پور وفات يافت. | سرانجام وى در 1021ق در 63 سالگى در بُرهان‌پور وفات يافت. | ||
وى مردى كاردان و تيزفهم بود، و جهانگير كه از دوران شاهزادگى خود از او رنجش‌هايى در دل داشت، درباره او مى‌گويد: «فهم و استعدادش به غايت خوب بود، غايتاً خست و | وى مردى كاردان و تيزفهم بود، و جهانگير كه از دوران شاهزادگى خود از او رنجش‌هايى در دل داشت، درباره او مى‌گويد: «فهم و استعدادش به غايت خوب بود، غايتاً خست و سبک ى بر طبعش غالب بود». | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
آصف خان در شعر «جعفر» و «جعفرى» تخلص مى‌نمود و مجموعه اشعار او به نام نورنامه نزدیک به 3000 بيت از غزل، قصيده و مثنوى بوده است. نمونه‌هايى از غزليات او در تذكره‌ها و کتاب‌هاى تاريخى آن زمان ديده مى‌شود. قصايدى در مدح نبىّ اكرم(ص) و [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]] از او در تذكره‌ها ثبت است و نيز مدايحى در ستايش اكبرشاه و جهانگير دارد. غزليات او غالباً رنگ عاشقانه داشته و به شيوه معروف به | آصف خان در شعر «جعفر» و «جعفرى» تخلص مى‌نمود و مجموعه اشعار او به نام نورنامه نزدیک به 3000 بيت از غزل، قصيده و مثنوى بوده است. نمونه‌هايى از غزليات او در تذكره‌ها و کتاب‌هاى تاريخى آن زمان ديده مى‌شود. قصايدى در مدح نبىّ اكرم(ص) و [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]] از او در تذكره‌ها ثبت است و نيز مدايحى در ستايش اكبرشاه و جهانگير دارد. غزليات او غالباً رنگ عاشقانه داشته و به شيوه معروف به سبک هندى نزدیک است، ولى در مثنوى خسرو و شيرين از لحاظ مضمون‌سازى و طرح‌ريزى، از طرز سخن نظامى گنجوى پيروى كرده و به گفته نصرآبادى «بعد از شيخ نظامى، خسرو و شيرين را كسى به از او نگفته». از توصيف نسخه‌هاى اين منظومه در فهرست‌ها چنين برمى‌آيد كه وى نخست پيش از 995ق آن را به نام فرهاد و شيرين نظم كرده بود و سپس در اواخر عمر دوباره بدان پرداخته و آن را به صورتى كامل‌تر و با تجديد نظر كلّى به نام خسرو و شيرين به پايان رسانيده و به جهانگير تقديم كرده است. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||