۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک '
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" |قريه تفتازان از توابع نسا، در | | data-type="authorBirthPlace" |قريه تفتازان از توابع نسا، در نزدیک ى سرخس | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
</div> | </div> | ||
'''سعدالدين مسعود بن عمر بن عبدالله تفتازانى''' (722-792ق)، اديب، متكلم و منطق‌دان سده 8ق در قريه تفتازان از توابع نسا، در | '''سعدالدين مسعود بن عمر بن عبدالله تفتازانى''' (722-792ق)، اديب، متكلم و منطق‌دان سده 8ق در قريه تفتازان از توابع نسا، در نزدیک ى سرخس، متولد شد. منابع سال تولد او را مختلف /722 738ق نقل كرده‌اند؛ اما در پايان نسخه‌اى از المطوّل به نقل از خود تفتازانى آمده است كه وى در 728ق و در 16 سالگى، كتاب شرح‌التصريف را تأليف كرده است كه بر طبق آن، سال ولادت او مى‌بايست 712ق باشد. از تأليفات او چنين برمى‌آيد كه وى به شهرهاى بسيارى در حوزه خراسان بزرگ؛ همچون سرخس، خوارزم، سمرقند، هرات، غجدوان، فريومد و جام سفر كرده است. | ||
تفتازانى دانشمندى متأمل و معتدل است كه همواره جهت اعتدال را رعايت مى‌كند. او معمولاً در اختيار رأى، تابع دليلى است كه به نظرش قوى باشد. وى اغلب از انتساب خود به فرقه‌اى خاص خوددارى مى‌ورزد و فرقه‌هاى مخالف خود را با تعابير ركيك و زننده مخاطب قرار نمى‌دهد. تفتازانى حتى در مواردى كه از شيعه سخن به ميان مى‌آورد، اگر با ديدگاه آنان موافق نباشد، نارضايتى خود را با استدلال ابراز مى‌دارد و از توهين يا استفاده از تعابير بى‌ادبانه خوددارى مى‌كند. همين اعتدال در انديشه باعث شده است كه نويسندگان در مورد مذهب فقهى و كلامى او دچار اختلاف و سردرگمى شوند و به آسانى نتوانند، از كلام خود او دريابند كه ماتريدى يا اشعرى است. | تفتازانى دانشمندى متأمل و معتدل است كه همواره جهت اعتدال را رعايت مى‌كند. او معمولاً در اختيار رأى، تابع دليلى است كه به نظرش قوى باشد. وى اغلب از انتساب خود به فرقه‌اى خاص خوددارى مى‌ورزد و فرقه‌هاى مخالف خود را با تعابير ركيك و زننده مخاطب قرار نمى‌دهد. تفتازانى حتى در مواردى كه از شيعه سخن به ميان مى‌آورد، اگر با ديدگاه آنان موافق نباشد، نارضايتى خود را با استدلال ابراز مى‌دارد و از توهين يا استفاده از تعابير بى‌ادبانه خوددارى مى‌كند. همين اعتدال در انديشه باعث شده است كه نويسندگان در مورد مذهب فقهى و كلامى او دچار اختلاف و سردرگمى شوند و به آسانى نتوانند، از كلام خود او دريابند كه ماتريدى يا اشعرى است. | ||