۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '| پس از = | پیش از = }} ' به '| پس از = | پیش از = }}') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
فصل چهارم، به توصيف شهرهاى سامرا، تكريت و نهر بزرگ شروان و شهر انبار مىپردازد. شهر سامرا كه هفت نفر از خلفاى عباسى بيش از نيم قرن (221 تا 279 هجرى) آن را پايتخت خويش قرار دارند و معتصم خليفه عباسى كه آن را پايتخت خود قرار داد، «سر من راى» ناميد. | فصل چهارم، به توصيف شهرهاى سامرا، تكريت و نهر بزرگ شروان و شهر انبار مىپردازد. شهر سامرا كه هفت نفر از خلفاى عباسى بيش از نيم قرن (221 تا 279 هجرى) آن را پايتخت خويش قرار دارند و معتصم خليفه عباسى كه آن را پايتخت خود قرار داد، «سر من راى» ناميد. | ||
فصل پنجم، به توصيف شهر قصر ابن هبيره كه در قرن چهارم بزرگترين شهر بين بغداد و كوفه به شمار مىرفت، پرداخت مىشود. اين شهر تا آغاز قرن ششم اهميّت خاصى داشت و بغداد از آن حله كه در | فصل پنجم، به توصيف شهر قصر ابن هبيره كه در قرن چهارم بزرگترين شهر بين بغداد و كوفه به شمار مىرفت، پرداخت مىشود. اين شهر تا آغاز قرن ششم اهميّت خاصى داشت و بغداد از آن حله كه در نزدیک ى آن بود، اهميّت پيدا كرد. سپس درباره شهر سوراء نهر بداة و دهكدههاى اطراف آن بحث مىشود و سپس بحث از شهر كوفه كه مقارن ساختن بصره (17 هجرى) در زمان خلافت عمر بنيانگذارى شد. جمعيت كوفه به سرعت زياد شد و در سال 36 هجرى [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] آن را مقر خويش قرار داد و مدت چهار سال آن شهر پايتخت مسلمانان واقع گرديد و على(ع) در سال 40 هجرى در مسجد كوفه به قتل رسيد. نجف كه مدفن [[امام على(ع)|على بن ابىطالب(ع)]] در آنجاست، تقريبا در چهار ميلى باخترى خرابههاى كوفه است و بعد از شهر كربلا مدفن حضرت امام حسين(ع) که در هشت فرسخى شمال غربى كوفه واقع است، سخن به ميان مىآيد و در آخر از دروازه خراسان واقع در بغداد خاورى كه شاهزاده خراسان شروع مىشود و از ايران عبور مىكند و از طريق ماورالنهر تا مرزهاى چين امتداد دارد، صحبت مىشود. | ||
اين سه فصل مربوط به عراق و شهرهاى آن بود پايان مىيابد. | اين سه فصل مربوط به عراق و شهرهاى آن بود پايان مىيابد. | ||
خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
آسياى صغير | آسياى صغير | ||
فصل نهم و دهم شامل آسياى صغير، جزيى از قلمرو روم شرقى يا بيزانس بود كه به دست مسلمانان افتاد. مسلمانان ممالك روم شرقى را به طور كلى بلاد روم مىگفتند؛ ولى رفتهرفته اسم بلاد روم، اختصار يافت و كلمه روم به آن كشورهاى مسيحى كه به كشورهاى اسلامى مجاور و | فصل نهم و دهم شامل آسياى صغير، جزيى از قلمرو روم شرقى يا بيزانس بود كه به دست مسلمانان افتاد. مسلمانان ممالك روم شرقى را به طور كلى بلاد روم مىگفتند؛ ولى رفتهرفته اسم بلاد روم، اختصار يافت و كلمه روم به آن كشورهاى مسيحى كه به كشورهاى اسلامى مجاور و نزدیک بودند اطلاق گرديد و از اين جهت كه اعراب سرزمين پهناور آسياى صغير را كه در اواخر قرن 5 هجرى، استيلاى سلاجقه بر آنجا بدست مسلمانان افتاد، روم ناميدند. حدود بلاد اسلامى و روم در زبان امويان و عباسيان و حتى تا يك قرن و نيم پيش از آن كه هجوم حكومت عباسيان را براندازد. از دو سلسله طوروس وآنتى طوروس تشكيل مىشد. اين مرزها را خطى طولانى از لشكرها و دژها تعيين و حمايت مىكرد. اين دژها كه مسلمانان عرب ثغور(جمع ثغر به معناى مرز) مىناميدند، از «مليطه» در ساحل فرات بالا آغاز مىشد تا طرسوس نزدیک ساحل مديترانه امتداد داشت كه در اين دو فصل تطورات و تحولات تاريخى و جغرافيايى هر ناحيه به تفصيل بيان مىشود. | ||
آذربايجان | آذربايجان | ||
در مشرق جزيره (بينالنهرين عليا) ايالت آذربايجان كه آتروپابن قديم باشد، واقع بود و از بالا به رود ارس و از پائين به سفيد رود كه هر دو به درياى خزر مىريزد، محدود مىگرديد. مهمترين آثار طبيعى آن، درياچه بسيار شور اروميه است كه تبريز و مراغه | در مشرق جزيره (بينالنهرين عليا) ايالت آذربايجان كه آتروپابن قديم باشد، واقع بود و از بالا به رود ارس و از پائين به سفيد رود كه هر دو به درياى خزر مىريزد، محدود مىگرديد. مهمترين آثار طبيعى آن، درياچه بسيار شور اروميه است كه تبريز و مراغه نزدیک آن واقع هستند و اردبيل شهر بزرگ ديگر آذربايجان درست خاور آن قرار دارد. در فصل يازدهم در مورد جغرافياى تاريخى آن به طور تفصيل سخن آمده است. | ||
گيلان و ايالات شمال باخترى | گيلان و ايالات شمال باخترى |
ویرایش