التفسير المبين: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک '
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ')
خط ۴۹: خط ۴۹:
#اختصار و حذف زوايد تفسيرى و مطالب غير ضرورى: مفسّر در اين باب كوشيده است كه غالبا مطالب را در قالب عبارات موجز و كوتاه و با نثر عربى روان و رسا، به‌دور از غموض ادبى و فنّى، به‌خوبى بيان نمايد. بدين جهت نثر اين تفسير براى هر محققى كه تا اندازه‌اى با ادبيات عرب آشنا باشد قابل استفاده است.
#اختصار و حذف زوايد تفسيرى و مطالب غير ضرورى: مفسّر در اين باب كوشيده است كه غالبا مطالب را در قالب عبارات موجز و كوتاه و با نثر عربى روان و رسا، به‌دور از غموض ادبى و فنّى، به‌خوبى بيان نمايد. بدين جهت نثر اين تفسير براى هر محققى كه تا اندازه‌اى با ادبيات عرب آشنا باشد قابل استفاده است.
#وجه تسميه: نويسنده ابتدا با استناد به آيه ''' «إن هو إلاّ ذكر و قرآن مبين» '''.<ref>يس، 69/36</ref>، تفسير خود را به نام «التفسير المبين» نام‌گذارى كرده است.
#وجه تسميه: نويسنده ابتدا با استناد به آيه ''' «إن هو إلاّ ذكر و قرآن مبين» '''.<ref>يس، 69/36</ref>، تفسير خود را به نام «التفسير المبين» نام‌گذارى كرده است.
#چگونگى ورود و خروج: مفسّر در اين تفسير ابتدا در صدر هر سوره به بحث مكى و مدنى بودن آن پرداخته و بدين وسيله توجه محقق را در آغاز، به سبك و روش و اسلوب آيات كه در مكه نازل شده يا در مدينه، معطوف مى‌دارد و تعداد آيات هر سوره را بيان مى‌كند. سپس در استنباط، كشف و تبيين مفاهيم تفسيرى آيات، از انواع روش‌هاى تفسيرى سود برده است. گاهى از روش «تفسير قرآن به قرآن» و استخراج معانى آيات به كمك آيات مشابه كه سياق آنها يك‌سان يا نزديك به هم است، استفاده كرده و يا آيات را به هم ارجاع مى‌دهد؛ به‌عنوان نمونه در تفسير آيه ''' «و أمرهم شورى بينهم» '''.<ref>شورى، 38/42</ref>، پس از ارجاع آن به آيه ''' «و شاورهم في الأمر» '''.<ref>آل عمران، 159/3</ref>، بيان مى‌دارد:
#چگونگى ورود و خروج: مفسّر در اين تفسير ابتدا در صدر هر سوره به بحث مكى و مدنى بودن آن پرداخته و بدين وسيله توجه محقق را در آغاز، به سبك و روش و اسلوب آيات كه در مكه نازل شده يا در مدينه، معطوف مى‌دارد و تعداد آيات هر سوره را بيان مى‌كند. سپس در استنباط، كشف و تبيين مفاهيم تفسيرى آيات، از انواع روش‌هاى تفسيرى سود برده است. گاهى از روش «تفسير قرآن به قرآن» و استخراج معانى آيات به كمك آيات مشابه كه سياق آنها يك‌سان يا نزدیک  به هم است، استفاده كرده و يا آيات را به هم ارجاع مى‌دهد؛ به‌عنوان نمونه در تفسير آيه ''' «و أمرهم شورى بينهم» '''.<ref>شورى، 38/42</ref>، پس از ارجاع آن به آيه ''' «و شاورهم في الأمر» '''.<ref>آل عمران، 159/3</ref>، بيان مى‌دارد:
#: «مراد از «امر» در اين آيه، عملى است كه هرگاه نصى از قرآن در مورد آن وارد نشده بود، پيامبر(ص) در آن مورد با صحابه مشورت مى‌كرد، مثل مشورت آن حضرت با صحابه در امور نظامى و غيره».<ref>المبين/644</ref>
#: «مراد از «امر» در اين آيه، عملى است كه هرگاه نصى از قرآن در مورد آن وارد نشده بود، پيامبر(ص) در آن مورد با صحابه مشورت مى‌كرد، مثل مشورت آن حضرت با صحابه در امور نظامى و غيره».<ref>المبين/644</ref>
#: گاهى نيز در تفسير، با اعتماد به تدبّر و عقل توأم با تقيّد به روايات تفسيرى مروى از معصومين(ع)، به تفسير اجتهادى آيات مى‌پردازد. همچنين از آنجا كه تفسير نقلى را مى‌توان به‌عنوان اصيل‌ترين شكل تفسير و ريشه‌دارترين طريق درك معانى و معارف آيات قرآن در ميان دانشمندان اوّليه علوم اسلامى بشمار آورد.<ref>عميد زنجانى، روش‌هاى تفسيرى قرآن191</ref>
#: گاهى نيز در تفسير، با اعتماد به تدبّر و عقل توأم با تقيّد به روايات تفسيرى مروى از معصومين(ع)، به تفسير اجتهادى آيات مى‌پردازد. همچنين از آنجا كه تفسير نقلى را مى‌توان به‌عنوان اصيل‌ترين شكل تفسير و ريشه‌دارترين طريق درك معانى و معارف آيات قرآن در ميان دانشمندان اوّليه علوم اسلامى بشمار آورد.<ref>عميد زنجانى، روش‌هاى تفسيرى قرآن191</ref>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش