۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
غنی سازی متن
جز (جایگزینی متن - '/ نقش: نويسنده' به '') |
(غنی سازی متن) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR07860.jpg|بندانگشتی|آثاری، شعبان بن محمد]] | [[پرونده:NUR07860.jpg|بندانگشتی|آثاری، شعبان بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |آثاری، شعبان بن محمد | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | آثاری، زی‍ن‌ال‍دی‍ن شعبان | ||
آثاری، اب‍وس‍ع‍ی‍د شعبان | آثاری، اب‍وس‍ع‍ی‍د شعبان | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |765ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |قاهره مصر | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |828ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[لامیة في النحو]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE7860AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''زين‌الدين (يا شرف‌الدين) شعبان بن محمد آثارى''' (765-828ق)، شاعر و اديب شافعى است. | ||
== ولادت == | |||
وى در 765ق1364/م، در قاهره زاده شد و اجداد او از موصل و ظاهراً غير مسلمان بودند. جدش داوود نخستين كس از خاندان او بود كه به اسلام گرويد. | |||
وى كه گويى از اين سابقه ناخرسند بود، پس از اقامت در مكه، خويشتن را آثارى (منسوب به آثار نبوت در آن شهر) خواند. بااين‌حال، وى بدخوى، هجاگوى و هرزه‌سرا بود. در آغاز به منشى‌گرى پرداخت، سپس نقيب‌الحكم قاهره گرديد و در 800ق1398/م، به سبب درگيرى‌هاى مالى از كار معزول شد و باز بر سر كار آمد، اما چون به زشت‌كارى‌هاى فراوان متهم شد، ناچار به حجاز گريخت (807ق1404/م) و از آنجا به يمن رفت و براى بزرگان آنجا مديحه و سپس هجويه سرود و به هند تبعيد شد. | |||
مردم هند هم پس از چند سال، از زخم زبان او دلگير شدند و به يمن راندندش. از آنجا نيز پس از چندى اخراج شد و ناچار مجاور مكه گرديد و 10 سال در آنجا اقامت گزيد. در 820ق1417/م در شام و سال بعد در قاهره بود. | |||
چند بار ديگر به شام سفر كرد تا عاقبت در 838ق1425/م، در قاهره درگذشت.<ref>ر.ک: [[آذرنوش، آذرتاش]]، 1377، ج1، ص113</ref> | |||
وى جهان‌دوست و به شعر خود مغرور بود. به فقر تظاهر مى‌كرد، اما هنگام مرگ 5000 دينار از او باقى ماند. شعرش (مدح، هجا، مُجون، شعر تعليمى و مذهبى) متوسط، بلكه فروپايه است. خود مدعى است كه بيش از 30 کتاب تأليف كرده است. از اين ميان حدود 10 کتاب به‌صورت خطى در کتابخانه‌هاى جهان موجود است كه 5 نسخه از آنها ارجوزه‌هايى تعليمى (به‌خصوص در نحو و عروض) است. علاوه بر اين، سخاوى کتاب‌هاى زير را نيز در ضمن آثار او آورده است: | وى جهان‌دوست و به شعر خود مغرور بود. به فقر تظاهر مى‌كرد، اما هنگام مرگ 5000 دينار از او باقى ماند. شعرش (مدح، هجا، مُجون، شعر تعليمى و مذهبى) متوسط، بلكه فروپايه است. خود مدعى است كه بيش از 30 کتاب تأليف كرده است. از اين ميان حدود 10 کتاب به‌صورت خطى در کتابخانه‌هاى جهان موجود است كه 5 نسخه از آنها ارجوزه‌هايى تعليمى (به‌خصوص در نحو و عروض) است. علاوه بر اين، سخاوى کتاب‌هاى زير را نيز در ضمن آثار او آورده است: | ||