۵۳٬۳۲۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR02673J1.jpg | | تصویر =NUR02673J1.jpg | ||
| خط ۳۰: | خط ۲۹: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''لهوف منظوم يا معراج المحبّة'''، ترجمه منظوم '''اللهوف على قتلى الطفوف''' [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] به قلم اديب و شاعر ولايى على حائرى محلاتى با بيش از دو هزار بيت سروده است. زبان سروده‌ها، زبان شعرى دوره قاجار است. اين منظومه بلند هم از لحاظ تاريخ شعر و هم از لحاظ ابراز ارادت به آستان امام حسين(ع) حائز اهميت است. | |||
شيخ على حائرى محلاتى، فرزند شيخ عبدالحسين شيخ‌العراقين طهرانى يكى از علماى عهد ناصرى است كه حدود يك قرن و نيم پيش لهوف را به نظم درآورده است. اين اقدام او در اثر رؤيايى بوده است كه پدر بزرگوارش در عالم خواب مى‌بيند و از وضع آخرت مى‌پرسد. پدرش او را به مدح و وصف آل محمد(ص) توصيه مى‌كند و مقامات مدّاحان و شاعران اهل بيت(ع) را مى‌ستايد. او با اين كه تا آن وقت شعرى نگفته بود، پس از اين رؤيا به شوق شعر سرودن مى‌افتد، تا اين كه كتاب «لهوف» سيّد بن طاوس را محور كار خود قرار مى‌دهد و حدود دو هزار و اندى بيت، به رشته نظم درمى‌آورد و آن را به نام پل ارتباط و نردبان ترقى و صعود به محبّت اهل‌بيت(ع)، به نام «معراج المحبه» موسوم مى‌نمايد و اين كتاب مورد توجه اهل منبر و ذاكرين قرار مى‌گيرد و نسخه‌هاى آن در طول يك‌صد و پنجاه سال، بارها چاپ و منتشر و ناياب مى‌گردد. | شيخ على حائرى محلاتى، فرزند شيخ عبدالحسين شيخ‌العراقين طهرانى يكى از علماى عهد ناصرى است كه حدود يك قرن و نيم پيش لهوف را به نظم درآورده است. اين اقدام او در اثر رؤيايى بوده است كه پدر بزرگوارش در عالم خواب مى‌بيند و از وضع آخرت مى‌پرسد. پدرش او را به مدح و وصف آل محمد(ص) توصيه مى‌كند و مقامات مدّاحان و شاعران اهل بيت(ع) را مى‌ستايد. او با اين كه تا آن وقت شعرى نگفته بود، پس از اين رؤيا به شوق شعر سرودن مى‌افتد، تا اين كه كتاب «لهوف» سيّد بن طاوس را محور كار خود قرار مى‌دهد و حدود دو هزار و اندى بيت، به رشته نظم درمى‌آورد و آن را به نام پل ارتباط و نردبان ترقى و صعود به محبّت اهل‌بيت(ع)، به نام «معراج المحبه» موسوم مى‌نمايد و اين كتاب مورد توجه اهل منبر و ذاكرين قرار مى‌گيرد و نسخه‌هاى آن در طول يك‌صد و پنجاه سال، بارها چاپ و منتشر و ناياب مى‌گردد. | ||