۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (ویرایش Hbaghizadeh@noornet.net (بحث) به آخرین تغییری که A-esmaili@noornet.net انجام داده بود وا...) |
جز (جایگزینی متن - '== ' به '==') |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
«اِبْن جَماعه»، عنوان خاندانى شافعى مذهب است كه در سدههاى 7-9ق (دوره حكومت مماليك) در مصر و شام عهدهدار مناصبى بودند. اين خاندان، در اصل از حماه سوريه بودند و نسب خود را به قبيله كنانه ساكن عربستان مىرساندند. | «اِبْن جَماعه»، عنوان خاندانى شافعى مذهب است كه در سدههاى 7-9ق (دوره حكومت مماليك) در مصر و شام عهدهدار مناصبى بودند. اين خاندان، در اصل از حماه سوريه بودند و نسب خود را به قبيله كنانه ساكن عربستان مىرساندند. | ||
== تولد == | ==تولد == | ||
وى در شهر حماه زاده شد و مقدمات علوم و حديث را در زادگاه خويش فراگرفت. | وى در شهر حماه زاده شد و مقدمات علوم و حديث را در زادگاه خويش فراگرفت. | ||
== اساتید == | ==اساتید == | ||
در 650ق نزد شيخ الشيوخ عبدالعزيز بن محمد انصارى در حماه به آموختن قرائت و حديث پرداخت و نيز نزد پدر خود ابراهيم بن سعدالله و ابوطاهر ابراهيم بن هبهالله بن مسلم بارزى و چند تن ديگر از عالمان حماه حديث شنيد، سپس براى ادامه تحصيل به مصر، دمشق و بيتالمقدس و ديگر جاىها سفر كرد. وى در فاصله سالهاى 661 -667ق در مصر از مشايخ آن ديار دانش آموخت، نحو را نزد [[ابنمالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] فراگرفت، اما در بيشتر دانشها، از شيخ تقىالدين ابن رزين بهره يافت. در 668ق در بلبيس نزد ابوالخير فضل بن على بن نصر انصارى خزرجى، در 670ق در دمشق از ابوالمعالى اسعد بن مظفر، در 673ق از ابواسحاق ابراهيم ابن على بن احمد واسطى حنبلى، در 673ق از ابواسحاق ابراهيم بن على بن احمد واسطى حنبلى، در 679ق از ابوالذكاء عبدالمنعم بن يحيى زهرى نابلسى در بيتالمقدس و جمع بسيارى از علماى ديگر استماع حديث كرد. شيوخ و اساتيد وى را شاگردش قاسم بن محمد برزالى در کتابى به نام مشيخه قاضى القضاه ابن جماعه جمعآورى كرده كه شمار آنان به 74 تن مىرسد. علاوه بر خود ابن جماعه، شخصى به نام معشرانى نيز کتابى درباره شيوخ او نوشته است. او به علم حديث عنايت بسيار داشته و در تفسير و فقه نيز صاحب اطلاع بوده و به ديگر علوم و فنون نيز آشنايى داشته است. ابن جماعه در اوايل عمر خود به دادن فتوى پرداخت. فتاواى او را بر محيىالدين نووى عرضه كردند و او وى را ستود. | در 650ق نزد شيخ الشيوخ عبدالعزيز بن محمد انصارى در حماه به آموختن قرائت و حديث پرداخت و نيز نزد پدر خود ابراهيم بن سعدالله و ابوطاهر ابراهيم بن هبهالله بن مسلم بارزى و چند تن ديگر از عالمان حماه حديث شنيد، سپس براى ادامه تحصيل به مصر، دمشق و بيتالمقدس و ديگر جاىها سفر كرد. وى در فاصله سالهاى 661 -667ق در مصر از مشايخ آن ديار دانش آموخت، نحو را نزد [[ابنمالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] فراگرفت، اما در بيشتر دانشها، از شيخ تقىالدين ابن رزين بهره يافت. در 668ق در بلبيس نزد ابوالخير فضل بن على بن نصر انصارى خزرجى، در 670ق در دمشق از ابوالمعالى اسعد بن مظفر، در 673ق از ابواسحاق ابراهيم ابن على بن احمد واسطى حنبلى، در 673ق از ابواسحاق ابراهيم بن على بن احمد واسطى حنبلى، در 679ق از ابوالذكاء عبدالمنعم بن يحيى زهرى نابلسى در بيتالمقدس و جمع بسيارى از علماى ديگر استماع حديث كرد. شيوخ و اساتيد وى را شاگردش قاسم بن محمد برزالى در کتابى به نام مشيخه قاضى القضاه ابن جماعه جمعآورى كرده كه شمار آنان به 74 تن مىرسد. علاوه بر خود ابن جماعه، شخصى به نام معشرانى نيز کتابى درباره شيوخ او نوشته است. او به علم حديث عنايت بسيار داشته و در تفسير و فقه نيز صاحب اطلاع بوده و به ديگر علوم و فنون نيز آشنايى داشته است. ابن جماعه در اوايل عمر خود به دادن فتوى پرداخت. فتاواى او را بر محيىالدين نووى عرضه كردند و او وى را ستود. | ||
== شاگردان == | ==شاگردان == | ||
ابن جماعه در 681ق نخستين بار در مدرسه قيمريه در دمشق به تدريس پرداخت و پس از آن در مدارس مختلف شام و مصر چون غزاليه، عادليه، ناصريه و كامليه تدريس كرد و به گفته [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] به عنوان شيخ الشيوخ مدارس شام منصوب شد. ابن جماعه در خلال سالها تدريس در مدارس و اماكن مختلف، شاگردان بسيارى را آموزش داد و تربيت كرد كه سلامى، [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]] و نباهى، نام عدهاى از آنان را ياد كردهاند، اما از برجستهترين شاگردان وى، [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] است كه در 728ق در مصر از وى استماع حديث كرده است و نيز سبكى كه از او حديث شنيده است. | ابن جماعه در 681ق نخستين بار در مدرسه قيمريه در دمشق به تدريس پرداخت و پس از آن در مدارس مختلف شام و مصر چون غزاليه، عادليه، ناصريه و كامليه تدريس كرد و به گفته [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] به عنوان شيخ الشيوخ مدارس شام منصوب شد. ابن جماعه در خلال سالها تدريس در مدارس و اماكن مختلف، شاگردان بسيارى را آموزش داد و تربيت كرد كه سلامى، [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]] و نباهى، نام عدهاى از آنان را ياد كردهاند، اما از برجستهترين شاگردان وى، [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] است كه در 728ق در مصر از وى استماع حديث كرده است و نيز سبكى كه از او حديث شنيده است. | ||
== مشاغل == | ==مشاغل == | ||
گذشته از اشتغالات علمى بسيارى كه داشت، مهمترين مسأله در زندگى وى، انتصاب به مقامهاى مهم اجتماعى و مذهبى است. به نوشته [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، او در شوال 687ق نخستين بار به عنوان خطيب و قاضى بيتالمقدس انتخاب شد، در حالى كه به تصريح ابن فرات در آن هنگام ساكن دمشق بود. با بركنارى قاضى القضاه شافعى مصر در 690ق او از قدس به مصر فراخوانده شد و به عنوان قاضى القضاه آنجا نيز انتخاب گرديد. اما با كشته شدن ملك اشرف و دستگيرى ابن سلعوس در اوايل 693ق، ابن جماعه نيز از اين سمت بركنار شد. با درگذشت قاضى القضاه شام، شهابالدين محمد بن خُوَيّى در 693ق، ابن جماعه به قاضى القضاتى شام منصوب و راهى دمشق شد و علاوه بر اين مقام، تدريس و نظارت بر اوقاف را نيز بر عهده گرفت. در 694ق از جانب ملك زينالدين كتبغا به امامت و خطابت جامع اموى نيز برگزيده شد، اما در 696ق از قاضى القضاتى شام بركنار شد و به تدريس و امامت و خطابت جامع اموى اكتفا كرد. در 702ق بار ديگر به قاضى القضاتى مصر به جاى ابن دقيق العيد انتخاب شد و تا 709ق در اين سمت باقى بود. به گفته [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] او تا اوايل 710ق اين سمت را برعهده داشت. وى در 708ق خطابت جامع قلعه الجبل را نيز به دست آورد و در 711ق براى بار سوم به قاضى القضاتى مصر رسيد و در 712ق امامت و خطابت جامع ناصرى را نيز عهدهدار شد. | گذشته از اشتغالات علمى بسيارى كه داشت، مهمترين مسأله در زندگى وى، انتصاب به مقامهاى مهم اجتماعى و مذهبى است. به نوشته [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، او در شوال 687ق نخستين بار به عنوان خطيب و قاضى بيتالمقدس انتخاب شد، در حالى كه به تصريح ابن فرات در آن هنگام ساكن دمشق بود. با بركنارى قاضى القضاه شافعى مصر در 690ق او از قدس به مصر فراخوانده شد و به عنوان قاضى القضاه آنجا نيز انتخاب گرديد. اما با كشته شدن ملك اشرف و دستگيرى ابن سلعوس در اوايل 693ق، ابن جماعه نيز از اين سمت بركنار شد. با درگذشت قاضى القضاه شام، شهابالدين محمد بن خُوَيّى در 693ق، ابن جماعه به قاضى القضاتى شام منصوب و راهى دمشق شد و علاوه بر اين مقام، تدريس و نظارت بر اوقاف را نيز بر عهده گرفت. در 694ق از جانب ملك زينالدين كتبغا به امامت و خطابت جامع اموى نيز برگزيده شد، اما در 696ق از قاضى القضاتى شام بركنار شد و به تدريس و امامت و خطابت جامع اموى اكتفا كرد. در 702ق بار ديگر به قاضى القضاتى مصر به جاى ابن دقيق العيد انتخاب شد و تا 709ق در اين سمت باقى بود. به گفته [[اسنوی، عبدالرحیم بن حسن|اسنوى]] او تا اوايل 710ق اين سمت را برعهده داشت. وى در 708ق خطابت جامع قلعه الجبل را نيز به دست آورد و در 711ق براى بار سوم به قاضى القضاتى مصر رسيد و در 712ق امامت و خطابت جامع ناصرى را نيز عهدهدار شد. | ||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
ابن جماعه اشعارى نيز داشته كه ابياتى از آن را [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] و ابن وردى و سبكى آوردهاند. | ابن جماعه اشعارى نيز داشته كه ابياتى از آن را [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]] و ابن وردى و سبكى آوردهاند. | ||
== وفات == | ==وفات == | ||
او در 94 سالگى در مصر درگذشت و در قرافه مصر در كنار قبر شافعى به خاک سپرده شد. | او در 94 سالگى در مصر درگذشت و در قرافه مصر در كنار قبر شافعى به خاک سپرده شد. | ||
== آثار== | ==آثار== | ||
خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
<references /> | <references /> | ||
== منابع مقاله == | ==منابع مقاله == | ||
رفیعی، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374 | رفیعی، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374 | ||
برگرفته از دايرةالمعارف بزرگ اسلامى ج3، ص245. | برگرفته از دايرةالمعارف بزرگ اسلامى ج3، ص245. | ||
== وابستهها == | ==وابستهها == | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
ویرایش