۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ق' به 'ق') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
'''محمدحسن خان اعتماد السلطنه'''، (21 شعبان 1259- 18 شوال 1313ق)، دانشمند و سياستمدار مشهور عصر ناصرالدين شاه و نويسنده ده‌ها کتاب است. | '''محمدحسن خان اعتماد السلطنه'''، (21 شعبان 1259- 18 شوال 1313ق)، دانشمند و سياستمدار مشهور عصر ناصرالدين شاه و نويسنده ده‌ها کتاب است. | ||
== خاندان == | |||
وى از دودمان مراغه‌اى بود و پدرش حاج عليخان كه‌نخست لقب ضياءالملك داشت و سپس به اعتمادالسلطنه ملقب شد، حاجب‌الدوله دربار ناصرالدين شاه بود. پدر اعتمادالسلطنه نيز به مقامات بلند سياسى دست يافت، اما در زمان محمدشاه از كار بركنار شد و اموالش مصادره گرديد و به زندان افتاد و سرانجام به عتبات عاليات تبعيد شد. | وى از دودمان مراغه‌اى بود و پدرش حاج عليخان كه‌نخست لقب ضياءالملك داشت و سپس به اعتمادالسلطنه ملقب شد، حاجب‌الدوله دربار ناصرالدين شاه بود. پدر اعتمادالسلطنه نيز به مقامات بلند سياسى دست يافت، اما در زمان محمدشاه از كار بركنار شد و اموالش مصادره گرديد و به زندان افتاد و سرانجام به عتبات عاليات تبعيد شد. | ||
چون محمدشاه درگذشت، حاج على‌خان به تهران بازگشت و مورد توجه مهد عليا، مادر شاه جديد قرار گرفت و در دربار به سرعت نفوذى به هم رسانيد، به گونه‌اى كه ميرزا آقاخان نورى او را جزو نزديكان و محارم خويش درآورد. در توطئه برضد اميركبير با مهد عليا و ميرزا آقاخان نورى همدست بود و وظيفه قتل اميركبير را برعهده گرفت. | چون محمدشاه درگذشت، حاج على‌خان به تهران بازگشت و مورد توجه مهد عليا، مادر شاه جديد قرار گرفت و در دربار به سرعت نفوذى به هم رسانيد، به گونه‌اى كه ميرزا آقاخان نورى او را جزو نزديكان و محارم خويش درآورد. در توطئه برضد اميركبير با مهد عليا و ميرزا آقاخان نورى همدست بود و وظيفه قتل اميركبير را برعهده گرفت. | ||
محمدحسن خان اعتمادالسلطنه چهارمين فرزند حاجى عليخان بود و در تهران ديده به جهان گشود. همزمان با افتتاح مدرسه دارالفنون در 1268ق، او جزو اولين شاگردانى بود كه پاى به اين مدرسه نهاد و 12 سال در آن‌جا به فراگرفتن زبان فرانسه و آموزش‌هاى نظامى پرداخت. مدتى بعد عزيزخان سردار كل (وزير جنگ) او را به منصب «وكيلى نظام» منصوب كرد. محمدحسن خان دوره تحصيل در دارالفنون را با دريافت مدال طلا به پايان رسانيد و با درجه ياورى (سرگردى) جزو ملتزمان دستگاه وليعهد محمد قاسم ميرزا | == تولد == | ||
محمدحسن خان اعتمادالسلطنه چهارمين فرزند حاجى عليخان بود و در تهران ديده به جهان گشود. | |||
== تحصیلات == | |||
همزمان با افتتاح مدرسه دارالفنون در 1268ق، او جزو اولين شاگردانى بود كه پاى به اين مدرسه نهاد و 12 سال در آن‌جا به فراگرفتن زبان فرانسه و آموزش‌هاى نظامى پرداخت. مدتى بعد عزيزخان سردار كل (وزير جنگ) او را به منصب «وكيلى نظام» منصوب كرد. محمدحسن خان دوره تحصيل در دارالفنون را با دريافت مدال طلا به پايان رسانيد و با درجه ياورى (سرگردى) جزو ملتزمان دستگاه وليعهد محمد قاسم ميرزا درآمد. | |||
== مناصب حکومتی == | |||
محمد قاسم ميرزا در همان اوان كودكى درگذشت و محمدحسن‌خان هم به خيل ملتزمان ميرزا محمدخان سپهسالار پيوست. در 1275ق به منصب سرهنگى ارتقا يافت و چون پدرش در اين هنگام مورد عفو شاه قرار گرفته و حكومت خوزستان و لرستان به او واگذار شده بود، وى نيز به عنوان نايب‌الاياله و رئيس قشون، همراه پدر شد و چندى حكمرانى شوشتر را در دست گرفت. در 1278ق به تهران بازگشت و ژنرال آجودان شاه شد. | |||
در 1280ق زمانى كه حسنعلى‌خان امير نظام گروسى وزير مختار ايران در فرانسه بود، محمدحسن‌خان به عنوان وابسته نظامى سفارت ايران در پاريس تعيين شد و دو سال عهده‌دار اين سمت بود، اما توقفش در آن شهر چهار سال طول كشيد و همزمان به ادامه تحصيل پرداخت. در 1284ق از آن كشور مراجعت كرد و با گرفتن لقب صنيع‌الدوله، به سمت مترجمى مخصوص شاه برگزيده شد. | در 1280ق زمانى كه حسنعلى‌خان امير نظام گروسى وزير مختار ايران در فرانسه بود، محمدحسن‌خان به عنوان وابسته نظامى سفارت ايران در پاريس تعيين شد و دو سال عهده‌دار اين سمت بود، اما توقفش در آن شهر چهار سال طول كشيد و همزمان به ادامه تحصيل پرداخت. در 1284ق از آن كشور مراجعت كرد و با گرفتن لقب صنيع‌الدوله، به سمت مترجمى مخصوص شاه برگزيده شد. | ||
| خط ۶۶: | خط ۷۴: | ||
== آثار== | == آثار== | ||
#روزنامه خاطرات؛ | |||
#مطلع‌الشمس؛ | |||
#روزنامه | #المآثر و الآثار؛ | ||
# | #التدوين في احوال جبال شروين؛ | ||
#المآثر و | #تاريخ منتظم ناصرى؛ | ||
#التدوين في احوال جبال | #مرآت البلدان؛ | ||
#تاريخ منتظم | #تاريخ اشكانيان و تاريخ ساسانيان؛ | ||
#مرآت | #تطبيق لغات جغرافيايى قديم و جديد؛ | ||
#تاريخ اشكانيان و تاريخ | #خلسه يا خواب‌نامه؛ | ||
#تطبيق لغات جغرافيايى قديم و | #صدر التواريخ؛ | ||
#خلسه يا | #مطلع الشمس؛ | ||
#صدر | #دُرر التيجان في تاريخ بنى اشكان؛ | ||
#مطلع | #حجة السعادة في حجة الشهادة؛ | ||
#دُرر التيجان في تاريخ بنى | #سفرنامه ناصرالدين‌شاه به خراسان؛ | ||
#حجة السعادة في حجة | #كشف المطالب<ref>آل داود، سید علی، ج9، ص358-362</ref>. | ||
#سفرنامه ناصرالدين‌شاه به | ==پانويس== | ||
#كشف المطالب | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
آل داود، سید علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1379 | |||
دائرةالمعارف بزرگ | |||