۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ق' به 'ق') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00606.jpg|بندانگشتی|ابن صیرفی مصری، علی بن منجب]] | [[پرونده:NUR00606.jpg|بندانگشتی|ابن صیرفی مصری، علی بن منجب]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن صیرفی مصری، علی بن منجب | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ابن الصیرفی، ابو القاسم تاج الرئاسه علی بن منجب | ||
ابن الصیرفی، علی بن منجب | ابن الصیرفی، علی بن منجب | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1071 م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |542 ق یا 1147 م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" | | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE606AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
ابن صيرفى، ابوالقاسم، على بن | '''ابن صيرفى، ابوالقاسم، على بن مُنْجِب'''، ملقب به تاج الرياسة، اديب، مورخ، كاتب و دبير ديوان فاطميان مصر بود. | ||
== تولد == | |||
او در شعبان 463ق / 1071م متولد شد. | |||
== مهارت و فنون او == | |||
پدر وى شغل صرّافى داشت و به همين سبب، به ابن صيرفى معروف گرديد. او از همان آغاز جوانى از پيشه پدر، روى برتافت و به کتابت گراييد و بهزودى همچون جد خود در آن فن، چيرهدست شد، سپس چون شهرت يافت، در ديوان لشكر و خراج به خدمت گمارده شد. پس از چندى رموز حرفه دبيرى را از ابوالعلاء، صاعد بن مفرج، رئيس ديوان لشكر فراگرفت تا اينكه احمد بن بدر جمالى، ملقب به ملك افضل، وزير مستعلى، دبيرى ديوان مكاتبات را به او واگذارد و سپس در 495ق، به ديوان انشا منتقلش ساخت. | |||
او بهزودى چنان مورد اعتماد قرار گرفت كه حتى وزير خواست ابن ابى اسامه را از رياست ديوان انشا بركنار كرده، او را به جايش بنشاند، اما پس از مشورت با نزديكانِ خود از اين امر چشم پوشيد. ابن صيرفى، پس از مرگ ابن ابى اسامه در 522ق، به خدمت پسر و جانشين او ابوالمكارم درآمد و چون وى نيز درگذشت، خود رياست ديوان انشا را به عهده گرفت و تا پايان عمر، در اين سمت باقى ماند. | او بهزودى چنان مورد اعتماد قرار گرفت كه حتى وزير خواست ابن ابى اسامه را از رياست ديوان انشا بركنار كرده، او را به جايش بنشاند، اما پس از مشورت با نزديكانِ خود از اين امر چشم پوشيد. ابن صيرفى، پس از مرگ ابن ابى اسامه در 522ق، به خدمت پسر و جانشين او ابوالمكارم درآمد و چون وى نيز درگذشت، خود رياست ديوان انشا را به عهده گرفت و تا پايان عمر، در اين سمت باقى ماند. | ||
خط ۵۳: | خط ۵۹: | ||
ابن صيرفى، شعر نيز مىسرود، ولى از اشعار او جز چند قطعه كه در «معجم الادباء» و «الافضليات» آمده، چيزى برجاى نمانده است. در عوض، جُنگى با عنوان «المختار من شعر شعراء الاندلس» تدارکديده كه اينك موجود و از منابع مهم شعر اندلسى است. وى در مقدمه اين مجموعه، علت اقبال به شعر اندلسيان را چنين شرح داده كه چون ديده است شعراى معاصر اندلس، اشعارى ساختهاند كه ديگر نمىتوان نيكويى آنها را انكار كرد، بر آن شده كه اين مجموعه را فراهم آورد. | ابن صيرفى، شعر نيز مىسرود، ولى از اشعار او جز چند قطعه كه در «معجم الادباء» و «الافضليات» آمده، چيزى برجاى نمانده است. در عوض، جُنگى با عنوان «المختار من شعر شعراء الاندلس» تدارکديده كه اينك موجود و از منابع مهم شعر اندلسى است. وى در مقدمه اين مجموعه، علت اقبال به شعر اندلسيان را چنين شرح داده كه چون ديده است شعراى معاصر اندلس، اشعارى ساختهاند كه ديگر نمىتوان نيكويى آنها را انكار كرد، بر آن شده كه اين مجموعه را فراهم آورد. | ||
== وفات == | |||
وی در صفر 542ق / 1147م، وفات یافت. | |||
== آثار چاپى== | == آثار چاپى== | ||
خط ۸۴: | خط ۹۳: | ||
3. «کتاب استنزال الرحمة» (احتمالاً همان «رسالة العفو» است). | 3. «کتاب استنزال الرحمة» (احتمالاً همان «رسالة العفو» است). | ||
وى، برگزيدههايى نيز از ديوان شعرايى چون ابن سراج، ابوالعلاء معرى و مهيار داشته كه اينك همه از دست رفتهاند. | وى، برگزيدههايى نيز از ديوان شعرايى چون ابن سراج، ابوالعلاء معرى و مهيار داشته كه اينك همه از دست رفتهاند<ref>محقق، سیمین، ج 4، ص126 - 125</ref>. | ||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
محقق، سیمین، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377 | |||
ویرایش