تلخیص البیان في مجازات القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '؛م' به '؛ م'
جز (جایگزینی متن - '؛ح' به '؛ ح')
جز (جایگزینی متن - '؛م' به '؛ م')
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
 
[[پرونده:NUR02085J1.jpg|بندانگشتی|تلخیص البیان في مجازات القرآن]]
{{جعبه اطلاعات کتاب
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
| تصویر =NUR02085J1.jpg
|+ |
| عنوان =تلخیص البیان في مجازات القرآن
|-
| عنوان‌های دیگر =مجازات القرآن
! نام کتاب!! data-type='bookName'|تلخیص البیان في مجازات القرآن
| پدیدآوران =
|-
[[شریف الرضی، محمد بن حسین]] (نويسنده)
|نام های دیگر کتاب
|data-type='otherBookNames'|مجازات القرآن
|-
|پدیدآورندگان
|data-type='authors'|[[شریف الرضی، محمد بن حسین]] (نويسنده)


[[حسن، محمد عبدالغنی]] (مقدمه نویس و مصحح)
[[حسن، محمد عبدالغنی]] (مقدمه نویس و مصحح)
|-
| زبان =عربی
|زبان  
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏83‎‏/‎‏1‎‏ ‎‏/‎‏ش‎‏4‎‏ت‎‏8
|data-type='language'|عربی
| موضوع =
|-
قرآن - مجاز
|کد کنگره  
|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏83‎‏/‎‏1‎‏ ‎‏/‎‏ش‎‏4‎‏ت‎‏8
|-
|موضوع  
|data-type='subject'|قرآن - مجاز


قرآن - مسایل ادبی
قرآن - مسایل ادبی
|-
| ناشر =
|ناشر  
دار الأضواء
|data-type='publisher'|دار الأضواء
| مکان نشر =بیروت - لبنان
|-
| سال نشر = 1406 ق یا 1986 م
|مکان نشر  
 
|data-type='publishPlace'|بیروت - لبنان
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE2085AUTOMATIONCODE
|-
| چاپ =2
|سال نشر  
| تعداد جلد =1
|data-type='publishYear'| 1406 ق یا 1986 م
| کتابخانۀ دیجیتال نور =12674
|-class='articleCode'
| کد پدیدآور =
|کد اتوماسیون
| پس از =
|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE2085AUTOMATIONCODE
| پیش از =
|}
}}
</div>


'''تلخیص البیان في مجازات القرآن''' كتابى به عربى در بيان مفاهيم مجازى و استعارى قرآن، تأليف [[شریف الرضی، محمد بن حسین|ابوالحسن محمد بن حسين شريف رضى]]، دانشمند امامى نيمۀ دوم قرن چهارم (متوفى 406).
'''تلخیص البیان في مجازات القرآن''' كتابى به عربى در بيان مفاهيم مجازى و استعارى قرآن، تأليف [[شریف الرضی، محمد بن حسین|ابوالحسن محمد بن حسين شريف رضى]]، دانشمند امامى نيمۀ دوم قرن چهارم (متوفى 406).
خط ۴۵: خط ۳۴:
تلخيص البيان كتابى ارزشمند و به نوشتۀ [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلّكان]] (ج 4، ص416) در نوع خود نادر است. مؤلف در المجازات النبويّة (ص 9) و [[ابن عنبة، احمد بن علی|ابن عنبه]] (ص 207) و امين (ج 9، ص218)، نام كتاب را تلخيص البيان عن مجازات القرآن آورده‌اند، اما در پاره‌اى منابع نام آن تلخيص البيان من مجازات القرآن آمده است ([[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، ص51؛ حرّ عاملى، قسم 2، ص261). برخى نيز به دليل موضوع كتاب، آن را با عنوان مجاز يا مجازات القرآن ذكر كرده‌اند (نجاشى، ص398؛[[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]]، ج 4، ص421؛فرّوخ، ج 3، ص60)، ولى عنوان آن در تمام چاپها، تلخيص البيان في مجازات القرآن است.
تلخيص البيان كتابى ارزشمند و به نوشتۀ [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلّكان]] (ج 4، ص416) در نوع خود نادر است. مؤلف در المجازات النبويّة (ص 9) و [[ابن عنبة، احمد بن علی|ابن عنبه]] (ص 207) و امين (ج 9، ص218)، نام كتاب را تلخيص البيان عن مجازات القرآن آورده‌اند، اما در پاره‌اى منابع نام آن تلخيص البيان من مجازات القرآن آمده است ([[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، ص51؛ حرّ عاملى، قسم 2، ص261). برخى نيز به دليل موضوع كتاب، آن را با عنوان مجاز يا مجازات القرآن ذكر كرده‌اند (نجاشى، ص398؛[[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]]، ج 4، ص421؛فرّوخ، ج 3، ص60)، ولى عنوان آن در تمام چاپها، تلخيص البيان في مجازات القرآن است.


با توجه به نثر زيباى شريف رضى (-باخرزى، ج 1، ص293؛ [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]]، ج 15، ص115؛متز، ج 1، ص487، 491؛ تسترى، ج 8، ص148) و عبارتهاى فصيح و تركيبهاى اصيل كه استادى وى را نشان مى‌دهد (-شريف رضى، چاپ محمد عبدالغنى حسن، ص161، 304؛ چاپ مشكوة، مقدمه، صم)، در سير علوم بلاغى، اين كتاب از مهمترين آثار تحقيقى سدۀ چهارم است (ضيف، ص139) كه مجازها و استعاره‌ها و كنايه‌هاى قرآن كريم را، به ترتيب سوره‌ها و آيات و با استشهاد فراوان از اشعار عربى، با عنوان كلى مجاز آورده است (همان، ص140؛ براى نمونۀ شواهد-شريف رضى، چاپ محمد عبدالغنى حسن، ص143، 169، 179) و مى‌توان آن را تفسير بيانى قرآن كريم دانست كه براى نشان دادن جنبۀ اعجاز بلاغى و بيانى قرآن نوشته شده است (همان، مقدمه، ص61). از جمله، بحث از آيۀ: «اللّه يستهزئ بهم...» (بقره: 15)قابل ذكر است كه «استهزاء» مجازا به خداوند اسناد داده شده است، زيرا خداوند حليم و حكيم است و استهزاء، عكس اينهاست؛ ازينرو در اين آيه جزاى استهزاء كه مؤاخذه و عقاب است، استهزاء ناميده شده است (همان، ص113-114).
با توجه به نثر زيباى شريف رضى (-باخرزى، ج 1، ص293؛ [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]]، ج 15، ص115؛ متز، ج 1، ص487، 491؛ تسترى، ج 8، ص148) و عبارتهاى فصيح و تركيبهاى اصيل كه استادى وى را نشان مى‌دهد (-شريف رضى، چاپ محمد عبدالغنى حسن، ص161، 304؛ چاپ مشكوة، مقدمه، صم)، در سير علوم بلاغى، اين كتاب از مهمترين آثار تحقيقى سدۀ چهارم است (ضيف، ص139) كه مجازها و استعاره‌ها و كنايه‌هاى قرآن كريم را، به ترتيب سوره‌ها و آيات و با استشهاد فراوان از اشعار عربى، با عنوان كلى مجاز آورده است (همان، ص140؛ براى نمونۀ شواهد-شريف رضى، چاپ محمد عبدالغنى حسن، ص143، 169، 179) و مى‌توان آن را تفسير بيانى قرآن كريم دانست كه براى نشان دادن جنبۀ اعجاز بلاغى و بيانى قرآن نوشته شده است (همان، مقدمه، ص61). از جمله، بحث از آيۀ: «اللّه يستهزئ بهم...» (بقره: 15)قابل ذكر است كه «استهزاء» مجازا به خداوند اسناد داده شده است، زيرا خداوند حليم و حكيم است و استهزاء، عكس اينهاست؛ ازينرو در اين آيه جزاى استهزاء كه مؤاخذه و عقاب است، استهزاء ناميده شده است (همان، ص113-114).


شريف رضى همچنين ضمن بحث از آيۀ «... من بعد ما كاد يزيغ قلوب فريق منهم...» (توبه: 117) آن را استعاره دانسته و معناى حقيقى زيغ را اعوجاج و كجى ذكر كرده است. به نظر او در اين آيه حالت درونى و روانى آنانى كه از شدت ترس نزديك بوده است خود را ببازند، به موجود محسوسى تشبيه شده كه پس از استقامت و راستى به كجى گرايد و بعد از ثبات و استوارى، منحرف شود. شريف رضى براى اثبات گفتۀ خود آيۀ بعد را دليل آورده كه مى‌گويد: «... حتّى اذا ضاقت عليهم الارض بما رحبت و ضاقت عليهم انفسهم...» (توبه: 118) و افزوده است كه اين نيز استعاره است و در واقع تشبيه معقول به محسوس است، زيرا توصيف نفس به تنگى و گشادگى، حقيقى نيست بلكه مجازى است (همان، ص150-151؛ علوى مقدم، ص145-146).
شريف رضى همچنين ضمن بحث از آيۀ «... من بعد ما كاد يزيغ قلوب فريق منهم...» (توبه: 117) آن را استعاره دانسته و معناى حقيقى زيغ را اعوجاج و كجى ذكر كرده است. به نظر او در اين آيه حالت درونى و روانى آنانى كه از شدت ترس نزديك بوده است خود را ببازند، به موجود محسوسى تشبيه شده كه پس از استقامت و راستى به كجى گرايد و بعد از ثبات و استوارى، منحرف شود. شريف رضى براى اثبات گفتۀ خود آيۀ بعد را دليل آورده كه مى‌گويد: «... حتّى اذا ضاقت عليهم الارض بما رحبت و ضاقت عليهم انفسهم...» (توبه: 118) و افزوده است كه اين نيز استعاره است و در واقع تشبيه معقول به محسوس است، زيرا توصيف نفس به تنگى و گشادگى، حقيقى نيست بلكه مجازى است (همان، ص150-151؛ علوى مقدم، ص145-146).
خط ۶۰: خط ۴۹:




علاوه بر قرآن؛[[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]]؛[[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]]، المنتظم في تاريخ الملوك و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفى عبدالقادر عطا، بيروت 1992/1412؛[[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلّكان]]؛[[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، معالم العلماء، نجف 1961/1380؛[[ابن عنبة، احمد بن علی|ابن عنبه]]، عمدة الطّالب في انساب آل ابى‌طالب، چاپ محمدحسن آل طالقانى، نجف 1961/1380؛معمر بن مثنّى ابوعبيده، مجاز القرآن، چاپ محمد [[سزگین، فؤاد|فؤاد سزگين]]، قاهره 1988؛ امين؛ على بن حسن باخرزى، دمية القصر و عصرة اهل العصر، چاپ [[تونجی، محمد|محمد تونجى]]، ج 1، دمشق[؟ 1971/1391]؛محمدتقى تسترى، [[قاموس الرجال]]، تهران 1379-1391؛[[حر عاملی، محمد بن حسن|محمد بن حسن حرّ عاملى]]، امل الآمل، چاپ احمد حسينى، قسم 2، قم 1362 ش؛محمد بن حسين شريف رضى، تلخيص البيان في مجازات القرآن، چاپ محمد مشكوة، تهران 1329- 1332 ش؛همان، چاپ محمد عبدالغنى حسن، بيروت 1986/1406؛ همان، ترجمۀ محمدباقرسبزوارى، تهران 1330 ش؛همو، المجازات النبويّة، چاپ طه محمد زينى، قاهره 1968، چاپ افست قم[بى‌تا. ]؛ [[ضیف، شوقی|شوقى ضيف]]، البلاغة تطور و تاريخ، قاهره 1987؛محمد علوى مقدّم، «مقايسۀ مجاز القرآن ابوعبيده و تلخيص البيان [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]»، در يادنامۀ علامه شريف رضى، به اهتمام ابراهيم سيد علوى، تهران 1366 ش؛ عمر فرّوخ، تاريخ الادب العربى، ج 3، بيروت 1989؛آدام منز، الحضارة الاسلاميّة في القرن الرابع الهجرى، نقله الى العربية محمد عبدالهادى ابوريدة، قاهره 1957/1377؛ احمد بن على نجاشى، فهرست اسماء مصنّفى الشيعة المشتهر برجال النجاشى، چاپ موسى شبيرى زنجانى، قم 1407.
علاوه بر قرآن؛[[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]]؛[[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]]، المنتظم في تاريخ الملوك و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفى عبدالقادر عطا، بيروت 1992/1412؛[[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلّكان]]؛[[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، معالم العلماء، نجف 1961/1380؛[[ابن عنبة، احمد بن علی|ابن عنبه]]، عمدة الطّالب في انساب آل ابى‌طالب، چاپ محمدحسن آل طالقانى، نجف 1961/1380؛ معمر بن مثنّى ابوعبيده، مجاز القرآن، چاپ محمد [[سزگین، فؤاد|فؤاد سزگين]]، قاهره 1988؛ امين؛ على بن حسن باخرزى، دمية القصر و عصرة اهل العصر، چاپ [[تونجی، محمد|محمد تونجى]]، ج 1، دمشق[؟ 1971/1391]؛ محمدتقى تسترى، [[قاموس الرجال]]، تهران 1379-1391؛[[حر عاملی، محمد بن حسن|محمد بن حسن حرّ عاملى]]، امل الآمل، چاپ احمد حسينى، قسم 2، قم 1362 ش؛ محمد بن حسين شريف رضى، تلخيص البيان في مجازات القرآن، چاپ محمد مشكوة، تهران 1329- 1332 ش؛همان، چاپ محمد عبدالغنى حسن، بيروت 1986/1406؛ همان، ترجمۀ محمدباقرسبزوارى، تهران 1330 ش؛همو، المجازات النبويّة، چاپ طه محمد زينى، قاهره 1968، چاپ افست قم[بى‌تا. ]؛ [[ضیف، شوقی|شوقى ضيف]]، البلاغة تطور و تاريخ، قاهره 1987؛ محمد علوى مقدّم، «مقايسۀ مجاز القرآن ابوعبيده و تلخيص البيان [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]»، در يادنامۀ علامه شريف رضى، به اهتمام ابراهيم سيد علوى، تهران 1366 ش؛ عمر فرّوخ، تاريخ الادب العربى، ج 3، بيروت 1989؛آدام منز، الحضارة الاسلاميّة في القرن الرابع الهجرى، نقله الى العربية محمد عبدالهادى ابوريدة، قاهره 1957/1377؛ احمد بن على نجاشى، فهرست اسماء مصنّفى الشيعة المشتهر برجال النجاشى، چاپ موسى شبيرى زنجانى، قم 1407.




خط ۶۶: خط ۵۵:




== پیوندها ==
 
[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/12674 مطالعه کتاب تلخیص البیان في مجازات القرآن در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش