دامغ الباطل و حتف المناضل: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

[[پرونده:NUR14728J1.jpg|بندانگشتی|دامغ الباطل و حتف المناضل]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

! نام کتاب!! data-type="bookName" |دامغ الباطل و حتف المناضل

|-

| data-type="otherBookNames" |

| data-type="authors" |[[یمانی، علی بن ولید]] (نويسنده)

|زبان  

| data-type="language" |عربي

|کد کنگره  

| data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |‏BP‎‏ ‎‏215‎‏/‎‏6‎‏ ‎‏/‎‏و‎‏2‎‏د‎‏2  

|موضوع  

| data-type="subject" |اسماعيليه - عقايد  

|ناشر  

| data-type="publisher" |موسسة عزالدين

|مکان نشر  

| data-type="publishPlace" |لبنان - بيروت  

||سال نشر  

| ata-type="publishYear" |مجلد1: 1982م , 1403ق ,   

مجلد2: 1982م , 1403ق ,  

|- class="articleCode"

 

|کد اتوماسیون

| data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE14728AUTOMATIONCODE

|}

'''دامغ الباطل و حتف المناضل'''، نوشته [[یمانی، علی بن ولید|علی بن ولید]] (داعی مطلق اسماعیلی)، با تحقیق [[غالب، مصطفي|دکتر مصطفی غالب]]، کتابی است دو جلدی به زبان عربی با موضوع ادیان و مذاهب. این کتاب، واکنشی است به «فضائح الباطنية» ابوحامد غزالی و در پاسخ به آن نوشته شده است. نویسنده، به دفاع از باطنیه اسماعیلی و رد مخالفان آنها پرداخته است. او به‎صورت فصل فصل و فقره فقره عبارات غزالی را نقل و نقد می‎کند.

کتاب «دامغ الباطل» شامل دو جلد است که نویسنده در آن، اصطلاحات اسماعیلی را در 12 باب شرح داده است. بخش اول، دربردارنده شرح حال خودِ غزالی و تغییر دین و تلون مذاهبش است. بخش دوم، پاسخ‎ها به او در شرحش است. بخش سوم، متضمن ردیه و پاسخ به بخش اول کتاب غزالی در ذکر روش بحث وی از سیاق کتابش می‎باشد. بخش چهارم، شامل ردیه بر او در آنچه در باب ثانی شرح کرده می‎باشد؛ او در باب دوم، باطنیه را ملقب به القابی نموده است. پنجمین بخش، ردیه‎ای از او بر بخش سوم کتاب غزالی است؛ غزالی در این بخش، درجات حیله‎های باطنیه در تلبیس را ذکر کرده است. بخش ششم کتاب، ردیه بخش چهارم کتاب غزالی است؛ غزالی عباراتی در نقل مذهب باطنیه به‎صورت تفصیلی دارد که از نظر [[یمانی، علی بن ولید|علی بن ولید]]، باطل و یاوه است. هفتمین بخش این اثر، ردیه بخش پنجم «فضائح الباطنية» غزالی است؛ غزالی عباراتی را در تأویلات ظواهر قرآن توسط باطنیه ذکر کرده است. ابوحامد، در بخش ششم کتابش ادله عقلی باطنیه اسماعیلیه را مورد ایراد قرار داده است و داعی مطلق، در بخش هشتم دامغ الباطل، به رد آن پرداخته است. [[غزالی، محمد بن محمد|ابوحامد غزالی]] در بخش هفتم کتابش، استدلال آنان بر نص بر امام معصوم را ذکر کرده، در بخش هشتم مقتضای فتوای شرع را و در بخش نهم، برهانی عقلی بر رد باطنیه اقامه کرده است. [[یمانی، علی بن ولید|علی بن ولید]] به‎ترتیب در بخش‎های نه، ده و یازده این کتاب، به رد مطالب بخش‎های هفتم، هشتم و نهم فضائح باطنیه پرداخته است. داعی مطلق، در بخش دوازدهم این کتاب، به رد کلی غزالی و دیگر معترضین بر باطنیه، می‎پردازد<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.