كشف التعمية في حکم التسمية: تفاوت میان نسخه‌ها

برخى از اين ادله عبارتند از:

كيفيت استدلال بر جواز تصريح به اسم مبارك ولى عصر(عج)، توسط هر يك از اين احاديث در سوم، بيان شده است.

پيرامون اين مسئله كه نام آن حضرت بايد با حروف مقطعه نوشته شود، نويسنده چند اشكال را مطرح كرده است؛ از جمله اين كه:

در چهارم، احاديثى كه از تصريح به نام نهى كرده‌اند، مورد بررسى قرار گرفته است.

در ششم، به رجهان احاديث دال بر جواز تسميه نسبت به رواياتى كه از آن نهى كرده‌اند، اشاره شده است. نويسنده پس از ذكر اين مطلب كه بايد احاديث نهى را تأويل كرد، نظر خويش را پيرامون اين احاديث چنين بيان كرده است:

وى معتقد است در هفت حديث باقيمانده نيز، حديث صحيحى كه بتوان به آن اعتماد كرد، وجود ندارد.

در هفتم، وجه جمع بين احاديث جواز و منع بيان شده است. در اين رابطه هفت وجه زير بيان شده است:

در هشتم و نهم، وجه و شواهدى براى ادله‌اى كه در فصول قبل ذكر شده، بيان گرديده است. از جمله اين كه مخالفين شيعه و تمام سلاطين اوايل غيبت، طبق احاديث وارده از رسول خدا(ص) مى‌دانستند كه امام دوازدهم اماميه قيام كرده و دولت آن‌ها را تهديد خواهد كرد و لذا هميشه در پى وى بوده و مترصد فرصتى براى نابودى ايشان بودند و اين امر بهترين دليل و مؤيد وجى است كه احاديث نهى را حمل بر زمان تقيه و خوف مى‌كند.