الوجوه و النظائر لألفاظ كتاب‌الله العزيز: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - 'واژه نامه‎ها' به 'واژه‌نامه‎ها')
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين')
خط ۴۷: خط ۴۷:
'''الوجوه و النظائر لألفاظ كتاب الله العزيز'''، اثرى است منسوب به ابوعبدالله حسين بن محمد دامغانى (متوفى 478ق1085/م)، با تحقيق محمدحسن ابوالعزم زفيتى، پيرامون وجوه و نظاير در قرآن كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.
'''الوجوه و النظائر لألفاظ كتاب الله العزيز'''، اثرى است منسوب به ابوعبدالله حسين بن محمد دامغانى (متوفى 478ق1085/م)، با تحقيق محمدحسن ابوالعزم زفيتى، پيرامون وجوه و نظاير در قرآن كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.


اين كتاب به اسامى متعددى ناميده شده است و نسخ گوناگونى از آن نيز در كتابخانه‌هاى دنيا موجود مى‌باشد. كارل بروكلمان معتقد است كه امام دامغانى صاحب دو كتاب به نام‌هاى «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر» و «الوجوه و النظائر» مى‌باشد. خير الدين زركلى نام اين كتاب را «الزوائد و النظائر في غريب القرآن» دانسته و عمر رضا كحاله «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر». اسماعيل بغدادى نيز آن را «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر» و «الوجوه و النظائر» معرفى كرده و [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] و سيد محمد مرتضى زبيدى آن را «الوجوه و النظائر» خوانده‌اند.<ref>مقدمه محقق، ص15-16</ref>
اين كتاب به اسامى متعددى ناميده شده است و نسخ گوناگونى از آن نيز در كتابخانه‌هاى دنيا موجود مى‌باشد. كارل بروكلمان معتقد است كه امام دامغانى صاحب دو كتاب به نام‌هاى «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر» و «الوجوه و النظائر» مى‌باشد. خيرالدين زركلى نام اين كتاب را «الزوائد و النظائر في غريب القرآن» دانسته و عمر رضا كحاله «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر». اسماعيل بغدادى نيز آن را «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر» و «الوجوه و النظائر» معرفى كرده و [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] و سيد محمد مرتضى زبيدى آن را «الوجوه و النظائر» خوانده‌اند.<ref>مقدمه محقق، ص15-16</ref>


نويسنده دليل تأليف كتاب خود را تأمل در «وجوه القرآن» مقاتل بن سليمان و نواقص و فروگذارى از بعض وجوه قرآن دانسته است.<ref>مقدمه نويسنده، ج1، ص3</ref>
نويسنده دليل تأليف كتاب خود را تأمل در «وجوه القرآن» مقاتل بن سليمان و نواقص و فروگذارى از بعض وجوه قرآن دانسته است.<ref>مقدمه نويسنده، ج1، ص3</ref>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش