۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - 'دائرة المعارف' به 'دائرةالمعارف') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
'''أوراد الأحباب و فصوص الآداب''' اثر فارسى ابوالمفاخر يحيى بن احمد مشهور به باخرزى يا [[ابوالمفاخر باخرزى]] (متوفى 763ق)، يكى از منابع مهم تصوف اسلامى در بيان سير و سلوك باطنى مى‌باشد كه به كوشش ايرج افشار، عرضه شده است..<ref>انوشه، حسن، 1380، ج1، ص145</ref> | '''أوراد الأحباب و فصوص الآداب''' اثر فارسى ابوالمفاخر يحيى بن احمد مشهور به باخرزى يا [[ابوالمفاخر باخرزى]] (متوفى 763ق)، يكى از منابع مهم تصوف اسلامى در بيان سير و سلوك باطنى مى‌باشد كه به كوشش ايرج افشار، عرضه شده است..<ref>انوشه، حسن، 1380، ج1، ص145</ref> | ||
نويسنده كتاب را در بخارا و بر سر قبر | نويسنده كتاب را در بخارا و بر سر قبر سيف‌الدين تأليف كرده است؛ بخش اول را در 723ق نوشته و تأليف بخش دوم را در 724ق، به پايان رسانده است..<ref>بجنوردى، سيد كاظم و همكاران، 1377، ج11، ص60</ref> | ||
نويسنده هدف از تأليف كتاب را، آگاهى بخشى به طالب سلوك مى‌داند؛ چراكه معتقد است طالب هر چيزى بايد حقيقت و ماهيت آن را بداند تا در او، رغبت و شوق براى طلب كمال پيدا شود. | نويسنده هدف از تأليف كتاب را، آگاهى بخشى به طالب سلوك مى‌داند؛ چراكه معتقد است طالب هر چيزى بايد حقيقت و ماهيت آن را بداند تا در او، رغبت و شوق براى طلب كمال پيدا شود. | ||
كتاب در نقل اقوال شيخ | كتاب در نقل اقوال شيخ سيف‌الدين باخرزى و اشعار و رباعيات صوفيه منبع بسيار با ارزشى به شمار مى‌آيد. | ||
== ساختار== | == ساختار== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
اين اثر، كتابى است مفصل در باب مباحث علمى تصوف و آداب و رسوم و اذكار صوفيه كه در دو بخش، «أوراد الأحباب» و «فصوص الآداب»، تأليف شده است. هر بخش، داراى بخش‌هاى متعددى است اما متأسفانه بخش نخست تاكنون به چاپ نرسيده است. | اين اثر، كتابى است مفصل در باب مباحث علمى تصوف و آداب و رسوم و اذكار صوفيه كه در دو بخش، «أوراد الأحباب» و «فصوص الآداب»، تأليف شده است. هر بخش، داراى بخش‌هاى متعددى است اما متأسفانه بخش نخست تاكنون به چاپ نرسيده است. | ||
مأخذ اصلى نويسنده در بخش نخست، كتاب «[[قوت القلوب]]» [[ابوطالب مکی، محمد بن علی|ابوطالب مكى]] است و منابع بخش دوم، عبارتند از: «قوت القلوب» ابوطالب مكى؛ «[[آداب المریدین]]» [[سهروردی، عبدالقاهر بن عبدالله |ابونجيب عبدالقاهر سهروردى]]؛ «رسالة الخلوة» و دو رساله ديگر از [[نجم‌الدين كبرى]]؛ رساله «وصية السفر» از [[ | مأخذ اصلى نويسنده در بخش نخست، كتاب «[[قوت القلوب]]» [[ابوطالب مکی، محمد بن علی|ابوطالب مكى]] است و منابع بخش دوم، عبارتند از: «قوت القلوب» ابوطالب مكى؛ «[[آداب المریدین]]» [[سهروردی، عبدالقاهر بن عبدالله |ابونجيب عبدالقاهر سهروردى]]؛ «رسالة الخلوة» و دو رساله ديگر از [[نجم‌الدين كبرى]]؛ رساله «وصية السفر» از [[سيف‌الدين باخرزى]]؛ «حلية الأبدال» و رساله «أمر المربوط» و كتاب «كنه مالابد للمريد» از [[ابن عربى]] و «منازل المريدين» از [[ابوعبدالله مرجانى]]. اما به نظر مى‌رسد كه نويسنده، بيش از همه، از كتاب «آداب المريدين» ابونجيب سهروردى استفاده كرده و در تعيين ابواب و فصول، حتى مقامات و احوال، به اين اثر نظر داشته و گاه برخى از موضوعات و مطالب را، با اندكى تغيير در عبارات، از آن كتاب برگرفته است..<ref>بجنوردى، سيد كاظم و همكاران، 1377، ج11، ص60</ref> | ||
كتاب سرشار از اشعار فارسى و عربى است، اما شمار اشعار عربى، بسيار كم‌تر از اشعار فارسى مى‌باشد. نثر كتاب، ساده و روان و به زبان فارسى گوياست..<ref>انوشه، حسن، 1380، ج1، ص145</ref> | كتاب سرشار از اشعار فارسى و عربى است، اما شمار اشعار عربى، بسيار كم‌تر از اشعار فارسى مى‌باشد. نثر كتاب، ساده و روان و به زبان فارسى گوياست..<ref>انوشه، حسن، 1380، ج1، ص145</ref> | ||