دراية الحديث، بازپژوهى مصطلحات حديثى در نگاه فريقين: تفاوت میان نسخه‌ها

در تدوين اين اثر، از منابع اصلى اهل سنت، از جمله: «[[مقدمه ابن صلاح|مقدمه]]» [[ابن صلاح]]، «[[شرح نخبة الفكر]]» [[ابن حجر عسقلانی|ابن حجر]]، «[[فتح المغيث]]» [[سخاوى]] و «[[تدريب الراوي]]» [[سيوطى]] استفاده شده است. از «[[معرفة علوم الحديث]]» [[حاکم نیشابوری|حاكم]] و «[[الکفایه خطیب بغدادی|الكفاية]]» [[خطيب بغدادى]] ازآن‌رو كه موضوعات كلاسيك اين دانش را به شكل امروزى آن، كمتر دربر دارند، به‌صورت محدود استفاده شده است. از كتاب‌هاى متأخران، سه كتاب از صاحب‌نظران اين فن در دوره معاصر، «[[منهج النقد]]» از [[عتر]]، «[[علوم الحديث و مصطلحه]]» از [[صبحى صالح]] و «[[تيسير مصطلح الحديث]]» از [[محمود طحان|طحان]]، مورد مراجعه قرار گرفته است. از ميان كتاب‌هاى درايه در شيعه، كتاب «[[الـرعاية في علم الدراية|الرعاية]]» [[شهيد ثانى]]، «[[وصول الاخيار الی اصول الاخبار]]» [[حسین بن عبدالصمد عاملی|حسين بن عبدالصمد]] (والد [[شيخ بهايى]]) و «[[وجيزه]]» [[شيخ بهايى]]، كتابهاى اصلى و مبنايى در اين موضوع‌اند. «[[الرواشح السماوية]]» [[ميرداماد]] نيز به دليل ديدگاه‌هاى خاص مؤلف آن، در خور تأمل است. در كنار اين چهار كتاب، از «[[مقباس الهداية]]» و «[[مستدرك]]» آن به دليل جامعيت، از «[[نهایة الدرایة فی شرح الرسالة الموسومة بالوجیزة للبهایی|النهاية]]» [[سيد حسن صدر]] به دليل دربر گرفتن توضيحات مفيد و «[[اصول الحديث]]» [[فضلى]] و «[[اصول الحديث و احكامه]]» [[آیت‌الله سبحانی|سبحانى]] كه از كتاب‌هاى متأخران شيعه در اين موضوع است، نيز استفاده شده است. در كنار اين كتاب‌ها، كه منبع اوليه بحث بوده‌اند، با توجه به ضرورت يا پيچيدگى بحث به منابع ديگر هم مراجعه شده است <ref>همان، ص1- 2</ref>.