۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
در دو جلد پايانى نيز داستانهايى از افرادى از قبيل: يوسف بن يعقوب بن اسماعيل بن حماد؛ ابوبكر يوسف ازرق؛ ابونصر بن ابىالحسين بن ابىعمر؛ مسلم بن وليد؛ عبدالملك بن مروان؛ احمد بن يحيى بن ابىيوسف؛ يزيد بن هبيره و ابوالعباس بن فرات؛ عبيد الله بن سليمان؛ احمد بن طولون؛ معتصم عباسى؛ حامد بن عباس؛ معتضد عباسى؛ يزيد بن هارون و... | در دو جلد پايانى نيز داستانهايى از افرادى از قبيل: يوسف بن يعقوب بن اسماعيل بن حماد؛ ابوبكر يوسف ازرق؛ ابونصر بن ابىالحسين بن ابىعمر؛ مسلم بن وليد؛ عبدالملك بن مروان؛ احمد بن يحيى بن ابىيوسف؛ يزيد بن هبيره و ابوالعباس بن فرات؛ عبيد الله بن سليمان؛ احمد بن طولون؛ معتصم عباسى؛ حامد بن عباس؛ معتضد عباسى؛ يزيد بن هارون و... | ||
در واقع قصص و داستانهايى كه | در واقع قصص و داستانهايى كه درباره قضات، جلسات قضاوت و مظلمهها در كتاب آمده، موضوع اصلى آن را تشكيل مىدهد و اين بدان جهت است كه مؤلف، اطلاع دقيقى نسبت به اين منصب داشته است. | ||
از لابهلاى مطالب كتاب، تعصب تنوخى نسبت به مذهب اعتزال نيز هويداست؛ چنانكه علاقه او به علم نجوم نيز بارز و آشكار است. | از لابهلاى مطالب كتاب، تعصب تنوخى نسبت به مذهب اعتزال نيز هويداست؛ چنانكه علاقه او به علم نجوم نيز بارز و آشكار است. | ||
در اين كتاب، گزارشات جالبى | در اين كتاب، گزارشات جالبى درباره پادشاهان، وزرا، بخشندگان، نجيلان، فلاسفه، شعرا و... آمده است. | ||
از جمله ويژگىهاى كتاب، يكى اين است كه مؤلف با طبقات مختلف مردم از پادشاهان، وزرا، امراء، رؤسا، اشراف و فلاسفه گرفته تا جهانگردان، جاسوسان، شكارچيان، دزدان، شطرنجبازان، ملوانان، دلقكها، آوازهخوانان و... ارتباط برقرار كرده و تمامى اخبار، اشعار و محاورات آنها را شنيده و با بيانى واحد به نگارش درآورده است. ويژگى ديگر آن، اين است كه وى در نوشتن اثرش، از هيچ منبع مكتوبى استفاده نكرده است، بلكه هر آنچه را كه گردآورده، از دهان آنان كه بدانها اشاره شد، شنيده و در دفتر ضبط كرده است. | از جمله ويژگىهاى كتاب، يكى اين است كه مؤلف با طبقات مختلف مردم از پادشاهان، وزرا، امراء، رؤسا، اشراف و فلاسفه گرفته تا جهانگردان، جاسوسان، شكارچيان، دزدان، شطرنجبازان، ملوانان، دلقكها، آوازهخوانان و... ارتباط برقرار كرده و تمامى اخبار، اشعار و محاورات آنها را شنيده و با بيانى واحد به نگارش درآورده است. ويژگى ديگر آن، اين است كه وى در نوشتن اثرش، از هيچ منبع مكتوبى استفاده نكرده است، بلكه هر آنچه را كه گردآورده، از دهان آنان كه بدانها اشاره شد، شنيده و در دفتر ضبط كرده است. |
ویرایش