۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
مؤلف در قسمتِ درآمد كتاب، به بررسى واژه آرزو و معناى آن پرداخته است و بيان مى‌دارد كه امَل و رجا، از جهت معنا به يكديگر نزديكند و برخى لغت‌شناسان گفته‌اند كه معناى واحدى دارند و ميان آنها اختلاف اندكى وجود دارد. [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد فراهيدى]] گفته است: امَل؛ يعنى اميد. ابن فارِس نيز آنچه را فراهيدى گفته، تأييد مى‌كند و مى‌گويد:امَل؛ يعنى درنگ و انتظار. | مؤلف در قسمتِ درآمد كتاب، به بررسى واژه آرزو و معناى آن پرداخته است و بيان مى‌دارد كه امَل و رجا، از جهت معنا به يكديگر نزديكند و برخى لغت‌شناسان گفته‌اند كه معناى واحدى دارند و ميان آنها اختلاف اندكى وجود دارد. [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد فراهيدى]] گفته است: امَل؛ يعنى اميد. ابن فارِس نيز آنچه را فراهيدى گفته، تأييد مى‌كند و مى‌گويد:امَل؛ يعنى درنگ و انتظار. | ||
مؤلف، | مؤلف، درباره نقش امل در زندگى فردى و اجتماعى بيان مى‌دارد كه آرزوى كمال، ريشه در سرشت انسان دارد. انسان، ذاتا در جست‌وجوى كمالِ مطلق است و بدين جهت، آرزوهاى او حدّ و حصر ندارد. اين خصوصيت فطرى، در حقيقت، موتورِ زندگى و اصلى‌ترين عامل پيشرفت تمدّن بشر و تكامل جامعه انسانى است. | ||
درباره رسيدن به آرزوها مى‌گويد: رسيدن به آرمان‌هاى ارزشمند، در نخستين گام، نيازمند انگيزه نيكو و خودباورى، سپس تلاش، صبر، استقامت، توكّل بر خداوند متعال و يارى خواستن از اوست. | |||
در مورد خطر آرزوهاى دراز بيان مى‌كند كه نخستين شرط بهره‌گيرى از نعمتِ آرزو، معرفت است. اگر كسى نداند در دنيا چه آرزوهايى عُقَلائى، منطقى و دست‌يافتنى است، عمر خود را صرف خيالات و موهوماتى مى‌كند كه هيچ‌گاه بدانها دست نخواهد يافت. | در مورد خطر آرزوهاى دراز بيان مى‌كند كه نخستين شرط بهره‌گيرى از نعمتِ آرزو، معرفت است. اگر كسى نداند در دنيا چه آرزوهايى عُقَلائى، منطقى و دست‌يافتنى است، عمر خود را صرف خيالات و موهوماتى مى‌كند كه هيچ‌گاه بدانها دست نخواهد يافت. | ||