۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «== معرفى اجمالى == '''رسالة فى السعادة و الحجج العشرة على ان النفس الانسانية جوه...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'طبيعي' به 'طبیعی') |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
فسادناپذير بودن نفس، عنوان فصل ديگرى است كه [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] بعد از اقامه حجج دهگانه به آن پرداخته است. | فسادناپذير بودن نفس، عنوان فصل ديگرى است كه [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] بعد از اقامه حجج دهگانه به آن پرداخته است. | ||
در فصلى ديگر درباره اجرام علويه و داراى نفس ناطقه بودنشان، سخن گفته، ضمن ارائه تعريفى از حركت قسريه، حركت | در فصلى ديگر درباره اجرام علويه و داراى نفس ناطقه بودنشان، سخن گفته، ضمن ارائه تعريفى از حركت قسريه، حركت طبیعیه و حركت نفسيه و ضمن رد دو حركت اول از حركات فلكيه، تنها راه حركت آنها را حركت نفسيه مىداند. | ||
[[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] در سرفصل بعد، به وضعيت نفس بعد از مفارقت از بدن پرداخته و نظريه دانشمندانى چون اسكندر افروديسى، ارسطاطاليس، اماثامطيوس را مطرح كرده و نهايتاً نظر اماثامطيوس را پذيرفته و با شرح و توضيح آن، اقدام به بيان سرنوشت غايى نفوس مىنمايد. | [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] در سرفصل بعد، به وضعيت نفس بعد از مفارقت از بدن پرداخته و نظريه دانشمندانى چون اسكندر افروديسى، ارسطاطاليس، اماثامطيوس را مطرح كرده و نهايتاً نظر اماثامطيوس را پذيرفته و با شرح و توضيح آن، اقدام به بيان سرنوشت غايى نفوس مىنمايد. | ||
آخرين فصل، در مورد راههاى وصول به سعادت اخروى است كه با تقسيم قوا به قوه عرافه و قوه فعّاله و نيز تقسيم به عقليه و مدبره كه غضبيه و شهويّه نيز از آنها ناشى مىگردد، همراه است. ضمن تبيين جايگاه و حدود هر يك از اين قوا و اينكه هر كدام از آنها در چه موضعى به درد مىخورند، بيان مىكند كه چگونه مىتوان با استفاده صحيح و بهجا از آنها، از شقاوت عظمايى كه با مفارقت ملائكه در دنيا و اعراضشان حاصل مىشود، دورى جست و به فوز عظماى سعادت در آخرت نايل گشت. | آخرين فصل، در مورد راههاى وصول به سعادت اخروى است كه با تقسيم قوا به قوه عرافه و قوه فعّاله و نيز تقسيم به عقليه و مدبره كه غضبيه و شهويّه نيز از آنها ناشى مىگردد، همراه است. ضمن تبيين جايگاه و حدود هر يك از اين قوا و اينكه هر كدام از آنها در چه موضعى به درد مىخورند، بيان مىكند كه چگونه مىتوان با استفاده صحيح و بهجا از آنها، از شقاوت عظمايى كه با مفارقت ملائكه در دنيا و اعراضشان حاصل مىشود، دورى جست و به فوز عظماى سعادت در آخرت نايل گشت. |
ویرایش