۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'بديع الزمان' به 'بديعالزمان') |
|||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
'''حريرى'''(446-516ق) بزرگترين مقامهنويس بعد از | '''حريرى'''(446-516ق) بزرگترين مقامهنويس بعد از بديعالزمان همدانى است. وى ضمن آنكه توانسته است فوتوفن كار بديعالزمان را به دقّت دريابد و اقتباس كند، از جهاتى نيز مقامه را تكامل بخشيده، به حدّى كه ديگر كسى نتوانسته است فن مقامه را در اين چارچوب معين از [[حریری، قاسم بن علی|حريرى]] درگذراند يا حتى به سطح او برساند. از همين لحاظ مقامات حريرى در زمان خود او بيش از هفتصد بار نسخهبردارى شده، و طى قرنها اديبان شروح متعدد بر آن نگاشتهاند كه جنبه تدريس و تعليم ادب در سطوح عالى ادبى داشته است. معروفترين اين شرحها، شرح احمد بن عبدالمؤمن الشريشى(متوفى 620ق) است. | ||
مقامهنويسان بعد از [[حریری، قاسم بن علی|حريرى]] غالباً از او تقليد كردند و اين در ركود فن مقامه از جهت معنوى اثر داشت، چرا كه انحراف حريرى را از جوهر اصلى مقامه [[بدیعالزمان همدانی، احمد بن حسین|بديعالزمان]] (يعنى انتقاد و پرخاش اجتماعى) و گرايش هرچه بيشتر به لفاظى بىمحتوى ادامه دادند و تحكيم بخشيدند، بىآنكه استعداد بىنظير حريرى در ساختن كاخهاى شكوهمند از واژگان درخشان را داشته باشند. | مقامهنويسان بعد از [[حریری، قاسم بن علی|حريرى]] غالباً از او تقليد كردند و اين در ركود فن مقامه از جهت معنوى اثر داشت، چرا كه انحراف حريرى را از جوهر اصلى مقامه [[بدیعالزمان همدانی، احمد بن حسین|بديعالزمان]] (يعنى انتقاد و پرخاش اجتماعى) و گرايش هرچه بيشتر به لفاظى بىمحتوى ادامه دادند و تحكيم بخشيدند، بىآنكه استعداد بىنظير حريرى در ساختن كاخهاى شكوهمند از واژگان درخشان را داشته باشند. | ||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
د-كاربرد شعر در لابلاى نثر: استفاده از شعر در لابلاى نثر، يكى از ويژگىهاى نثر فنى است كه مقامات حريرى، كه قسمت اعظم آن به نثر نگاشته شده، حاوى اشعار فراوانى است كه هيچيك تكرار مطالب نثر و قطعهاى زايد نيست كه بر نثر داستان سنگينى كند. | د-كاربرد شعر در لابلاى نثر: استفاده از شعر در لابلاى نثر، يكى از ويژگىهاى نثر فنى است كه مقامات حريرى، كه قسمت اعظم آن به نثر نگاشته شده، حاوى اشعار فراوانى است كه هيچيك تكرار مطالب نثر و قطعهاى زايد نيست كه بر نثر داستان سنگينى كند. | ||
نقل شده كه [[حریری، قاسم بن علی|حريرى]] قهرمان داستان خود را از يك شخص واقعى-سائلى در مسجد بصره، يا اديبى به نام مظهر بن سالار- گرتهبردارى كرده است. اگر هم انگيزه حريرى در نوشتن مقامات چنين چيزى بوده باشد، خود معترف است كه منبع الهام اصلى او مقامات | نقل شده كه [[حریری، قاسم بن علی|حريرى]] قهرمان داستان خود را از يك شخص واقعى-سائلى در مسجد بصره، يا اديبى به نام مظهر بن سالار- گرتهبردارى كرده است. اگر هم انگيزه حريرى در نوشتن مقامات چنين چيزى بوده باشد، خود معترف است كه منبع الهام اصلى او مقامات بديعالزمان است. وى نه تنها در سبك نوشتن و موضوع و مضمون، بلكه حتى در اسامى بعضى مقامات از [[بدیعالزمان همدانی، احمد بن حسین|بديعالزمان]] تقليد كرده است. تفاوتى كه هست آن است كه فكر و نظر و تكلّف در كار حريرى بارز است، درحالىكه عبارات بديعالزمان صافتر و سليستر و طبيعىتر افتاده است. از همان نخستين مقامه حريرى (الصنعائية) كه اقتباسى است از «مقامة الخمرية» بديعالزمان با اين قرينهسازى آشنا مىشويم. | ||
اما راوى مقامات در اين كتاب، شخصى است به نام حارثبن همام كه شيفته نوادر ادب و لطايف ادبى و خطابههاى شيرين مسجّع و كثيرالسفر است و قهرمان داستانها، پيرمردى است شوخ و گدا و خوشمشرب و خطيب و داناى علوم و فنون ادبى به نام ابوزيد سروجى، كه گاه سيماى فرزانگان را دارد و گاه سيماى گدايان و هنر او جز اين نيست كه با خطابههاى بليغ خود همگان را بفريبد و دريوزگى كند. اين نوشتار حاوى پنجاه مقامه است كه مقامه نخست آن، مقامه آشنايى حارث و خواننده مقامات با ابوزيد است و اين آشنايى در مقامههاى بعد بيشتر و عميقتر مىشود. | اما راوى مقامات در اين كتاب، شخصى است به نام حارثبن همام كه شيفته نوادر ادب و لطايف ادبى و خطابههاى شيرين مسجّع و كثيرالسفر است و قهرمان داستانها، پيرمردى است شوخ و گدا و خوشمشرب و خطيب و داناى علوم و فنون ادبى به نام ابوزيد سروجى، كه گاه سيماى فرزانگان را دارد و گاه سيماى گدايان و هنر او جز اين نيست كه با خطابههاى بليغ خود همگان را بفريبد و دريوزگى كند. اين نوشتار حاوى پنجاه مقامه است كه مقامه نخست آن، مقامه آشنايى حارث و خواننده مقامات با ابوزيد است و اين آشنايى در مقامههاى بعد بيشتر و عميقتر مىشود. | ||
خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
== وابستهها == | == وابستهها == | ||
[[مقامات | [[مقامات بديعالزمان الهمذاني]] | ||
[[مقامات الزمخشري]] | [[مقامات الزمخشري]] |
ویرایش