المختصر في مرسوم المصحف الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

لینک درون متنی
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'> بندانگشتی|المختصر في مرسوم المصحف الكريم {| class...» ایجاد کرد)
 
(لینک درون متنی)
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR12879J1.jpg|بندانگشتی|المختصر في مرسوم المصحف الكريم]]
[[پرونده:NUR12879J1.jpg|بندانگشتی|المختصر في مرسوم المصحف الكريم]]
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
|+ |
|+  
|-
|-
! نام کتاب!! data-type='bookName'|المختصر في مرسوم المصحف الكريم
! نام کتاب!! data-type="bookName" |المختصر في مرسوم المصحف الكريم
|-
|-
|نام های دیگر کتاب  
|نام های دیگر کتاب  
|data-type='otherBookNames'|
| data-type="otherBookNames" |
|-
|-
|پدیدآورندگان  
|پدیدآورندگان  
|data-type='authors'|[[عقيلي، اسماعيل بن ظافر ]] (نويسنده)
| data-type="authors" |[[عقيلي، اسماعيل بن ظافر ]] (نويسنده)


[[حمد، غانم قدوري ]] (محقق)
[[حمد، غانم قدوري ]] (محقق)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-
|-
|زبان  
|زبان  
|data-type='language'|عربي
| data-type="language" |عربي
|-
|-
|کد کنگره  
|کد کنگره  
|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|
| data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |
|-
|-
|موضوع  
|موضوع  
|data-type='subject'|
| data-type="subject" |
|-
|-
|ناشر  
|ناشر  
|data-type='publisher'|دار عمار  
| data-type="publisher" |دار عمار  
|-
|-
|مکان نشر  
|مکان نشر  
|data-type='publishPlace'|عمان  
| data-type="publishPlace" |عمان  
|-
|-
||سال نشر  
||سال نشر  
|ata-type='publishYear'|مجلد1: 2008م , 1429ق ,
| ata-type="publishYear" |مجلد1: 2008م , 1429ق ,
|-class='articleCode'
|- class="articleCode"


|کد اتوماسیون  
|کد اتوماسیون  
|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE12879AUTOMATIONCODE
| data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE12879AUTOMATIONCODE
|}
|}
</div>
</div>
خط ۵۰: خط ۵۰:
همچنین کلماتی که در ابتدای آنها دو یا سه الف وجود دارد، در رسم‎الخط قرآن یکی از الف‎ها مانده و باقی به جهت زشتی در رسم حذف می‎شود؛ دوحرفی مانند: ء أنذرتهم و سه‎حرفی مانند: ء أمنتم <ref>ر.ک: همان، ص29</ref>.
همچنین کلماتی که در ابتدای آنها دو یا سه الف وجود دارد، در رسم‎الخط قرآن یکی از الف‎ها مانده و باقی به جهت زشتی در رسم حذف می‎شود؛ دوحرفی مانند: ء أنذرتهم و سه‎حرفی مانند: ء أمنتم <ref>ر.ک: همان، ص29</ref>.


مؤلفین در رسـم‎الخـط مصحف در توصیف هجای کلمات‎ در رسم‎الخـط‎ عثمانی‎ دو شیوه داشته‎اند: شـیوه‎ اول‎، جـمع‎آوری مثال‎های مشابه در یک موضوع واحـد در قـالب‎ فصلی مشخص. با این ‎روش، یک کتاب شامل تعدادی از فصولی که حاوی تمامی وجـوه رسـم‎الخط است، تألیف‎ می‎شود. از جـمله کـتاب‎هایی‎ کـه‎ به این ‎روش تـألیف یافته‎اند، کتاب «هجاء مصاحف الأمـصار» از ابـوعباس احمد بن عمار مهدوی (ت بعد از 34ق)، کتاب «البديع في معرفة ما رسم فـي مـصحف عثمان» از ابوعبدالله محمد‎ بن یـوسف بـن معاذ جـهنی (ت در حـدود 244ق) و کتاب «المقنع في مـعرفة مرسوم مصاحف أهل الأمصار‎»، اثر ابوعمرو عثمان بن سعید دانی (ت 444ق) را می‎توان‎ نام‎ بـرد‎.
مؤلفین در رسـم‎الخـط مصحف در توصیف هجای کلمات‎ در رسم‎الخـط‎ عثمانی‎ دو شیوه داشته‎اند: شـیوه‎ اول‎، جـمع‎آوری مثال‎های مشابه در یک موضوع واحـد در قـالب‎ فصلی مشخص. با این ‎روش، یک کتاب شامل تعدادی از فصولی که حاوی تمامی وجـوه رسـم‎الخط است، تألیف‎ می‎شود. از جـمله کـتاب‎هایی‎ کـه‎ به این ‎روش تـألیف یافته‎اند، کتاب «هجاء مصاحف الأمـصار» از ابـوعباس احمد بن عمار مهدوی (ت بعد از 34ق)، کتاب «البديع في معرفة ما رسم فـي مـصحف عثمان» از ابوعبدالله محمد‎ بن یـوسف بـن معاذ جـهنی (ت در حـدود 244ق) و کتاب «[[المقنع في رسم مصاحف الأمصار|المقنع في مـعرفة مرسوم مصاحف أهل الأمصار]]‎»، اثر [[دانی، عثمان بن سعید|ابوعمرو عثمان بن سعید دانی]] (ت 444ق) را می‎توان‎ نام‎ بـرد‎.


شـیوه‎ دوم، جستجو و تتبع در کلماتی است کـه بـا گـفتار مـطابقت نـدارند. این کلمات بـر اساس جـایگاه ‎آن‎ها‎ در سوره‎ها مرتب شده‎اند. کتابی که به این شیوه تألیف می‎شود، بر اساس‎ سوره‎ها‎ و به‎ ترتیب‎ مـصحف عـثمانی، بـاب‎بندی می‎شود. از مشهورترین کتاب‎هایی که بر این شـیوه هـستند، کـتاب«التـنزيل‎ في‎ هـجاء المصاحف» اثر ابو داوود سلیمان بن نجاح (ت 694ق) است<ref>ر.ک: علینقیان، حسین، ص40-39</ref>.
شـیوه‎ دوم، جستجو و تتبع در کلماتی است کـه بـا گـفتار مـطابقت نـدارند. این کلمات بـر اساس جـایگاه ‎آن‎ها‎ در سوره‎ها مرتب شده‎اند. کتابی که به این شیوه تألیف می‎شود، بر اساس‎ سوره‎ها‎ و به‎ ترتیب‎ مـصحف عـثمانی، بـاب‎بندی می‎شود. از مشهورترین کتاب‎هایی که بر این شـیوه هـستند، کـتاب«التـنزيل‎ في‎ هـجاء المصاحف» اثر ابو داوود سلیمان بن نجاح (ت 694ق) است<ref>ر.ک: علینقیان، حسین، ص40-39</ref>.
خط ۵۸: خط ۵۸:
در سوره سبحان، «إلی المسجد الأقصا» با الف و «برکنا» با حذف الف ذکر شده است. نویسنده در رابطه با هر کلمه به تعداد آن در کل قرآن کریم نیز اشاره کرده است؛ مثلاً «یدع الإنسن» را با حذف واو فعل دانسته و تذکر داده که چهار مورد در قرآن آمده که باقی آنها را در بخش‎های دیگر کتاب ذکر خواهد کرد<ref>ر.ک: همان، ص69</ref>.
در سوره سبحان، «إلی المسجد الأقصا» با الف و «برکنا» با حذف الف ذکر شده است. نویسنده در رابطه با هر کلمه به تعداد آن در کل قرآن کریم نیز اشاره کرده است؛ مثلاً «یدع الإنسن» را با حذف واو فعل دانسته و تذکر داده که چهار مورد در قرآن آمده که باقی آنها را در بخش‎های دیگر کتاب ذکر خواهد کرد<ref>ر.ک: همان، ص69</ref>.
   
   
نویسنده در خاتمه کتاب در موضوع نقطه‎گذاری سخن گفته است. او بر این نکته تأکید می‎کند که از تطویل و تعلیل پرهیز کرده و آنچه در اینجا آورده قول برگزیده برای کسی است که می‎خواهد آن را به کار بندد؛ اما برای مطالعه بیشتر می‎تواند به کتب مبسوط مانند «المحكم في نقط المصاحف» ابوعمرو دانی و «الطراز في شرح ضبط الخراز» محمد بن عبدالله تنسی مراجعه کند<ref>ر.ک: همان، ص120</ref>.
نویسنده در خاتمه کتاب در موضوع نقطه‎گذاری سخن گفته است. او بر این نکته تأکید می‎کند که از تطویل و تعلیل پرهیز کرده و آنچه در اینجا آورده قول برگزیده برای کسی است که می‎خواهد آن را به کار بندد؛ اما برای مطالعه بیشتر می‎تواند به کتب مبسوط مانند «[[المحكم في نقط المصاحف]]» [[دانی، عثمان بن سعید|ابوعمرو دانی]] و «الطراز في شرح ضبط الخراز» محمد بن عبدالله تنسی مراجعه کند<ref>ر.ک: همان، ص120</ref>.


از جمله مباحثی که نویسنده به‎اجمال به آن اشاره کرده و نیازمند توضیح است، اعراب‎گذاری قرآن به شکل مستطیل است. در این رابطه در کتاب رسم‎الخط مصحف توضیح خوبی آمده است: ابوعمرو دانى در توضیح انگیزه‎هایى که پیشینیان را وادار به تکمیل کتابت، به‎خصوص در مصاحف گردانید سخن خوبى دارد. او مى‎گوید: چیزى که پیشینیان را به نقطه‎گذارى مصاحف وادار نمود، پس از آنکه این مصاحف در زمان نوشتن و ارسال آنها به شهرها خالى از نقطه بود، این بود که آنها اهل زمان خود را دیدند که با وجود نزدیکى آنها به زمان فصاحت و ملاقات با اهل آن، تباهى در لغت آنها افتاده بود و الفاظ‍‎ آنها اختلاف پیدا کرده بود و طبیعت آنها تغییر یافته بود و بسیارى از خواص و عوام مردم دچار خطاگویى شده بودند. آنها مى‎ترسیدند که گذشت زمان موجب افزایش این تباهى گردد و آیندگان که بدون شک در علم و فصاحت و فهم و درایت پایین‎تر از نسل موجود خواهند بود، بیشتر به خطا بیفتند و فساد و اشتباه آنها را فراگیرد. آنها این کار را انجام دادند تا اینان در هنگام پریشانى اعراب و ناآگاهى از آن، به این نقطه‎ها و اعراب‎ها مراجعه کنند و بدین‎گونه اعراب کلمه تحقق یابد و چگونگى الفاظ‍‎ درک شود. علامت‎هاى سه‎گانه حرکات کوتاه، چند مرحله از تطور را پشت سر گذاشته، تااینکه به این صورتى که امروز در مصاحف مى‎بینیم و مردم در کتابت به کار مى‎برند، درآمده است. در مرحله اول، حرکات را با نقطه‎هاى گرد با رنگ مخالف رنگ سیاه نشان مى‎دادند، سپس با گذشت زمان، به علامت‎ها و یا حروف کوچک تغییر یافت که بالا یا پایین حرف مى‎گذاشتند. انتقال از مرحله نقطه‎هاى گرد در نشان دادن حرکات، به مرحله اعراب مستطیل، چندین قرن طول کشید و سرعت یا کندى پیشرفت آن در شهرهاى اسلامى در شرق و غرب مختلف بود<ref>ر.ک: حمد، غانم قدوری، ص449-448</ref>.  
از جمله مباحثی که نویسنده به‎اجمال به آن اشاره کرده و نیازمند توضیح است، اعراب‎گذاری قرآن به شکل مستطیل است. در این رابطه در کتاب رسم‎الخط مصحف توضیح خوبی آمده است: ابوعمرو دانى در توضیح انگیزه‎هایى که پیشینیان را وادار به تکمیل کتابت، به‎خصوص در مصاحف گردانید سخن خوبى دارد. او مى‎گوید: چیزى که پیشینیان را به نقطه‎گذارى مصاحف وادار نمود، پس از آنکه این مصاحف در زمان نوشتن و ارسال آنها به شهرها خالى از نقطه بود، این بود که آنها اهل زمان خود را دیدند که با وجود نزدیکى آنها به زمان فصاحت و ملاقات با اهل آن، تباهى در لغت آنها افتاده بود و الفاظ‍‎ آنها اختلاف پیدا کرده بود و طبیعت آنها تغییر یافته بود و بسیارى از خواص و عوام مردم دچار خطاگویى شده بودند. آنها مى‎ترسیدند که گذشت زمان موجب افزایش این تباهى گردد و آیندگان که بدون شک در علم و فصاحت و فهم و درایت پایین‎تر از نسل موجود خواهند بود، بیشتر به خطا بیفتند و فساد و اشتباه آنها را فراگیرد. آنها این کار را انجام دادند تا اینان در هنگام پریشانى اعراب و ناآگاهى از آن، به این نقطه‎ها و اعراب‎ها مراجعه کنند و بدین‎گونه اعراب کلمه تحقق یابد و چگونگى الفاظ‍‎ درک شود. علامت‎هاى سه‎گانه حرکات کوتاه، چند مرحله از تطور را پشت سر گذاشته، تااینکه به این صورتى که امروز در مصاحف مى‎بینیم و مردم در کتابت به کار مى‎برند، درآمده است. در مرحله اول، حرکات را با نقطه‎هاى گرد با رنگ مخالف رنگ سیاه نشان مى‎دادند، سپس با گذشت زمان، به علامت‎ها و یا حروف کوچک تغییر یافت که بالا یا پایین حرف مى‎گذاشتند. انتقال از مرحله نقطه‎هاى گرد در نشان دادن حرکات، به مرحله اعراب مستطیل، چندین قرن طول کشید و سرعت یا کندى پیشرفت آن در شهرهاى اسلامى در شرق و غرب مختلف بود<ref>ر.ک: حمد، غانم قدوری، ص449-448</ref>.  
خط ۷۰: خط ۷۰:


==پانویس ==
==پانویس ==
<references/>
<references />
==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش