۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
لینک درون متنی
بدون خلاصۀ ویرایش |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''أحكام الرضاع في فقه الشيعة''' تقریرات درس [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی]](1317-1413ق) است که به قلم شیخ محمدتقی ایروانی و سید محمدمهدی موسوی خلخالی نوشته شده است. در این کتاب موضوع شیردادن به نوزادی غیر از نوزاد خود و احکام آن از دیدگاه فقه شیعه مورد بررسی قرار گرفته است. | '''أحكام الرضاع في فقه الشيعة''' تقریرات درس [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی]](1317-1413ق) است که به قلم شیخ محمدتقی ایروانی و [[موسوی خلخالی، محمدمهدی|سید محمدمهدی موسوی خلخالی]] نوشته شده است. در این کتاب موضوع شیردادن به نوزادی غیر از نوزاد خود و احکام آن از دیدگاه فقه شیعه مورد بررسی قرار گرفته است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب مشتمل بر سه مقدمه (به قلم مرتضی حکمی، محمدتقی ایروانی و سید محمدمهدی خلخالی)، پنج فصل، سه مسئله و پنج مطلب الحاقی است. | کتاب مشتمل بر سه مقدمه (به قلم مرتضی حکمی، محمدتقی ایروانی و [[موسوی خلخالی، محمدمهدی|سید محمدمهدی خلخالی]])، پنج فصل، سه مسئله و پنج مطلب الحاقی است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
کتاب با تقریض [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خویی]] آغاز شده که در آن مقرران کتاب را با الفاظ «العلّامتان الحجتان» یاد کرده که حاکی از جایگاه علمی آن‌هاست. سپس عبارات و بیان تقریرات را خوب و رساننده مقصود و حد وسط بین اطناب و ایجاز دانسته است<ref>ر.ک: مطلع کتاب، ص1</ref>. | کتاب با تقریض [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خویی]] آغاز شده که در آن مقرران کتاب را با الفاظ «العلّامتان الحجتان» یاد کرده که حاکی از جایگاه علمی آن‌هاست. سپس عبارات و بیان تقریرات را خوب و رساننده مقصود و حد وسط بین اطناب و ایجاز دانسته است<ref>ر.ک: مطلع کتاب، ص1</ref>. | ||
ایروانی در مقدمه کتاب شکل‌گیری این اثر را چنین توضیح می‌دهد: از جمله نعمت‌های الهی بر من در مقداری که از عمرم گذشته این است که توفیق حضور در مجالس و محاضرات [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویی]] در موضوعات مختلف فقهی، اصولی و غیر آن در مناسبت‌های مختلف داشته‌ام؛ از آن جمله محاضراتی بود که در دو مناسبت درباره احکام رضاع بیان فرمود و من توفیق حضور در یکی از این مناسبت‌ها را داشتم و مباحث آن را نوشتم. سید محمدمهدی خلخالی در هر دو مناسبت حاضر بود. کتاب حاضر از ترکیب نوشته‌های خود و مطالب او پدید آمد<ref>ر.ک: مقدمه ایروانی، ص15</ref>. مناسبت‌های مذکور در ایام تعطیلات سنتی حوزه علمیه در دو ماه رمضان 1374 و 1375ق بوده است<ref>ر.ک: مقدمه خلخالی، ص19، پاورقی1</ref>. | ایروانی در مقدمه کتاب شکل‌گیری این اثر را چنین توضیح می‌دهد: از جمله نعمت‌های الهی بر من در مقداری که از عمرم گذشته این است که توفیق حضور در مجالس و محاضرات [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویی]] در موضوعات مختلف فقهی، اصولی و غیر آن در مناسبت‌های مختلف داشته‌ام؛ از آن جمله محاضراتی بود که در دو مناسبت درباره احکام رضاع بیان فرمود و من توفیق حضور در یکی از این مناسبت‌ها را داشتم و مباحث آن را نوشتم. [[موسوی خلخالی، محمدمهدی|سید محمدمهدی خلخالی]] در هر دو مناسبت حاضر بود. کتاب حاضر از ترکیب نوشته‌های خود و مطالب او پدید آمد<ref>ر.ک: مقدمه ایروانی، ص15</ref>. مناسبت‌های مذکور در ایام تعطیلات سنتی حوزه علمیه در دو ماه رمضان 1374 و 1375ق بوده است<ref>ر.ک: مقدمه خلخالی، ص19، پاورقی1</ref>. | ||
مباحث کتاب با ذکر اسباب چهارگانه حرمت نکاح در اسلام آغاز شده است. این اسباب عبارتند از نسب (عناوین نسبی هفت‌گانه مذکور در آیه 23 سوره نساء)، رضاع، سبب، مرکب از نسب یا رضاع و غیر آن. نویسنده پس از توضیح هر یک از این موارد و ذکر مصادیق آن، موضوع بحث این کتاب را رضاع و ذکر همه احکام متعلق به سببیت آن برای حرمت نکاح دانسته است. سببیت رضاع در حرمت نکاح اجمالاً مورد اتفاق فقهای اسلام است؛ اگرچه در ویژگی‌هایش اختلاف وجود دارد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21 و 24</ref>. | مباحث کتاب با ذکر اسباب چهارگانه حرمت نکاح در اسلام آغاز شده است. این اسباب عبارتند از نسب (عناوین نسبی هفت‌گانه مذکور در آیه 23 سوره نساء)، رضاع، سبب، مرکب از نسب یا رضاع و غیر آن. نویسنده پس از توضیح هر یک از این موارد و ذکر مصادیق آن، موضوع بحث این کتاب را رضاع و ذکر همه احکام متعلق به سببیت آن برای حرمت نکاح دانسته است. سببیت رضاع در حرمت نکاح اجمالاً مورد اتفاق فقهای اسلام است؛ اگرچه در ویژگی‌هایش اختلاف وجود دارد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21 و 24</ref>. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
در اولین فصل کتاب در هشت قسمت، کسانی را که ازدواج آن‌ها با مرتضع (شیرخوار) حرام است ذکر شده است. نکاح مرضعه با مرتضع ممنوع است؛ زیرا مرضعه، مادر رضاعی مرتضع است و نکاح مادر نسبی با پسرش ممنوع است. همچنین نکاح اقربای نسبی مرضعه و فحل با مرتضع و مرتضعه یعنی نکاح فروع نسبی مرضعه و فحل (پسر، دختر و اولاد آن‌ها) با مرتضع و مرتضعه ممنوع است. نکاح اصول نسبی مرضعه و فحل (پدر، مادر، اجداد، جدات آن‌ها) با مترضع و مرتضعه ممنوع است؛ زیرا آنان عمو، عمه، دایی و خاله رضاعی مرتضع هستند و به همین ترتیب دیگر گروه‌ها ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص 54-49</ref>. | در اولین فصل کتاب در هشت قسمت، کسانی را که ازدواج آن‌ها با مرتضع (شیرخوار) حرام است ذکر شده است. نکاح مرضعه با مرتضع ممنوع است؛ زیرا مرضعه، مادر رضاعی مرتضع است و نکاح مادر نسبی با پسرش ممنوع است. همچنین نکاح اقربای نسبی مرضعه و فحل با مرتضع و مرتضعه یعنی نکاح فروع نسبی مرضعه و فحل (پسر، دختر و اولاد آن‌ها) با مرتضع و مرتضعه ممنوع است. نکاح اصول نسبی مرضعه و فحل (پدر، مادر، اجداد، جدات آن‌ها) با مترضع و مرتضعه ممنوع است؛ زیرا آنان عمو، عمه، دایی و خاله رضاعی مرتضع هستند و به همین ترتیب دیگر گروه‌ها ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص 54-49</ref>. | ||
در فصل دوم کتاب احکامی که در رابطه با شیردهنده وجود دارد در سه عنوان مورد بررسی قرار گرفته است؛ اول این‌که مرضعه بر پدر و مادر مرتضع حرام نیست. دیگر آن‌که مرضعه بر حواشی (برادر و خواهر) مرتضع نیز حرام نیست؛ اما فروع (فرزندان) نسبی و یا رضاعی مرتضع بر مرضعه حرام هستند چراکه مرضعه جد رضاعی آن‌هاست؛ البته علامه و محقق ثانی این حکم را درباره اولاد رضاعی صادق نمی‌دانند<ref>ر.ک: همان، ص56-55</ref>. | در فصل دوم کتاب احکامی که در رابطه با شیردهنده وجود دارد در سه عنوان مورد بررسی قرار گرفته است؛ اول این‌که مرضعه بر پدر و مادر مرتضع حرام نیست. دیگر آن‌که مرضعه بر حواشی (برادر و خواهر) مرتضع نیز حرام نیست؛ اما فروع (فرزندان) نسبی و یا رضاعی مرتضع بر مرضعه حرام هستند چراکه مرضعه جد رضاعی آن‌هاست؛ البته [[حلی، حسن بن یوسف|علامه]] و [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانی]] این حکم را درباره اولاد رضاعی صادق نمی‌دانند<ref>ر.ک: همان، ص56-55</ref>. | ||
در فصول سوم تا پنجم کتاب هم احکام شوهر مرضعه و پدر و اصول مرتضع و دیگر افراد مرتبط بررسی شده است<ref>ر.ک: همان، ص63-57</ref>. | در فصول سوم تا پنجم کتاب هم احکام شوهر مرضعه و پدر و اصول مرتضع و دیگر افراد مرتبط بررسی شده است<ref>ر.ک: همان، ص63-57</ref>. | ||