منابع اندیشه مذهبی شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

در فصل اول کتاب قرآن به‌عنوان نخستین منبع اندیشه مذهبی شیعه و بلکه همه فرق مسلمانان که اساس و پایه دین اسلام را تشکیل می‌دهد و سند نبوت و معجزه جاویدان پیامبر(ص) است، مورد مطالعه قرار گرفته است. نویسنده تذکر داده که تبیین اهمیت و جایگاه رفیع قرآن مجید مجالی واسع می‌طلبد و آنچه در این کتاب مدنظر است، بیان اموری است که حجیت قرآن بر آن توقف دارد. لذا در سه زمینه نزول قرآن از طرف خداوند، مصونیت قرآن از تحریف و حجیت ظواهر قرآن با ذکر ادله قطعی و روشن بحث کرده است. سپس پاره‌ای از مهم‌ترین امور مربوط به قرآن مجید مانند محکم و متشابه، ظاهر و باطن و ناسخ و منسوخ را نیز مطرح کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص17</ref>.

از موضوعات اختلافی میان اهل سنت و شیعه اعتبار و حجیت سنت صحابه رسول خدا(ص) است. صحابی نزد اهل سنت به کسی گفته می‌شود که در حال ایمان، رسول گرامی را ملاقات کرده باشد، اگرچه این ملاقات لحظه‌ای بیش نبوده باشد؛ و بنابراین، اکثریت قریب به‌اتفاق مسلمانان صدر اسلام در مکه و طائف، نزد اهل سنت از گروه صحابی به شمار می‌روند؛ چراکه جمعیت مکه و طائف همگی اسلام آوردند و لااقل در حجة‌الوداع رسول گرامی(ص) را دیدار کردند. جمهور اهل سنت برآنند که صحابه رسول اسلام(ص)، به همان معنای عامی که ایشان برای صحابه بیان می‌کنند، همگی عادل‌اند و نیز معتقدند احادیث و به‌طورکلی سنت ایشان حجت بوده و می‌توان در اخذ معالم دین بدان تمسک جست. شیعه معتقد است که اولاً چنین نیست که همه صحابی عادل باشند، بلکه برخی از ایشان مؤمن و عادل و برخی دیگر منافق و فاسق بوده‌اند و در میان این دو دسته نیز، طیف گسترده‌ای از مسلمانان بودند که اعمال نیک و بد را با هم آمیخته بودند؛ و ثانیاً چنین نیست که عدالت صحابه مستلزم حجت بودن گفتار و سیره آنان باشد. [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] (ره) درباره حجیت گفته‌ها و احادیث صحابه می‌گوید: «احادیثی که از صحابه نقل می‌شود، اگر متضمن قول یا فعل پیغمبر(ص) باشد و مخالف با حدیث اهل‌بیت(ع) نباشد [در صورت موثق بودن آن صحابی] قابل قبول است؛ و اگر متضمن نظر و رأی خود صحابی باشد دارای حجیتی نیست و حکم صحابه مانند حکم سایر افراد مسلمانان است و خود صحابه نیز با یک نفر صحابی معامله یک نفر مسلمان می‌کردند»<ref>ر.ک: همان، ص111-104</ref>.