۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ميكند' به 'می‌كند'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ميكند' به 'می‌كند') |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
مؤلف پس از بيان تلاشهاى قريش براى مقابله با اثر فكرى قرآن و ادعاهاى آنها در تحليل قرآن مبنى بر اينكه قرآن بياناتى ساحرانه، افسانه‌اى، قديمى، كاهنانه، امكان نظير آورى از سوى مردم و پيامبر، سخنان پريشان يك مجنون، القائات شيطانى و كلام ساختگى بودن آن به دليل وقوع نسخ، به نقد قرآن نسبت به ادعاهاى مشركان مى‌پردازد. وى بعد از بيان كيفيت إقراء - تحويل گرفتن قرائت قارى به منظور غلطگيرى و تصحيح آن - و برنامه پيامبر(ص) در عرضه قرآن در مكّه و بررسى معانى جمع قرآن در خاتمه اين بحث مى‌گويد: در بدو امر احتمالاً توجه رسول خدا و اصحابش به گرد آوردن قرآن و حفظ آن در سينه‌ها معطوف گرديده، زيرا اين سنتى كهن و عادتى رايج در ميان عرب بوده است، سپس به لوزام نگارش قرآن اشاره مى‌كند و اخبار قرآنى در مدينه را به دو بخش قبل از هجرت و پس از هجرت، تقسيم و پس از برشمارى آنها، ساختار قرآن را به عنوان يك كتاب در عهد پيامبر(ص) (به نقل از [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]])، و انقسام آن را به سوره‌ها را مانند انقسامش بر آيه‌ها، داراى ريشه قرآنى مى‌داند. | مؤلف پس از بيان تلاشهاى قريش براى مقابله با اثر فكرى قرآن و ادعاهاى آنها در تحليل قرآن مبنى بر اينكه قرآن بياناتى ساحرانه، افسانه‌اى، قديمى، كاهنانه، امكان نظير آورى از سوى مردم و پيامبر، سخنان پريشان يك مجنون، القائات شيطانى و كلام ساختگى بودن آن به دليل وقوع نسخ، به نقد قرآن نسبت به ادعاهاى مشركان مى‌پردازد. وى بعد از بيان كيفيت إقراء - تحويل گرفتن قرائت قارى به منظور غلطگيرى و تصحيح آن - و برنامه پيامبر(ص) در عرضه قرآن در مكّه و بررسى معانى جمع قرآن در خاتمه اين بحث مى‌گويد: در بدو امر احتمالاً توجه رسول خدا و اصحابش به گرد آوردن قرآن و حفظ آن در سينه‌ها معطوف گرديده، زيرا اين سنتى كهن و عادتى رايج در ميان عرب بوده است، سپس به لوزام نگارش قرآن اشاره مى‌كند و اخبار قرآنى در مدينه را به دو بخش قبل از هجرت و پس از هجرت، تقسيم و پس از برشمارى آنها، ساختار قرآن را به عنوان يك كتاب در عهد پيامبر(ص) (به نقل از [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]])، و انقسام آن را به سوره‌ها را مانند انقسامش بر آيه‌ها، داراى ريشه قرآنى مى‌داند. | ||
وى آغاز اصطلاح رسم الخط را نيمه دوم قرن اول هجرى تلقى كرده كه در نخستين مرحله، ابوالاسود آمادگى خود را براى علامتگذارى قرآن اعلام | وى آغاز اصطلاح رسم الخط را نيمه دوم قرن اول هجرى تلقى كرده كه در نخستين مرحله، ابوالاسود آمادگى خود را براى علامتگذارى قرآن اعلام می‌كند و پس از مدتى اين علائم به صورت جزئى از رأى و اجتهاد از ناحيه گروه‌هاى مختلف بوده است، در قرن سوم بواسطه ابن مجاهد، قرائات در هفت قرائت اصلى محدود شد. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||