۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'محقق حلی، جعفر بن حسن' به 'حلی، جعفر بن حسن'
جز (جایگزینی متن - '(علیهم السلام)' به 'علیهم‌السلام') |
جز (جایگزینی متن - 'محقق حلی، جعفر بن حسن' به 'حلی، جعفر بن حسن') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
متون فقهى شيعه مراحل و دوران‌هاى متفاوتى را گذرانده است كه هر كدام از اين مراحل ويژگى‌ها و خصوصيات مربوط به خود را داشته است. | متون فقهى شيعه مراحل و دوران‌هاى متفاوتى را گذرانده است كه هر كدام از اين مراحل ويژگى‌ها و خصوصيات مربوط به خود را داشته است. | ||
اگر چه فقه استدلالى شيعه در ابتدا به پيروى از فقه تفريعى اهل سنت تدوين گرديد اما بزودى راه استقلال خود را يافته و فقهاى بزرگى همچون [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] «قده»، [[ | اگر چه فقه استدلالى شيعه در ابتدا به پيروى از فقه تفريعى اهل سنت تدوين گرديد اما بزودى راه استقلال خود را يافته و فقهاى بزرگى همچون [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] «قده»، [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]]، [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]]، و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] آن را گسترش و ادامه دادند. | ||
اين حركت را مى‌توان به طور كلى در دو مرحله بررسى نمود: | اين حركت را مى‌توان به طور كلى در دو مرحله بررسى نمود: | ||
مرحلۀ اول كه توسط [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[ | مرحلۀ اول كه توسط [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] آغاز گرديد و حلقۀ واسطۀ آن با مرحلۀ بعدى [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] «قده» بود. | ||
مرحلۀ دوم توسط فقهاى بعد از [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] همچون [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] و بزرگان پس از وى ادامه يافت. | مرحلۀ دوم توسط فقهاى بعد از [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] همچون [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] و بزرگان پس از وى ادامه يافت. | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
وى در حالى كه جزء معدود علمايى نظير [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] بوده كه بر نظريات و اقوال عامّه احاطۀ كامل داشته است اما در همان حال بناى بر تهذيب متون فقهى شيعه از نظريات آنان داشته است. | وى در حالى كه جزء معدود علمايى نظير [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] بوده كه بر نظريات و اقوال عامّه احاطۀ كامل داشته است اما در همان حال بناى بر تهذيب متون فقهى شيعه از نظريات آنان داشته است. | ||
آزاد انديشى و دورى از تقليد كور كورانه از آثار گذشتگان باعث شده كه وى اگر چه پس از دوره‌هاى فقهى [[ | آزاد انديشى و دورى از تقليد كور كورانه از آثار گذشتگان باعث شده كه وى اگر چه پس از دوره‌هاى فقهى [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]] و [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] پا به عرصۀ ظهور گذاشته است اما تحت تأثير عظمت علمى اين بزرگان قرار نگرفته بلكه دست به ابتكارات زيربنايى و توسعۀ راه‌ها و روش‌هاى فقهى زده به طورى كه در نوشته‌هاى وى تبعيت و پيروى از بزرگان قبل از او ديده نمى‌شود. | ||
به حق بايد گفت كه آثار بجاى مانده از [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] مرجع و مأخذ اساسى و مهم در فقه شيعه است بطورى كه نمى‌توان از آن بى‌نياز بود. | به حق بايد گفت كه آثار بجاى مانده از [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] مرجع و مأخذ اساسى و مهم در فقه شيعه است بطورى كه نمى‌توان از آن بى‌نياز بود. | ||
| خط ۱۵۳: | خط ۱۵۳: | ||
استقراء تام و بيان نظريات اكثر بزرگان قبل از مؤلف از ديگر ويژگى‌هاى كتاب مى‌باشد. | استقراء تام و بيان نظريات اكثر بزرگان قبل از مؤلف از ديگر ويژگى‌هاى كتاب مى‌باشد. | ||
وى در اين كتاب نظريات [[ابن ابی‌عقیل عمانی، حسن بن علی|ابن ابى عقيل]]، ابن جنيد، [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]]، [[سالار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]]، [[ | وى در اين كتاب نظريات [[ابن ابی‌عقیل عمانی، حسن بن علی|ابن ابى عقيل]]، ابن جنيد، [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]]، [[سالار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]]، [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]]، ابوالصلاح حلبى، راوندى، يحيى بن سعيد حلّى، [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] را مطرح و بررسى نموده است. | ||
متن روان و بيان رسا و دورى از پيچيدگى مطالب در عين اختصار و ايجاز از ديگر خصوصيات نوشته‌هاى اين يگانۀ دوران است. | متن روان و بيان رسا و دورى از پيچيدگى مطالب در عين اختصار و ايجاز از ديگر خصوصيات نوشته‌هاى اين يگانۀ دوران است. | ||