۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
جز (جایگزینی متن - 'امام خمینی' به 'امام خمینی ') |
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
کتاب دارای مقدمه محقق، مقدمه مؤلف، محتوای مطالب ضمن چهل حدیث، خاتمه، فهارس آیات و فهرست مطالب و احادیث است. | کتاب دارای مقدمه محقق، مقدمه مؤلف، محتوای مطالب ضمن چهل حدیث، خاتمه، فهارس آیات و فهرست مطالب و احادیث است. | ||
نویسنده در این اثر از پنجاه منبع از فریقین بهره برده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: وسائل‌الشيعة، [[الكافي (ط. الاسلاميه)|کافی کلینی]]، [[ينابيع المودة لذوي القربی|ینابیع المودة قندوزی]]، مناقب ابن مغازلی، معانی‌الأخبار و ثواب‌الأعمال صدوق، مناقب آل أبی‌طالب [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|کشاف زمخشری]]، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع‌البیان طبرسی]]، [[التفسير (عیاشی)|تفسیر عیاشی]]، [[تفسير فرات الكوفي|تفسیر فرات کوفی]]، تفسیر کبیر فخر رازی، [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]]، [[الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدیر علامه امینی]]، [[شرح نهج‌البلاغة (ابن ابي‌الحديد)]]، [[امالی شيخ صدوق|أمالی صدوق]]، [[الأمالي (طوسی)|أمالی طوسی]]، [[الأمالي (مفيد)|أمالی مفید]] و ... . | نویسنده در این اثر از پنجاه منبع از فریقین بهره برده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: وسائل‌الشيعة، [[الكافي (ط. الاسلاميه)|کافی کلینی]]، [[ينابيع المودة لذوي القربی|ینابیع المودة قندوزی]]، مناقب ابن مغازلی، معانی‌الأخبار و ثواب‌الأعمال صدوق، مناقب آل أبی‌طالب [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]]، [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|کشاف زمخشری]]، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع‌البیان طبرسی]]، [[التفسير (عیاشی)|تفسیر عیاشی]]، [[تفسير فرات الكوفي|تفسیر فرات کوفی]]، تفسیر کبیر فخر رازی، [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]]، [[الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدیر علامه امینی]]، [[شرح نهج‌البلاغة (ابن ابي‌الحديد)]]، [[امالی شيخ صدوق|أمالی صدوق]]، [[الأمالي (طوسی)|أمالی طوسی]]، [[الأمالي (مفيد)|أمالی مفید]] و.... | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
محقق در مقدمه، درباره مؤلف و کتاب می‌نویسد. در بخش معرفی کتاب ابتدا به کلمات برخی علما مانند سید صدرالدین صدر، سید مرتضی حکمی، شیخ محمدعلی کاظمی و دیگران در اهمیت و کیفیت کتاب استدلال می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص20</ref> ازنظر وی، اگر با استناد به آیات محکم و روایات متقن بتوانیم امامت و خلافت اهل‌بیت(ع) را اثبات کنیم دیگر نیازی به برخی از دلایل کلامی مانند استناد به افضلیت امام(ع) از طریق شجاعت و علم و عصمت و ... نخواهیم داشت. بر همین اساس نویسنده مصباح الهدایة، چنین کاری را کرده است. [[استادی، رضا|رضا استادی]] این کتاب را از عنایات امام حسین(ع) می‌داند و تدریس آن در حوزه‌های علمیه شیعه و سنی را پیشنهاد می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص21-22</ref> وی همچنین متذکر این نکته می‌شود که تحقیق ضبط بعض اسامی راویان روایات این کتاب نیاز به مراجعه و دقت کامل دارد (زیرا احتمال تصحیف در بسیاری از آنان وجود دارد) ولی ما دراین‌باره به مصادری که در ذیل صفحات کتاب به آن‌ها اشاره کرده‌ایم اعتماد کردیم و به کتاب‌های رجالی مراجعه نکرده‌ایم<ref>ر.ک: متن کتاب، ص40</ref> | محقق در مقدمه، درباره مؤلف و کتاب می‌نویسد. در بخش معرفی کتاب ابتدا به کلمات برخی علما مانند سید صدرالدین صدر، سید مرتضی حکمی، شیخ محمدعلی کاظمی و دیگران در اهمیت و کیفیت کتاب استدلال می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص20</ref> ازنظر وی، اگر با استناد به آیات محکم و روایات متقن بتوانیم امامت و خلافت اهل‌بیت(ع) را اثبات کنیم دیگر نیازی به برخی از دلایل کلامی مانند استناد به افضلیت امام(ع) از طریق شجاعت و علم و عصمت و... نخواهیم داشت. بر همین اساس نویسنده مصباح الهدایة، چنین کاری را کرده است. [[استادی، رضا|رضا استادی]] این کتاب را از عنایات امام حسین(ع) می‌داند و تدریس آن در حوزه‌های علمیه شیعه و سنی را پیشنهاد می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص21-22</ref> وی همچنین متذکر این نکته می‌شود که تحقیق ضبط بعض اسامی راویان روایات این کتاب نیاز به مراجعه و دقت کامل دارد (زیرا احتمال تصحیف در بسیاری از آنان وجود دارد) ولی ما دراین‌باره به مصادری که در ذیل صفحات کتاب به آن‌ها اشاره کرده‌ایم اعتماد کردیم و به کتاب‌های رجالی مراجعه نکرده‌ایم<ref>ر.ک: متن کتاب، ص40</ref> | ||
نویسنده در این اثر به شرح چهل آیه درباره ولایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و امامت می‌پردازد. وی برای این کار به چهل حدیث تمسک می‌جوید. اولین آیه «وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ» (رعد: 43)؛ «و كسانى كه كافر شدند مى‌گويند: «تو فرستاده نيستى.» بگو: كافى است خدا و آن‌کس كه نزد او علم كتاب است، ميان من و شما گواه باشد» است. محور این آیه، شرح من عنده علم الکتاب است. در روایات «من عنده علم الکتاب» همان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و اولاد ایشان است. نویسنده معتقد است اضافه علم به کتاب دلالت بر استغراق دارد یعنی حضرتش(ع) بر تمام علم کتاب احاطه دارد. او معنی علم الکتاب را هم دراین‌باره شرح می‌دهد و منظور از آن را علم به ظاهر و باطن کتاب و تأویل و تنزیل و اسرار نهفته در آن و ... می‌داند که صرفاً موهبتی است از جانب خدا به امامان(ع) و قابل اکتساب نیست. نویسنده با بیان مکی بودن این آیه و اسلام آوردن عبدالله بن سلام در مدینه پس از هجرت، نزول این آیه درباره وی را رد می‌کند. وی همچنین متذکر می‌شود نزول آیه در شأن [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] منافاتی با استفاده از آن درباره دیگر امامان(ع) ندارد زیرا چنین استعمالی از باب استعمال در اولین و افضل مصادیق این مورد است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص43-66</ref> | نویسنده در این اثر به شرح چهل آیه درباره ولایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و امامت می‌پردازد. وی برای این کار به چهل حدیث تمسک می‌جوید. اولین آیه «وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ» (رعد: 43)؛ «و كسانى كه كافر شدند مى‌گويند: «تو فرستاده نيستى.» بگو: كافى است خدا و آن‌کس كه نزد او علم كتاب است، ميان من و شما گواه باشد» است. محور این آیه، شرح من عنده علم الکتاب است. در روایات «من عنده علم الکتاب» همان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و اولاد ایشان است. نویسنده معتقد است اضافه علم به کتاب دلالت بر استغراق دارد یعنی حضرتش(ع) بر تمام علم کتاب احاطه دارد. او معنی علم الکتاب را هم دراین‌باره شرح می‌دهد و منظور از آن را علم به ظاهر و باطن کتاب و تأویل و تنزیل و اسرار نهفته در آن و... می‌داند که صرفاً موهبتی است از جانب خدا به امامان(ع) و قابل اکتساب نیست. نویسنده با بیان مکی بودن این آیه و اسلام آوردن عبدالله بن سلام در مدینه پس از هجرت، نزول این آیه درباره وی را رد می‌کند. وی همچنین متذکر می‌شود نزول آیه در شأن [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] منافاتی با استفاده از آن درباره دیگر امامان(ع) ندارد زیرا چنین استعمالی از باب استعمال در اولین و افضل مصادیق این مورد است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص43-66</ref> | ||
دیگر آیات کتاب درباره مطالب ذیل است؛ متوسل شدن به ریسمان الهی و اینکه منظور از ریسمان الهی (حبل‌الله)، اهل‌بیت(ع) هستند و اینکه منظور از «صادقین» در آیه 120 سوره توبه و «من اهتدی» در آیه 82 سوره طه و «هادیان» در «إنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (رعد: 7) همان اهل‌بیت(ع) هستند. در ادامه شرح و تفسیر آیه‌ای که در آن ابراهیم(ع) از خدا راجع به موهبت منصب امامت به فرزندانش سؤال کرد و خدای متعال وعده عدم رسیدن عهد الهی به ظالمین را داد آمده سپس شرح و تفسیر آیات دیگری از قرآن با استفاده از روایات اهل‌بیت(ع) به معرض نمایش گذاشته شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص67-364</ref> | دیگر آیات کتاب درباره مطالب ذیل است؛ متوسل شدن به ریسمان الهی و اینکه منظور از ریسمان الهی (حبل‌الله)، اهل‌بیت(ع) هستند و اینکه منظور از «صادقین» در آیه 120 سوره توبه و «من اهتدی» در آیه 82 سوره طه و «هادیان» در «إنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (رعد: 7) همان اهل‌بیت(ع) هستند. در ادامه شرح و تفسیر آیه‌ای که در آن ابراهیم(ع) از خدا راجع به موهبت منصب امامت به فرزندانش سؤال کرد و خدای متعال وعده عدم رسیدن عهد الهی به ظالمین را داد آمده سپس شرح و تفسیر آیات دیگری از قرآن با استفاده از روایات اهل‌بیت(ع) به معرض نمایش گذاشته شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص67-364</ref> | ||