۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' اند ' به 'اند '
جز (جایگزینی متن - 'مى كند' به 'مى‌كند') |
جز (جایگزینی متن - ' اند ' به 'اند ') |
||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
[[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] قبل از شروع مباحث اصلى، دو اصل را كه بين علماء مورد اتفاق است، بيان مى دارد، اول: نصوص وارده گاهى موافق | [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] قبل از شروع مباحث اصلى، دو اصل را كه بين علماء مورد اتفاق است، بيان مى دارد، اول: نصوص وارده گاهى موافق عقل‌اند و گاهى مخالف صريح عقل‌اند كه در صورت دوم لازم است نصوص را تأويل نماييم و آنها را به مجاز برگردانيم، دوم: در تعارض نصوصى كه بعضى مثبت و بعضى منفى هستند، آنها را وقتى كنار بايد گذاشت كه امكان جمعى براى آنها پيدا نكنيم. | ||
مؤلف پس از اين وارد نصوص مورد استناد در مسئله الوهيت و اتحاد عيسى با خدا شده و شش نص را از انجيل بيان مى دارد و وجه تأويل هر كدام را توضيح داده و بيان مى دارد كه خود اين نصوص تصريح در عدم الوهيت عيسی عليه‌السلام دارند. تمركز [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] در اين كتاب بر نصوصى از انجيل است كه مورد استنباط الوهيت عيسی عليه‌السلام است. او ابتدا اين نصوص كه در اين كتاب شش نص است را بيان مى دارد، سپس به نقد و تحليل آنها می‌پردازد. روش [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] در اينجا نقلى و عقلى است، كه اعتقاد به الوهيت را بعنوان امرى محال اثبات مى‌كند. | مؤلف پس از اين وارد نصوص مورد استناد در مسئله الوهيت و اتحاد عيسى با خدا شده و شش نص را از انجيل بيان مى دارد و وجه تأويل هر كدام را توضيح داده و بيان مى دارد كه خود اين نصوص تصريح در عدم الوهيت عيسی عليه‌السلام دارند. تمركز [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] در اين كتاب بر نصوصى از انجيل است كه مورد استنباط الوهيت عيسی عليه‌السلام است. او ابتدا اين نصوص كه در اين كتاب شش نص است را بيان مى دارد، سپس به نقد و تحليل آنها می‌پردازد. روش [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] در اينجا نقلى و عقلى است، كه اعتقاد به الوهيت را بعنوان امرى محال اثبات مى‌كند. | ||