۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'اسلامي' به 'اسلامی'
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'اسلامي' به 'اسلامی') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
|data-type='publisher'|مجمع عالی حکمت | |data-type='publisher'|مجمع عالی حکمت اسلامی | ||
|- | |- | ||
|مکان نشر | |مکان نشر | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
در ابتداى كتاب، به تبيين موضوع ميزگرد پرداخته شده و سپس به ترتيب مبانى روشى‌شناسى كلامى، تاريخى و روايى كتاب «مكتب در فرايند تكامل» بررسى گرديده است<ref>متن كتاب، ص14</ref> | در ابتداى كتاب، به تبيين موضوع ميزگرد پرداخته شده و سپس به ترتيب مبانى روشى‌شناسى كلامى، تاريخى و روايى كتاب «مكتب در فرايند تكامل» بررسى گرديده است<ref>متن كتاب، ص14</ref> | ||
به عقيده ناقدان، اساساً آنچه در اين كتاب يا نظاير آن آمده، سابقه‌اى بس طولانى دارد و اجزاى استنادى آن را مى‌توان در مهم‌ترين آثار مخالفان شيعه در سده‌هاى نخستين پيدا كرد. كسانى كه با آثارى مثل [[مقالات الإسلاميين و اختلاف المصلين|مقالات | به عقيده ناقدان، اساساً آنچه در اين كتاب يا نظاير آن آمده، سابقه‌اى بس طولانى دارد و اجزاى استنادى آن را مى‌توان در مهم‌ترين آثار مخالفان شيعه در سده‌هاى نخستين پيدا كرد. كسانى كه با آثارى مثل [[مقالات الإسلاميين و اختلاف المصلين|مقالات الاسلامیين]]، [[الفرق بين الفرق و بيان فرقة الناجية منهم|الفرق بين الفرق]]، [[المغني في أبواب التوحيد و العدل| المغنى قاضى عبدالجبار]] و حتى كتاب‌هايى مانند «[[تاريخ الإسلام و وفيات المشاهير و الأعلام|تاريخ الاسلام]] » [[ذهبى]] و ديگران آشنا باشند، مى‌دانند كه بسيارى از اين ملاحظات، در برابر شيعه و در نقد انديشه شيعى بيان شده است. آنچه در اين كتاب تازگى دارد، استفاده از روش‌شناسى خاصى در بازخوانى اين نكات و تبديل آن به طرحى كلان براى معرفى تاريخ تفكر شيعه است<ref>همان، ص14-15</ref> | ||
اين پيشينه ازآن‌رو ذكر شده تا به اين نكته اشاره شود كه اين نگاه و اين نوع تحقيق، هرچند سابقه‌اى بلند دارد، با روش‌شناسى جديد چندان پرپيشينه نيست و همچنين يادآورى شود كه متأسفانه انديشمندان ما، با اين نگاه كمتر به تاريخ انديشه اماميه پرداخته‌اند و از اين جهت، زمينه براى بحث‌هايى فراهم آمده كه در كتاب «مكتب در فرايند تكامل» مندرج شده است<ref>همان، ص16</ref> | اين پيشينه ازآن‌رو ذكر شده تا به اين نكته اشاره شود كه اين نگاه و اين نوع تحقيق، هرچند سابقه‌اى بلند دارد، با روش‌شناسى جديد چندان پرپيشينه نيست و همچنين يادآورى شود كه متأسفانه انديشمندان ما، با اين نگاه كمتر به تاريخ انديشه اماميه پرداخته‌اند و از اين جهت، زمينه براى بحث‌هايى فراهم آمده كه در كتاب «مكتب در فرايند تكامل» مندرج شده است<ref>همان، ص16</ref> | ||