۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
←گزارش محتوا
جز (جایگزینی متن - 'محقق نايينى' به 'محقق نايينى ') |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02120J1.jpg|بندانگشتی|جواهر الأصول]] | [[پرونده:NUR02120J1.jpg|بندانگشتی|جواهر الأصول]] | ||
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | {| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | ||
|+ | |+ | ||
|- | |- | ||
! نام کتاب!! data-type= | ! نام کتاب!! data-type="bookName" |جواهر الأصول | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر کتاب | |نام های دیگر کتاب | ||
|data-type= | | data-type="otherBookNames" | | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|data-type= | | data-type="authors" |[[موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)]] (محقق) | ||
[[خمینی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران]] (محاضر) | [[خمینی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران]] (محاضر) | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|- | |- | ||
|زبان | |زبان | ||
|data-type= | | data-type="language" |عربی | ||
|- | |- | ||
|کد کنگره | |کد کنگره | ||
|data-type= | | data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |BP 159/8 /م4ج9 | ||
|- | |- | ||
|موضوع | |موضوع | ||
|data-type= | | data-type="subject" |اصول فقه شیعه - قرن 14 | ||
خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران، 1279 - 1368 | خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران، 1279 - 1368 | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
|data-type= | | data-type="publisher" |موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينی(س) | ||
|- | |- | ||
|مکان نشر | |مکان نشر | ||
|data-type= | | data-type="publishPlace" |تهران - ایران | ||
|- | |- | ||
|سال نشر | |سال نشر | ||
|data-type= | | data-type="publishYear" | 1376 هـ.ش | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type= | | data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE2120AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
ج: اين تعريف، اصول را علم به قوانين مى‌داند، در حالى كه در واقع، اصول فقه، خود آن قوانين است و نه علم به آن. | ج: اين تعريف، اصول را علم به قوانين مى‌داند، در حالى كه در واقع، اصول فقه، خود آن قوانين است و نه علم به آن. | ||
[[خمینی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]](ره) بعد از طرح تعاريف [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]]، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|محقق خراسانى]] ، نايينى و... و ارزيابى آنها، هيچ يك را كامل ندانسته و در نهايت خود، علم اصول را چنين تعريف كرده‌اند: اصول قوانينى آلى است كه صلاحيت واقع شدن در كبراى قياس استنباط حكم كلى فرعى شرعى يا وظيفه عملى را دارا است. | [[خمینی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]](ره) بعد از طرح تعاريف [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]]، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|محقق خراسانى]] ، [[نائینی، محمدحسین|نايينى]] و... و ارزيابى آنها، هيچ يك را كامل ندانسته و در نهايت خود، علم اصول را چنين تعريف كرده‌اند: اصول قوانينى آلى است كه صلاحيت واقع شدن در كبراى قياس استنباط حكم كلى فرعى شرعى يا وظيفه عملى را دارا است. | ||
يكى از نظريات خاصّ [[خمینی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]](ره) عقيده ايشان در ادله حقيقت و مجاز است. در ميان اصوليان، تنها شيخ محمدرضا اصفهانى، استاد امام(ره) اين نظريه را ابراز كرده‌اند. از نظر مشهور اديبان عرب و نيز اصوليان، استعمال لفظ در معناى مجازى، استعمال در غير موضوع له است. در مقابل، امام(ره) به تبعيت از استاد خويش معتقد است كه لفظ در همه انواع مجاز (مرسل، استعاره، مجاز در حذف و...) در معناى حقيقى موضوع به كار برده شده است و مثلا كاربرد لفظ شير براى انسان شجاع، استفاده از لفظ شير براى حيوان خاص است و بعد از اين استعمال حقيقى، ادعا مى‌شود كه اين معنا، بر مصداق انسان شجاع صدق مى‌كند. به باور امام(ره) آنچه در مجاز باعث زيبايى و بلاغت و فصاحت كلام مى‌شود، بازى با معانى و جايگزين كردن معنايى به جاى معناى ديگر است و اين همان عاملى است كه به كلام، زيبايى مى‌بخشد و نه قرار دادن لفظى به جاى لفظ ديگر. اين نظريه با ذكر شواهد متعددى از آيات قرآنى و اشعار عربى و بحث پيرامون جنبه‌هاى زيبايى شناختى معانى آنها توضيح داده شده است. | يكى از نظريات خاصّ [[خمینی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]](ره) عقيده ايشان در ادله حقيقت و مجاز است. در ميان اصوليان، تنها شيخ محمدرضا اصفهانى، استاد [[خمینی، سید روح‌الله|امام(ره)]] اين نظريه را ابراز كرده‌اند. از نظر مشهور اديبان عرب و نيز اصوليان، استعمال لفظ در معناى مجازى، استعمال در غير موضوع له است. در مقابل، امام(ره) به تبعيت از استاد خويش معتقد است كه لفظ در همه انواع مجاز (مرسل، استعاره، مجاز در حذف و...) در معناى حقيقى موضوع به كار برده شده است و مثلا كاربرد لفظ شير براى انسان شجاع، استفاده از لفظ شير براى حيوان خاص است و بعد از اين استعمال حقيقى، ادعا مى‌شود كه اين معنا، بر مصداق انسان شجاع صدق مى‌كند. به باور امام(ره) آنچه در مجاز باعث زيبايى و بلاغت و فصاحت كلام مى‌شود، بازى با معانى و جايگزين كردن معنايى به جاى معناى ديگر است و اين همان عاملى است كه به كلام، زيبايى مى‌بخشد و نه قرار دادن لفظى به جاى لفظ ديگر. اين نظريه با ذكر شواهد متعددى از آيات قرآنى و اشعار عربى و بحث پيرامون جنبه‌هاى زيبايى شناختى معانى آنها توضيح داده شده است. | ||
ادله معروف صحيح و اعم آخرين عنوان جلد اّول اين كتاب است كه از مباحث مهم و مفصل قسمت الفاظ اصول به شمار مى‌آيد. عنوان اين ادله در بسيارى از كتاب‌هاى معاصر چنين است: الفاظ معاملات و عبادات، موضوع براى عبادت و معامله صحيح هستند يا اعم از آن؟ (و فاسد را نيز در بر مى‌گيرند). | ادله معروف صحيح و اعم آخرين عنوان جلد اّول اين كتاب است كه از مباحث مهم و مفصل قسمت الفاظ اصول به شمار مى‌آيد. عنوان اين ادله در بسيارى از كتاب‌هاى معاصر چنين است: الفاظ معاملات و عبادات، موضوع براى عبادت و معامله صحيح هستند يا اعم از آن؟ (و فاسد را نيز در بر مى‌گيرند). | ||