۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر'
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
'''محمد بن شيخ على بن عبدالوهاب بن پيله فقيه اشكورى ديلمى''' ملقّب به '''قطب الدّين'''، '''شيخ الاسلام''' و '''بهاء الدين'''، از مشاهير حكما و عارفان اسلامى سده يازدهم قمرى به‌شمار مى‌آيد. | '''محمد بن شيخ على بن عبدالوهاب بن پيله فقيه اشكورى ديلمى''' ملقّب به '''قطب الدّين'''، '''شيخ الاسلام''' و '''بهاء الدين'''، از مشاهير حكما و عارفان اسلامى سده يازدهم قمرى به‌شمار مى‌آيد. | ||
وى از شاگردان برجسته مير[[میرداماد، | وى از شاگردان برجسته مير[[میرداماد، محمدباقر بن محمد|محمدباقر داماد]] و هم‌عصر با حكيمان و عالمان بزرگى چون: فياض لاهيجى، [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فيض كاشانى]]، ملا محمّد تقى مجلسى و [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حرّ عاملى]] بوده و عالمى جليل، فاضل، عامل، متأله و متبحر در علوم است. | ||
برخى معتقداند از آنجا كه او در ابتدا، مذاق فلسفى و عرفانى و به آثار تعقّلى، توجه داشته است، در برخى از تأليفات خود، لقب «قطب الدّين» را براى خودش انتخاب نموده ولى در اواخر عمر، چون مذاق اخبارى و تعبدى به خود گرفته بود، «لقب بهاء الدين» را در تفسير براى خود برگزيده است. | برخى معتقداند از آنجا كه او در ابتدا، مذاق فلسفى و عرفانى و به آثار تعقّلى، توجه داشته است، در برخى از تأليفات خود، لقب «قطب الدّين» را براى خودش انتخاب نموده ولى در اواخر عمر، چون مذاق اخبارى و تعبدى به خود گرفته بود، «لقب بهاء الدين» را در تفسير براى خود برگزيده است. | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
قطب الدّين در دوران كودكى از نعمت وجود پدر محروم شد و زير نظر مادر فاضله‌اش تربيت يافت. سال ورود وى به مركز علمى لاهيجان معلوم نيست؛ ولى قسمت عمده تحصيلاتش را در لاهيجان سپرى نموده است. وى در حدود سال 1035ق به حوزه علميه اصفهان وارد گرديد. | قطب الدّين در دوران كودكى از نعمت وجود پدر محروم شد و زير نظر مادر فاضله‌اش تربيت يافت. سال ورود وى به مركز علمى لاهيجان معلوم نيست؛ ولى قسمت عمده تحصيلاتش را در لاهيجان سپرى نموده است. وى در حدود سال 1035ق به حوزه علميه اصفهان وارد گرديد. | ||
او در محضر عالمان مشهورى چون [[میرداماد، | او در محضر عالمان مشهورى چون [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]] و [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] تلمّذ كرد و سال‌ها از دانش بى‌كران آنان خوشه‌ها چيد و به تكميل معلومات خود پرداخت. وى بعد از رحلت استادانش، به لاهيجان رفت و در اين شهر رحل اقامت افكند. او در اين ايام، با مرگ برادرش جلال الدّين محمد كه مقام «شيخ‌الاسلامى» لاهيجان را به عهده داشت مواجه شد و پس از برادرش، عهده‌دار منصب «شيخ‌الاسلامى» لاهيجان گرديد و همين امر باعث اقامت دائمى وى در لاهيجان شد. وى به تأليف، تصنيف و مشاغل و مناصب دينى مى‌پرداخته است. | ||
وى در سال 1058ق، مشغول تأليف کتاب «محبوب القلوب» در لاهيجان بوده است. او ضمن گلايه از روزگار و عالمان غيرعامل، خود عالمى عامل و فقيه بارعى بود. | وى در سال 1058ق، مشغول تأليف کتاب «محبوب القلوب» در لاهيجان بوده است. او ضمن گلايه از روزگار و عالمان غيرعامل، خود عالمى عامل و فقيه بارعى بود. | ||