۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر'
جز (جایگزینی متن - 'محمد باقر' به 'محمدباقر') |
جز (جایگزینی متن - 'محمدباقر' به 'محمد باقر') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|data-type='authors'|[[مجلسی، | |data-type='authors'|[[مجلسی، محمد باقر بن محمدتقی]] (نويسنده) | ||
|- | |- | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
== معرفى اجمالى == | == معرفى اجمالى == | ||
'''[[حلية المتقين]]''' اثر [[مجلسی، | '''[[حلية المتقين]]''' اثر [[مجلسی، محمد باقر بن محمدتقی|علامه شيخ محمد باقر مجلسى]] (اصفهان، 1037-1110ق، همان جا)، به زبان فارسى است كه در آن، مجموعه‌اى از روايات اهل‌بيت(ع) را در موضوع آداب، سنن و اخلاق اسلامى بدون ذكر اسناد و بدون هيچ تحليل و توضيحى گرد آورده است. | ||
در اين اثر، ترجمه فارسى رواياتى در مورد آداب لباس و زيور پوشيدن، خوردن، آشاميدن، ازدواج و تربيت فرزندان، مسواك كردن، بوى خوش استعمال كردن، حمام رفتن، خوابيدن، حجامت، معاشرت با مؤمنان، سلام، عطسه، مصافحه... ورود به خانه و خروج از آن، سوار شدن و راه رفتن و بازار رفتن و تجارت و زراعت و سفر و... آورده شده است. | در اين اثر، ترجمه فارسى رواياتى در مورد آداب لباس و زيور پوشيدن، خوردن، آشاميدن، ازدواج و تربيت فرزندان، مسواك كردن، بوى خوش استعمال كردن، حمام رفتن، خوابيدن، حجامت، معاشرت با مؤمنان، سلام، عطسه، مصافحه... ورود به خانه و خروج از آن، سوار شدن و راه رفتن و بازار رفتن و تجارت و زراعت و سفر و... آورده شده است. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
2. بدان كه از احاديث اهل‌بيت(ع) ظاهر مى‌شود كه طعام‌هاى لذيذ خوردن و به مردم خورانيدن و تكلف در خوبى و پاكيزگى اينها خوب است و طعام‌هاى لذيذ را بر خود حرام كردن خوب نيست، اما بايد از حلال باشد و آن‌قدر نخورد كه او را از عبادت الهى بازدارد و مانند حيوانات پيوسته همتش مصروف به خوردن و آشاميدن نباشد، بلكه بايد منظور و مقصود او از خوردن و آشاميدن، تحصيل قوت عبادت باشد و بايد آن‌قدر صرف كند كه نسبت به حال او اسراف نباشد؛ كه خدا مسرفان را دوست نمى‌دارد...<ref>همان، ص60-61</ref> | 2. بدان كه از احاديث اهل‌بيت(ع) ظاهر مى‌شود كه طعام‌هاى لذيذ خوردن و به مردم خورانيدن و تكلف در خوبى و پاكيزگى اينها خوب است و طعام‌هاى لذيذ را بر خود حرام كردن خوب نيست، اما بايد از حلال باشد و آن‌قدر نخورد كه او را از عبادت الهى بازدارد و مانند حيوانات پيوسته همتش مصروف به خوردن و آشاميدن نباشد، بلكه بايد منظور و مقصود او از خوردن و آشاميدن، تحصيل قوت عبادت باشد و بايد آن‌قدر صرف كند كه نسبت به حال او اسراف نباشد؛ كه خدا مسرفان را دوست نمى‌دارد...<ref>همان، ص60-61</ref> | ||
3. در احاديث معتبره از حضرت امام | 3. در احاديث معتبره از حضرت امام محمد باقر(ع)، منقول است كه آداب آب خوردن آن است كه در ابتدا، «بسم اللّه» بگو و چون فارغ شوى، «الحمد للّه» بگو و از پيش دسته كوزه و از جايى كه شكسته باشد يا رخنه داشته باشد، نخورى كه اين دو موضع، جاى شيطان است... از [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] منقول است كه دميدن در آب وقتى مكروه است كه ديگرى حاضر باشد كه خواهد از آن آب بخورد كه مبادا او را خوش نباشد و در حديث ديگر از آن حضرت، نهى وارد شده است از آب خوردن به دست چپ و فرمود كه آب را بمكيد و كم‌كم بخوريد و دهان را پر مكنيد كه باعث درد جگر مى‌شود و منقول است كه حضرت رسول(ص) گاهى در قدح‌هاى آبگينه كه از شام مى‌آوردند، آب تناول مى‌كردند و گاهى در قدح چوب و گاهى در پوست و گاهى در خزف و اگر ظرف حاضر نبود، آب در كف مى‌كردند و مى‌آشاميدند<ref>همان، ص116</ref> | ||
4. از حضرت رسول(ص) منقول است كه گلاب بر رو ريختن، آب رو را زياد مى‌كند و پريشانى را برطرف مى‌كند. در حديث ديگر فرمود كه هركه گلاب بر رو بمالد، در آن روز بدحالى و پريشانى به او نرسد و چون گلاب را بر رو و دست‌ها مالد، حمد خدا بكند و صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد... به سند معتبر از حضرت اميرالمؤمنين منقول است كه حضرت رسول(ص) هر دو كف را از گل سرخ پر كرده به من عطا فرمودند، چون نزديك به مشام خود بردند، فرمودند كه اين بهترين گل‌هاى بهشت است بعد از گل مورد<ref>همان، ص202</ref> | 4. از حضرت رسول(ص) منقول است كه گلاب بر رو ريختن، آب رو را زياد مى‌كند و پريشانى را برطرف مى‌كند. در حديث ديگر فرمود كه هركه گلاب بر رو بمالد، در آن روز بدحالى و پريشانى به او نرسد و چون گلاب را بر رو و دست‌ها مالد، حمد خدا بكند و صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد... به سند معتبر از حضرت اميرالمؤمنين منقول است كه حضرت رسول(ص) هر دو كف را از گل سرخ پر كرده به من عطا فرمودند، چون نزديك به مشام خود بردند، فرمودند كه اين بهترين گل‌هاى بهشت است بعد از گل مورد<ref>همان، ص202</ref> | ||
5. در حديث صحيح از حضرت رسول(ص) منقول است: هركه مؤمنى را شاد گرداند، مرا شاد گردانيده است و هركه مرا شاد گرداند، خدا را خوشنود گردانيده است. در حديث معتبر از حضرت امام | 5. در حديث صحيح از حضرت رسول(ص) منقول است: هركه مؤمنى را شاد گرداند، مرا شاد گردانيده است و هركه مرا شاد گرداند، خدا را خوشنود گردانيده است. در حديث معتبر از حضرت امام محمد باقر(ع) منقول است كه: تبسم كردن در روى برادر مؤمن، حسنه است و خاشاكى از او برداشتن حسنه است. هيچ عبادتى را خدا دوست‌تر نمى‌دارد از شاد گردانيدن مؤمن<ref>همان، ص352</ref> | ||
6. از [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] منقول است كه در حكمت آل داود نوشته است كه نبايد كسى سفر كند مگر از براى سه چيز: سفرى كه توشه آخرت در آن حاصل شود يا سفرى كه باعث مرمت امور معاش گردد يا سفرى كه از براى سير و لذتى باشد كه حرام نباشد<ref>همان، ص512</ref> | 6. از [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] منقول است كه در حكمت آل داود نوشته است كه نبايد كسى سفر كند مگر از براى سه چيز: سفرى كه توشه آخرت در آن حاصل شود يا سفرى كه باعث مرمت امور معاش گردد يا سفرى كه از براى سير و لذتى باشد كه حرام نباشد<ref>همان، ص512</ref> | ||