الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


<div class="boxTitle"><big>'''[[مرعشی، شهاب‌الدین|آی‍ت‌‌ال‍ل‍ه‌ سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[عرفان حج]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR00147.jpg|بندانگشتی|مرعشی، شهاب‌الدین|175px]]
[[پرونده:NUR03858J1.jpg|بندانگشتی|عرفان حج|175px]]


'''سید ش‍ه‍اب‌‌ال‍دی‍ن‌ ن‍ج‍ف‍ی‌ م‍رع‍ش‍ی‌''' (1276ش -۱۳۶۹ش)، علامه پژوهشگر، فقیه‌اصولی، محدث رجالی و مدرس حوزوی، از مراجع تقلید معاصر، احیاگر فرهنگ غنی اسلامی با جمع آوری نسخ خطی و ساخت کتابخانه‌ای بزرگ  
'''عرفان حج'''، اثر [[جوادی آملی، عبدالله|آيت‌الله عبدالله جوادى آملى]] (متولد آمل، 1312ش) است كه نويسنده در آن، حكمت‌ها و اسرار مناسك و آداب فريضه بزرگ الهى حج را به‌صورت تحليلى بيان كرده است.


در سال 1315ق/1276ش، در نجف به دنيا آمد. پدرش، آيت‌الله سيد شمس‌الدين محمود مرعشى (1279ق-1338ق) از فقها و مدرسان علوم اسلامى نجف بود. آيت‌الله مرعشى نجفى دوران كودكى را در آغوش پرمهر خانواده سپرى نمود و با تربيت اسلامى بزرگ شد.
كعبه، جلوه عرش خدا در زمين: خداوند متعال براى اينكه انسان را فرشته‌خو كند و آثار فرشتگان را در انسان ظاهر نمايد، همان‌طورى‌كه دستور روزه گرفتن مى‌دهد تا از لذائذ طبيعى پرهيز شود و انسان‌ها همانند فرشتگان، از خوردن و نوشيدن و ديگر كارهاى حيوانى برحذر باشند، همچنين به انسان دستور طواف حريم كعبه‌اى را مى‌دهد كه معادل بيت معمور در عرش خداوند است. چون فرشتگان اطراف عرش اله، به ياد حق سرگرم طواف هستند و به نام حق تسبيح مى‌كنند و براى ديگران از خداوند متعال طلب آمرزش مى‌كنند، براى انسان نيز در زمين، كعبه را بنا ساخت تا انسان وارسته دور آن طواف كند. به نام حق زمزمه كند و براى ديگران از خدا آمرزش بخواهد. كعبه و حدود آن، حرم، مشاعر، محدوده حرم و شعائر آن هريك به نوبه خود، نشانه‌اى است از نشانه‌هاى الهى كه در تأمين اين منظور والا، نقش مؤثرى دارند.


پس از يادگيرى خواندن و نوشتن، در نوجوانى به كسوت روحانيت درآمد و به فراگيرى علوم اسلامى پرداخت. ادبيات عرب، فقه، اصول، حديث، درايه، رجال و تراجم و... را نزد استادان برجسته حوزه علميه نجف فراگرفت و سپس در درس خارج فقه و اصول آيت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]] (متوفاى 1373ق)، آيت‌الله شيخ احمد كاشف‌الغطاء (متوفاى 1373ق) و شمارى از مراجع تقليد و مدرسان برجسته حوزه علميه نجف شركت كرد و در سن 27 سالگى به درجه اجتهاد نايل آمد.
قربانى، سر بريدن آز و طمع: گوسفندى را سر بريدن، لاشه‌اش را به كنارى انداختن و بى‌مصرف گذاشتن مهم نيست. حاجى كه گوسفندى يا گاوى را سر مى‌برد و يا شترى را نحر مى‌كند، با اين عمل مى‌خواهد از باب تنزل معقول به محسوس اين معنا را برساند كه: حنجره ديو طمع را بريدم و خفه‌اش كردم. پس قربانى كردن؛ يعنى آز و طمع را سر بريدن
آيت‌الله مرعشى نجفى در طول ساليان دراز، خدمت‌هاى شايانى به جهان اسلام نمود. تأسيس مدارس علميه، گردآورى كتب خطى و جلوگیری از به غارت رفتن آنها توسط بیگانگان، نگارش دهها جلد کتاب در رشته‌های گوناگون، تأسیس کتابخانه‌ای بزرگ و غنی از  منابع اسلامی بخشی از فعالیتهای ایشان در دوران عمر بابرکتشان بوده است.


سرانجام این مرجع بزرگ، در روز چهارشنبه 7 شهریور 1369، در 96 سالگى دار فانى را وداع گفت و به اجداد پاكش پيوست و پيكر پاكش با حضور انبوه مردم عزادار در جوار كتابخانه بزرگش به خاك سپرده شد.
نشانه قبولى حج: امامان(ع) از رسول خدا(ص) نقل كرده‌اند كه فرمود: اگر كسى به زيارت خانه خدا و حج موفق شد و بازگشت و انسان صالحى شد و دست و پاى او به‌سوى گناه نرفت، اين نشانه قبولى حج او است و اما اگر بعد از زيارت خانه خدا، باز تن به تباهى و گناه داد، نشانه آن است كه حج او مردود است. اين نكته مى‌تواند به نوبه خود بيانگر سر حج باشد؛ زيرا اسرار عبادت‌هاى ما در قيامت ظهور مى‌كند كه روز ظهور باطن است و در آن روز هر انسانى مى‌فهمد كه عمل او مقبول است يا مردود؛ نه‌تنها نتيجه را، كه دليل و سرّ رد يا قبول را هم مشاهده مى‌كند. در قيامت هم قبول و هم نكول مشهود است. همچنين سرّ قبول و نكول نيز معلوم مى‌شود؛ چون قيامت روز ظهور حق و فاش گرديدن اسرار است؛ «يوم تبلى السرائر»


<div class="mw-ui-button">[[مرعشی، شهاب‌الدین|'''ادامه''']]</div>
<div class="mw-ui-button">[[عرفان حج|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش