۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
|||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
'''كيفية السلوك إلی رب العالمين و يليه بيان الفرق بين الصدر و القلب و الفؤاد و اللب و یلیه منازل القربة و يليه إثبات العلل الشرعیة'''، به زبان عربى، نام مجموعه‌اى است مشتمل بر چهار كتاب مهم از [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]] | '''كيفية السلوك إلی رب العالمين و يليه بيان الفرق بين الصدر و القلب و الفؤاد و اللب و یلیه منازل القربة و يليه إثبات العلل الشرعیة'''، به زبان عربى، نام مجموعه‌اى است مشتمل بر چهار كتاب مهم از [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]] در موضوع عرفان عملى. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
#:فؤاد، محل رؤيت و شهود است و قلب، محل علم و حكمت، پس هر وقت اين دو با هم اجتماع حاصل كنند، انوار غيبيه از طرف حق تعالى بر قلب سالك تجلى كرده و اسرار غيبى بر وى مكشوف مى‌گردد. | #:فؤاد، محل رؤيت و شهود است و قلب، محل علم و حكمت، پس هر وقت اين دو با هم اجتماع حاصل كنند، انوار غيبيه از طرف حق تعالى بر قلب سالك تجلى كرده و اسرار غيبى بر وى مكشوف مى‌گردد. | ||
#:لب، جبل اعظم و مقام اسلم است و قوام دين به آن است و انوار، همگى به آن بازمى‌گردد. | #:لب، جبل اعظم و مقام اسلم است و قوام دين به آن است و انوار، همگى به آن بازمى‌گردد. | ||
#منازل القربة: رساله‌اى است كه [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]] | #منازل القربة: رساله‌اى است كه [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]] در آن، تقرب سالك به خدا را بر اساس فرائض و نوافل تبيين مى‌كند، سپس به بيان اسباب تقرب مى‌پردازد و مى‌گويد: كسانى كه فرائض الهى را به نحو احسن به جاى مى‌آورند، آنها در واقع واصلين به حقايق امور هستند و در باب نوافل مى‌گويد: اعظم نوافل، ترك شهوات است. | ||
#:يكى از اسباب تقرب به خدا، شكر است. شكر، انفتاح شىء و انكشاف غطاست. | #:يكى از اسباب تقرب به خدا، شكر است. شكر، انفتاح شىء و انكشاف غطاست. | ||
#:مؤلف پس از مبحث شكر، مسائلى را در مورد تقوا، دوست داشتن يا دوست نداشتن پارسايان گناه و نافرمانى را در پاره‌اى از اوقات، شرح اين مطلب كه خشيت، ناشى از علم به خدا و خوف، ناشى از مشاهده است، تعلق روح به جسد، قلب و ميراث انبياء مطرح كرده است. | #:مؤلف پس از مبحث شكر، مسائلى را در مورد تقوا، دوست داشتن يا دوست نداشتن پارسايان گناه و نافرمانى را در پاره‌اى از اوقات، شرح اين مطلب كه خشيت، ناشى از علم به خدا و خوف، ناشى از مشاهده است، تعلق روح به جسد، قلب و ميراث انبياء مطرح كرده است. | ||
#:در اين رساله مطالب مهمى نيز در قالب يازده مستدرك، در باره‌ی «ارزش و اهميت نيت»، «قول پيامبر(ص) كه فرموده: انى تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتى»، «تفاوت معرفت و ايمان و توحيد»، «شرح بعضى از صفات جلاليه»، «شرح اين فرمايش پيامبر اكرم(ص): من رجا غير فضلى و خاف غير عدلى فليطلب ربا سواى»، «لذت طاعت و عبادت»، «شرح اين جمله: حب الدنيا رأس كل خطيئة»، «حقيقت بسم الله»، «حمد»، «سواد اعظم» و «صفات مؤمن» بيان شده است. | #:در اين رساله مطالب مهمى نيز در قالب يازده مستدرك، در باره‌ی «ارزش و اهميت نيت»، «قول پيامبر(ص) كه فرموده: انى تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتى»، «تفاوت معرفت و ايمان و توحيد»، «شرح بعضى از صفات جلاليه»، «شرح اين فرمايش پيامبر اكرم(ص): من رجا غير فضلى و خاف غير عدلى فليطلب ربا سواى»، «لذت طاعت و عبادت»، «شرح اين جمله: حب الدنيا رأس كل خطيئة»، «حقيقت بسم الله»، «حمد»، «سواد اعظم» و «صفات مؤمن» بيان شده است. | ||
#اثبات العلل الشرعية: [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]] | #اثبات العلل الشرعية: [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]] در اين رساله، به ذكر علت و فلسفه بسيارى از دستورات و احكام دينى، از قبيل اقرار به توحيد، وضو، مواضع وضو، غسل جنابت، نماز، رو به قبله كردن در وقت نماز، تكبير، ثناء، استعاذه، قرائت، ركوع و... پرداخته است؛ مثلا در باره علت تكبير مى‌گويد: آدمى به خاطر كبرى كه در وجود اوست، خدا را نافرمانى مى‌كند؛ بنابراين، وقتى براى پوزش‌خواهى از آنچه كرده است، در برابر او مى‌ايستد، بزرگى را به او تسليم مى‌كند و اين را با گفتن «الله اكبر»، به زبان مى‌آورد؛ چه، خداوند خود، در قرآن فرمان داده: '''«و كبره تكبيرا»'''(الاسراء 111)؛ يعنى كبر و بزرگى را به او تسليم كن. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
كتاب، توسط عاصم ابراهيم كيالى، تحقيق و تصحيح شده است. وى در آغاز كتاب، به معرفى [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]] | كتاب، توسط عاصم ابراهيم كيالى، تحقيق و تصحيح شده است. وى در آغاز كتاب، به معرفى [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]] و آثار او پرداخته است. فهرست محتويات، در پايان كتاب ذكر شده است. پاورقى‌ها به توضيح پاره‌اى از واژه‌ها و ذكر منابع روايات و احاديث، اختصاص يافته است. | ||