۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۲۹۱: | خط ۲۹۱: | ||
و در مقدمه كتاب نيز آمده است از آنجايى كه بعضى از اهل علم فتواى به حرام شدن زن شيرده بر شوهرش به سبب شير دادن بعضى از بچه‌ها داده‌اند در حاليكه اين فتوا مبناى علمى از قرآن، سنت، اجماع با اقوال فقهاء معتبر نداشته است و از طرفى اين فتوا را به [[شهيد اول]] نسبت داده‌اند و من اطمينان به فساد اين نسبت دارم و در مقام جوابگوئى برآمده‌ام و با بيان آيات و روايات و كلام فقها، نادرست بودن اين نظريه را اثبات مى‌نمايم. | و در مقدمه كتاب نيز آمده است از آنجايى كه بعضى از اهل علم فتواى به حرام شدن زن شيرده بر شوهرش به سبب شير دادن بعضى از بچه‌ها داده‌اند در حاليكه اين فتوا مبناى علمى از قرآن، سنت، اجماع با اقوال فقهاء معتبر نداشته است و از طرفى اين فتوا را به [[شهيد اول]] نسبت داده‌اند و من اطمينان به فساد اين نسبت دارم و در مقام جوابگوئى برآمده‌ام و با بيان آيات و روايات و كلام فقها، نادرست بودن اين نظريه را اثبات مى‌نمايم. | ||
پس از تأليف اين كتاب، [[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]] (زنده در 945) در نقد و رد كلام [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]]، كتاب مستقلى را تأليف نموده است كه در آن مراعات احترام [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] را ننموده است. [[امین، محسن|صاحب اعيان الشيعه]] | پس از تأليف اين كتاب، [[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]] (زنده در 945) در نقد و رد كلام [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]]، كتاب مستقلى را تأليف نموده است كه در آن مراعات احترام [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] را ننموده است. [[امین، محسن|صاحب اعيان الشيعه]] [[امین، محسن|سيد محسن امين]] در مورد كتاب شيخ ابراهيم مى‌نويسد: قد اساء فيها الأدب و تكلم بما لا يليق بالعلماء. (اعيان الشيعه 211/8) | ||
==تاريخ تأليف== | ==تاريخ تأليف== | ||
| خط ۳۱۷: | خط ۳۱۷: | ||
همانطور كه گذشت، [[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]] در رد بر اين كتاب، كتابى نوشته است كه [[امین، محسن|صاحب اعيان الشيعه]] | همانطور كه گذشت، [[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]] در رد بر اين كتاب، كتابى نوشته است كه [[امین، محسن|صاحب اعيان الشيعه]] در ج 8 صفحه 211 به نقل بعضى از عبارتهاى آن پرداخته است. وى در آنجا مى‌نويسد: قد اساء فيها الأدب و تكلم بما لا يليق بالعلماء. | ||
براى روشن شدن اين مطلب بعضى از عبارتهاى شيخ ابراهيم در مورد [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] ذكر خواهد شد. | براى روشن شدن اين مطلب بعضى از عبارتهاى شيخ ابراهيم در مورد [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] ذكر خواهد شد. | ||
| خط ۳۹۰: | خط ۳۹۰: | ||
در اين كتاب بسيار مختصر كه شبيه مقاله است مسأله عصير عنبى وقتى به سبب آتش يا خورشيد غليان يافته و نجس مى‌شود و با ذهاب دو سوّم آن يا تبديل شدن به سركه پاك مى‌شود، بررسى شده است و مؤلف همين نظر را با ذكر اجماع و نظير آن پذيرفته است. اين كتاب اگرچه به سبك فقه استدلالى نوشته شده امّا مصنف از ذكر آيات و روايات خوددارى نموده است. وى در [[جامع المقاصد في شرح القواعد|جامع المقاصد]] | در اين كتاب بسيار مختصر كه شبيه مقاله است مسأله عصير عنبى وقتى به سبب آتش يا خورشيد غليان يافته و نجس مى‌شود و با ذهاب دو سوّم آن يا تبديل شدن به سركه پاك مى‌شود، بررسى شده است و مؤلف همين نظر را با ذكر اجماع و نظير آن پذيرفته است. اين كتاب اگرچه به سبك فقه استدلالى نوشته شده امّا مصنف از ذكر آيات و روايات خوددارى نموده است. وى در [[جامع المقاصد في شرح القواعد|جامع المقاصد]] به طور مفصل به اين مسئله تعرض نموده و آيات و روايات را بررسى نموده است. | ||
اين مسئله همواره مورد بحث و بررسى فقهاى بزرگ واقع شده و كتابهاى مستقلى در اين باب نوشته شده كه آقا بزرگ در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 15 صفحات 275 تا 277 به بعضى از آنها اشاره نموده است اگر چه در ضمن موسوعه‌هاى فقهى نيز بطور مفصل بحث شده است. | اين مسئله همواره مورد بحث و بررسى فقهاى بزرگ واقع شده و كتابهاى مستقلى در اين باب نوشته شده كه آقا بزرگ در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 15 صفحات 275 تا 277 به بعضى از آنها اشاره نموده است اگر چه در ضمن موسوعه‌هاى فقهى نيز بطور مفصل بحث شده است. | ||