التربية قديمها و حديثها: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه، به موضوع کتاب اشاره گردیده است....<ref>مقدمه، ص3</ref>

در بخش نخست، روش‌های آموزشی قدیمی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نویسنده در این بخش، ابتدا از تربیت در قرون وسطی سخن گفته و به مباحثی همچون معنی تربیت در قرون وسطی، آموزش و پرورش در مسیحیت پیشین، مدارس مسیحیت پیشین، رهبانیت و... پرداخته....<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7-48</ref>و سپس، تربیت عربی را در دو بخش جاهلیت و پس از اسلام، مورد بررسی قرار داده و نظریات مشاهیر علوم تربیتی در عصر اسلامی که عبارتند از غزالی (45ق-505ق) و [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]]  (808-732ق) را تشریح نموده است و سپس، به مباحث زیر پرداخته است: رنسانس و تربیت انسانی؛ تربیت و اصلاح دینی؛ تربیت واقعی؛ گرایش طبیعی در آموزش و پرورش؛ گرایش روان شناسی در آموزش و پرورش و.......<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7-166</ref>

در بخش دوم، تربیت جدید از لحاظ نظری، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است که از جمله موضوعات و مباحث مطرح شده در آن، می‌توان به موضوع درگیری نسل؛ مسئله اصالت عربی؛ نظریات جدید در علوم تربیتی؛ اهداف جدید تربیتی؛ اصلاح تعلیم؛ سطح تحصیلات؛ پایه‌های برنامه‌های درسی جدید؛ آموزش و پرورش در آینده و... اشاره کرد....<ref>ر.ک: همان، ص209-376</ref>

در سومین بخش، به مسئله تربیت جدید از منظر عملی نگریسته شده است. آموزش مسائل جنسی، آموزش انفرادی و خصوصی، سخنی با دختران عرب، دانشگاه‌های عربی و... از جمله موضوعات مطرح شده در این بخش می‌باشد....<ref>ر.ک: همان، ص389-484</ref>

تاکنون راجع به مسائل جنسی، تحقیقات و آثار متعددی ارائه گردیده است. برخی از این آثار، صرفا به ابعاد پزشکی یا روان شناسانه یا جامعه شناختی امور جنسی پرداخته‌اند؛ بدون توجه به دیدگاه دینی و بعضی دیگر، در تألیفات خود، از دین سخن گفته‌اند، اما به دلیل آلوده بودن فرهنگ آن‌ها به سکولاریستی، کمتر از اسلام مایه گرفته‌اند؛ به همین دلیل، به اعتقاد برخی، اسلام توصیه‌های آن‌ها را در باب مسائل جنسی، برنمی تابد که اثر حاضر، از جمله آن‌ها شمرده شده است....<ref>ر.ک: تربیت جنسی از نگاه قرآن و عترت، 1395</ref>

به اعتقاد برخی، نویسنده اثر حاضر، از جمله نویسندگان مسلمانی است که گویا فکر می‌کنند راه سعادت فرزندان مسلمان، در افزایش سطح اطلاعات علمی و دانش روزمره آنها نهفته است و در این مسئله، راه افراط پیموده‌اند و هر نوع آموزش و اطلاع رسانی جنسی را به کودک و نوجوان مفید و لازم شمرده‌اند. این عده بدون توجه به پیامدهای سوء آموزش مسائل جنسی، معتقدند که باید نیازهای علمی کودکان را در این زمینه ارضا کرد و به تمام سؤالات آنها صادقانه پاسخ گفت تا کودکان نیاز نداشته باشند مجهولات خود را نزد افراد کوچه و خیابان که بعضاً افرادی شیاد هستند، به علم تبدیل کنند؛ به عنوان مثال، وی آن گاه که قواعدی را به عنوان شیوه‌های تربیت جنسی مطرح نموده، گفته است: قاعده اول در تربیت جنسی، عبارت از صراحت و ذکر حقایق صحیح علمی است؛ ازاین رو مناسب نیست که به طفل گفته شود که برادرش در باغ پیدا شده است... یا جواب‌هایی به این صورت؛ بلکه واجب است که به او گفته شود - هر چقدر هم که کوچک باشد - که بردارش در شکم مادر یافت شده است و زمانی که طفل سؤال می‌کند که برادرش از کجا بیرون آمده است؟ با تمام سادگی به او گفته شود از میان دو ران مادرش و بقیه سؤال‌ها هم به همین صورت پاسخ داده شود....<ref>ر.ک: نیازی، 1395</ref>

چنین به نظر می‌رسد که این دسته از این نکته غافل هستند و یا به آن اهمیت نمی‌دهند که آموزش مسائل جنسی بدون حد و حصر و بدون در نظر گرفتن آمادگی متربی برای چنین آموزشی، موجب لغزش و انحراف جنسی خواهد شد....<ref>ر.ک: همان</ref>