۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۳۳
، ۱۵ اوت ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'محمد حسن آل ياسين' به 'محمد حسن آل ياسين '
جز (جایگزینی متن - 'شيخ محمد حسين صاحب فصول' به 'شيخ محمد حسين صاحب فصول ') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسن آل ياسين' به 'محمد حسن آل ياسين ') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
يكى از عالمان بزرگ هم‌دوره وى در بيان اين مجاهدات علمى وى نوشته است: شبى به حجره او رفتم؛ ديدم چراغ را بالاى طاقچه گذاشته و سه سطر از كتاب قوانين را نگاه مى‌كند و سپس در ميان اتاق راه مى‌رود و فكر مى‌كند و با اين حال صبح بيدار بود. | يكى از عالمان بزرگ هم‌دوره وى در بيان اين مجاهدات علمى وى نوشته است: شبى به حجره او رفتم؛ ديدم چراغ را بالاى طاقچه گذاشته و سه سطر از كتاب قوانين را نگاه مى‌كند و سپس در ميان اتاق راه مى‌رود و فكر مى‌كند و با اين حال صبح بيدار بود. | ||
فاضل رشتى، فاضل اردكانى، [[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|سيد ابراهيم صاحب ضوابط]] ، [[حائری اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمد حسين صاحب فصول]] ، ملا اسماعيل يزدى، محمد حسن آل | فاضل رشتى، فاضل اردكانى، [[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|سيد ابراهيم صاحب ضوابط]] ، [[حائری اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمد حسين صاحب فصول]] ، ملا اسماعيل يزدى، [[آل یاسین، محمدحسن|محمد حسن آل ياسين]] ، فرزند كاشف الغطاء، شيخ حسن مجتهد، سيد صدرالدين اصفهانى، ملا آقا دربندى، سعيد العلماى مازندرانى، پدر علامه نورى (شيخ محمد تقى)، [[صاحب جواهر، محمدحسن|شيخ محمد حسن نجفى]] [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]، شيخ العراقين تهرانى، حاج زين العابدين خوانسارى را مى‌توان از جمله شاگردان وى برشمرد و همچنين بزرگانى چون [[شيخ انصارى]] افتخار تلمّذ در نزد وى را داشته كه بسيارى از شاگردان وى از علماى بزرگ قرن چهاردهم هستند و خدمات شايانى را به جهان تشيع و اسلام كرده‌اند. | ||
سعى و تلاش شريف العلما بيشتر در امر تدريس معطوف گشته بود و به همين جهت اثر مكتوب قابل توجهى از وى باقى نمانده چنانچه برخلاف ديگر مراجع كه معمولاً روزى يك بار و يا حتى هفته‌اى يك‌بار به تدريس مى‌پرداختند، در روز دو نوبت به كرسى تدريس مى‌نشست. | سعى و تلاش شريف العلما بيشتر در امر تدريس معطوف گشته بود و به همين جهت اثر مكتوب قابل توجهى از وى باقى نمانده چنانچه برخلاف ديگر مراجع كه معمولاً روزى يك بار و يا حتى هفته‌اى يك‌بار به تدريس مى‌پرداختند، در روز دو نوبت به كرسى تدريس مى‌نشست. | ||